Συνοπτικά     Προφίλ      Χώρα     Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική      Καθημερινότητα        Φαγητά        Παιδιά και σχολείο       Χαρακτηριστικά

Από πού προέρχεται το όνομα "Μονακό";

Υπάρχουν διαφορετικές υποθέσεις σχετικά με την προέλευση του ονόματος του Μονακό. Σύμφωνα με την πρώτη από αυτές, τον 6ο αιώνα π.Χ. η περιοχή, που σήμερα είναι γνωστή ως Μονακό, εγκαταστάθηκε από την αποικία των Λιγουριανών, που ονομαζόταν Μονοϊκός. Η άλλη υπόθεση προκύπτει από έναν μύθο για τον Ηρακλή, ο οποίος πέρασε από τις γαλλικές μεσογειακές ακτές. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ηρακλής πέρασε από την περιοχή του Μονακό και έδιωξε τους προηγούμενους θεούς, εγκαθιδρύοντας την λατρεία του Ελληνικού Δωδεκαθέου. Ως αποτέλεσμα, χτίστηκε ένας ναός εκεί, ο ναός του «Ηρακλή Μονοίκου». Ο ναός χτίστηκε από Έλληνες άποικους που είχαν εγκατασταθεί εκεί περίπου τον 6ο αιώνα π.Χ..

Ίδρυση 1215

Οι Έλληνες αντικαταστάθηκαν από τους Ρωμαίους. Μετά τον Γαλατικό Πόλεμο, ο Μονοϊκός (Μονακό), που χρησίμευσε ως σταθμός για τον Ιούλιο Καίσαρα στο δρόμο του προς την Ελλάδα, έπεσε υπό ρωμαϊκό έλεγχο μέχρι την κατάρρευση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 476.

Μέχρι τον 11ο αιώνα η επικράτεια του πριγκιπάτου κατοικήθηκε και πάλι από Λιγουριανούς, που μιλούσαν τη ρωμανική γλώσσα της βόρειας Ιταλίας. Το 1162, ο αυτοκράτορας Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα παραχώρησε την κυριαρχία της περιοχής, από το Πόρτο Βένερε μέχρι το Μονακό, στη Δημοκρατία της Γένοβας. Το 1191, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Ερρίκος ΣΤ' παραχώρησε με τη σειρά του τη διακυβέρνηση του Μονακό στη Γένοβα, την πατρίδα των Λιγουριανών.

Η σύγχρονη ιστορία του Μονακό ξεκίνησε το 1215, όταν σχηματίστηκε μια αποικία της Δημοκρατίας της Γένοβας στο έδαφος του πριγκιπάτου υπό τη διακυβέρνηση του Fulco del Cassello. Ο νέος κυβερνήτης ξεκίνησε την κατασκευή του φρουρίου του Μονακό, το οποίο ακόμη και σήμερα περιβάλλει το παλάτι του πρίγκιπα. Καθώς οι αποικιοκράτες σκόπευαν το φρούριο τους να αποτελέσει στρατηγικό στρατιωτικό οχυρό και κέντρο ελέγχου της περιοχής, έστησαν έναν οικισμό γύρω από τη βάση του βράχου για να στηρίξουν τη φρουρά. Σε μια προσπάθεια να προσελκύσουν τους κατοίκους της Γένοβας και των γύρω πόλεων, παραχώρησαν εκτάσεις στους νέους εποίκους και τους απάλλαξαν από τη φορολογία.

Εκείνη την εποχή, ένας εμφύλιος πόλεμος στη Γένοβα έφερε αντιμέτωπους τους Γκέλφους, υποστηρικτές του Πάπα, και τους Γκιμπελίνους, υποστηρικτές του Ρωμαίου αυτοκράτορα. Στις 8 Ιανουαρίου 1297, οι Γκέλφοι, με επικεφαλής τον Φράνκο Γκριμάλντι, γνωστό ως Μαλίζια, κατέλαβαν το φρούριο. Σύμφωνα με έναν χρονογράφο, ο Φράνκο Γκριμάλντι εισήλθε στο φρούριο με τη μορφή Φραγκισκανού μοναχού. Αυτή ήταν η πρώτη κατάληψη του Μονακό από την οικογένεια Γκριμάλντι. Το γεγονός μνημονεύτηκε στο εθνικό έμβλημα, όπου συναντάμε την εικόνα δύο μοναχών οπλισμένων με σπαθιά.

Από ιστορική άποψη, η εποχή αυτή αποτέλεσε την αφετηρία της διακυβέρνησης της δυναστείας των Grimaldi και της ύπαρξης του κυρίαρχου κράτους του Μονακό. Η οικογένεια Γκριμάλντι κυβέρνησε το Μονακό για πάνω από 700 χρόνια, εκτός από την περίοδο από το 1793 έως το 1861.

Το Μονακό ανεξαρτητοποιείται

Η Γαλλική Επανάσταση αποτέλεσε σημαντικό σημείο καμπής για την περαιτέρω ανάπτυξη του Μονακό, καθώς το Μονακό έχασε την ανεξαρτησία του το 1793 και περιήλθε στη Γαλλία. Οι Γκριμάλντι έχασαν την περιουσία τους και χρειάστηκε να κάνουν υπομονή για αρκετό καιρό.

Μόνο μετά την εποχή του Ναπολέοντα ανέκτησαν την περιουσία τους στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815, αλλά στη συνέχεια βρέθηκαν υπό την προστασία του Βασιλείου της Σαρδηνίας. Μόνο όταν η Σαρδηνία προσαρτήθηκε στην Ιταλία, ο τότε πρίγκιπας κατάφερε να πείσει τη Γαλλία να αναγνωρίσει το Μονακό ως ανεξάρτητο κράτος.

Στις 30 Μαΐου 1861, στο πλαίσιο της Συνθήκης των Παρισίων, ο Κάρολος Γ΄ παραχώρησε στη Γαλλία την εξουσία του Μονακό επί των πόλεων Μεντόν και Ροκεμπρούν με αντάλλαγμα την πλήρη ανεξαρτησία του από τη γαλλική πολιτική επιρροή. Το Πριγκιπάτο έχασε έτσι το 80% της επικράτειάς του.

Η διακυβέρνηση του πρίγκιπα Καρόλου Γ' χαρακτηρίστηκε από μια ενεργή διεθνή θέση και την εφαρμογή πολλών οικονομικών μεταρρυθμίσεων που ανανέωσαν και ανέπτυξαν την οικονομία του Μονακό. Χάρη στην επιδέξια διπλωματία του, ο πρίγκιπας δημιούργησε ισχυρές σχέσεις με τους σημαντικότερους ηγεμόνες εκείνης της εποχής.

Προκειμένου να προσελκύσει πλούσια διεθνή πελατεία και να ενισχύσει την οικονομία της χώρας μετά την απώλεια της Μεντόν και της Ροκεμπρούν, ο πρίγκιπας Κάρολος Γ΄ αποφάσισε να δημιουργήσει τη συνοικία Μόντε Κάρλο με το περίφημο Καζίνο της. Το ευρέως γνωστό Καζίνο του Μονακό άνοιξε τις πόρτες του το 1865. Το Πριγκιπάτο του Μονακό έγινε ένας μοναδικός τόπος, που ένωνε την πολυτέλεια, την άνεση και την ψυχαγωγία. Το 1866, η νέα συνοικία με το Καζίνο πήρε το διάσημο όνομά του Μόντε Κάρλο.

Τα υψηλά εισοδήματα από το Καζίνο επέτρεψαν στον πρίγκιπα Κάρολο Γ' να καταργήσει κάθε μορφή άμεσης φορολογίας για τους κατοίκους του Μονακό. Ο πληθυσμός του Μονακό αυξανόταν επιμελώς και ο αριθμός των τουριστών από όλο τον κόσμο αυξήθηκε σημαντικά.

Στις 29 Μαρτίου 1910, ο πρίγκιπας Αλβέρτος ίδρυσε ένα φημισμένο Ωκεανογραφικό Μουσείο, στο οποίο εργάζονται ακόμη και σήμερα πολλοί επιστήμονες.

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αλβέρτου Α΄ το Μονακό γνώρισε επιστημονική και τεχνολογική άνθιση. Επίσης, το 1911, ο πρίγκιπας Αλβέρτος δημιούργησε το Ράλι Μόντε Κάρλο που αποτέλεσε την αφετηρία αγώνων αυτοκινήτου.

Μια άλλη συνθήκη που συνήφθη με τη Γαλλία, το 1918, περιείχε ρήτρα που προέβλεπε ότι, σε περίπτωση που η δυναστεία Γκριμάλντι εκλείψει, το Μονακό θα γινόταν αυτόνομο κράτος υπό γαλλική προστασία. (Με την αναθεώρηση του συντάγματος το 2002 προστέθηκαν οι γυναίκες και τα νόμιμα τέκνα τους στη σειρά διαδοχής.)

Στην αρχή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το Μονακό ήταν ουδέτερο κράτος. Στα τέλη όμως του 1942, ο ιταλικός στρατός εισέβαλε στο πριγκιπάτο για στρατηγικούς λόγους, εν μέρει επειδή οι Σύμμαχοι κέρδιζαν έδαφος στη Βόρεια Αφρική. Λίγο λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, οι γερμανικές δυνάμεις κατέλαβαν το Μονακό, αφού η Ιταλία άλλαξε στρατόπεδο και προσχώρησε στους Συμμάχους.

Πολιτική

Ως ανεξάρτητο Πριγκιπάτο, το Μονακό έχει πολίτευμα Συνταγματικής Μοναρχίας από το 1911, με έναν Πρίγκηπα, επικεφαλής του Κράτους. Η εκτελεστική εξουσία αποτελείται από έναν Κρατικό Υπουργό, ο οποίος προεδρεύει ενός Κυβερνητικού Συμβουλίου το οποίο αποτελείται από έξι μέλη (τον ίδιο, καθώς και πέντε Κυβερνητικούς Συμβούλους, οι οποίοι αντιστοιχούν σε Υπουργούς).

Ύστερα από μια συμφωνία με τη Γαλλία, η οποία υπεγράφη το 1930, ο Κρατικός Υπουργός υποχρεούνταν να είναι Γάλλος υπήκοος (γενικώς ένας Νομάρχης ή ένας Πρέσβης) ορισμένος από τον Πρίγκιπα, με βάση μια λίστα που του παρουσίαζε το Γαλλικό Κράτος. Το 2002, η συμφωνία αυτή τροποποιήθηκε ώστε να μην υπάρχει παρέμβαση της Γαλλίας σε αυτή την επιλογή. Από εκείνη την τροποποίηση και μετά, λοιπόν, ο Κρατικός Υπουργός δεν ήταν, πλέον, απαραίτητο να είναι γαλλικής εθνικότητας. Η αλλαγή αυτή έδωσε, μεταξύ άλλων, τη δυνατότητα στο Μονακό να ικανοποιήσει τα κριτήρια εισόδου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.