Ο πολιτισμός της κλασσικής περιόδου.
Γενικά: Η πολιτιστική ανάπτυξη της κλασσικής περιόδου γίνεται αντιληπτή: α) από τα
πνευματικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα και β) από την καθημερινή ζωή στις ελληνικές
πόλεις (μητροπολιτική Ελλάδα και αποικίες).
α) Επιτεύγματα:
5ος και 4ος αι. π.Χ. → έργα απαράμιλλα σε πνευματική και καλλιτεχνική λαμπρότητα.
πρότυπα για τους μεταγενέστερους δημιουργούς.
Αθήνα → τα πρωτεία στην πολιτιστική ανάπτυξη: ευημερία και ποιότητα ζωής,
πόλος έλξης για καλλιτέχνες και πνευματικούς ανθρώπους, δράση Περικλή,
οικοδόμηση σπουδαίων έργων στην Ακρόπολη, τέλεση λαμπρών πανηγύρεων και
πνευματικών εκδηλώσεων (Παναθήναια, Ελευσίνια μυστήρια, θεατρικές
παραστάσεις κ.ά.).
β) Καθημερινή ζωή:
περιφρονητική αντιμετώπιση της χειρωνακτικής εργασίας ∙
ενασχόληση των ελεύθερων πολιτών με τα κοινά ∙
διασκέδαση σε ιδιωτικά συμπόσια και σε δημόσιες γιορτές και πανηγύρια (π.χ.
θεατρικές παραστάσεις) ∙
κοινωνικός ο χαρακτήρας των ειδικών τελετών που πλαισίωναν τη γέννηση, το γάμο
και τον θάνατο.
Φιλοσοφία → επίκεντρο ο άνθρωπος και τα προβλήματά του ∙ ερμηνεία των
φαινομένων με βάση τη λογική (ορθολογισμός). Εκπρόσωποι: σοφιστές και
Σωκράτης (5ος αι.), Πλάτων και Αριστοτέλης (4ος αι) – όλοι επιδίωξαν με τις
προτάσεις τους να βελτιώσουν τον άνθρωπο και τη ζωή του.
Ιστοριογραφία → Ηρόδοτος και Θουκυδίδης (5ος αι.), Ξενοφών (4ος αι.). Ο
Θουκυδίδης με το έργο του έθεσε τα θεμέλια της επιστήμης της ιστορίας.
Ποιητική τέχνη → Τεράστια η προσφορά της Αθήνας της κλασικής περιόδου στη
σύγχρονη πολιτισμένη ανθρωπότητα με την τραγωδία (Αισχύλος, Σοφοκλής,
Ευριπίδης) και με την κωμωδία (Αριστοφάνης).
Ρητορικός λόγος → Καλλιεργήθηκε κυρίως τον 4ο
αι. (Λυσίας, Ισοκράτης,
Δημοσθένης), στο πλαίσιο της άνθησης του δημοκρατικού πολιτεύματος και της
οργάνωσης της δικαιοσύνης προς το συμφέρον του πολίτη.
Επιστήμες → Κατά την κλασσική περίοδο συστηματοποιήθηκαν οι γνώσεις για τη
φύση και τον άνθρωπο ∙ οι περισσότεροι φιλόσοφοι ήταν και ειδικοί ερευνητές σε
κάποιο τομέα της επιστήμης, π.χ. Μέτων ο Αθηναίος (μαθηματικά και αστρονομία),
Ιππόδαμος ο Μιλήσιος (πολεοδομία), Ιπποκράτης ο Κώος (ιατρική ∙ ο Ιπποκράτης
εισήγαγε τη θεμελιώδη αντίληψη ότι όλες οι ασθένειες έχουν φυσικά αίτια).
Τέχνες → Μεγάλη η ανάπτυξη των εικαστικών τεχνών κατά την κλασσική περίοδο .
ειδική μνεία αξίζει να γίνει στην αρχιτεκτονική (Ικτίνος, Καλλικράτης, Μνησικλής),
στην πλαστική (Φειδίας και οι μαθητές του Αλκαμένης και Αγοράκριτος, Μύρων,
Πολύκλειτος (5ος αι.), Πραξιτέλης, Σκόπας και Λύσιππος (4ος αι.) και στη ζωγραφική
(Πολύγνωτος, Μίκων, Ζεύξις 5ος αι. και Πάμφυλος, Απελλής και Πρωτογένης (4ος αι)
και την αγγειογραφία.
ΠΗΓΗ: Β. Δημοπούλου, Ιστορία του Αρχαίου Κόσμου. Διαγράμματα.
http://lyk-peir-anavr.att.sch.gr/Lessons/01HUMANITIES/History/WorkSheets/12_Dimopoulou-Diagrammatics-in-History-A.pdf