Η ΡΩΜΗ
http://lyk-peir-anavr.att.sch.gr/Lessons/01HUMANITIES/History/WorkSheets/12_Dimopoulou-Diagrammatics-in-History-A.pdf
3.3. Η ίδρυση της Ρώμης και η οργάνωσή της
Ίδρυση της Ρώμης.
α) Παράδοση → Ρωμύλος, απόγονος του Αινεία (από την Τροία) το 753 π.Χ. .
753 – τέλη του 6ου αι. π.Χ.: περίοδος βασιλείας με 6 βασιλείς, κάποιοι από
τους οποίους ήταν Ετρούσκοι.
β) Αρχαιολογική έρευνα → α) 10ος ‐ 8ος αι. π.Χ. μικροί οικισμοί στη θέση της πόλης.
β) Πιθανή δημιουργία της από τους Ετρούσκους, μετά την
κατάληψη του Λατίου (7ος αι. π. Χ.) και τον συνοικισμό των
κατοίκων των γύρω περιοχών.
γ) Πραγματοποίηση μεγάλων έργων από τους Ετρούσκους
(αποξήρανση ελών, κεντρικός αποχετευτικός αγωγός, αγορά,
ναός του Διός στο Καπιτώλιο).
δ) Επανάσταση των κατοίκων της περιοχής και εκδίωξη των
Ετρούσκων (τέλη του 6ου αι. π.Χ.).
ε) Συστηματική οργάνωση των Ρωμαίων, κυριαρχία στο Λάτιο,
αποτελεσματική αντιμετώπιση των κατοίκων των γειτονικών
περιοχών.
Κοινωνική συγκρότηση κατά την περίοδο της βασιλείας (8ος αι. – 509 π.Χ.).
Τρεις (3) κοινωνικές τάξεις:
Πατρίκιοι → Οι παλαιές μεγάλες οικογένειες ∙
οικογένειες + άμεσα μέλη + παρακλάδια = ρωμαϊκά γένη ∙
όλα τα μέλη του γένους = πατρίκιοι από τον πατέρα – αρχηγό.
Πελάτες → Όσοι ζούσαν κοντά στους πατρικίους ως υπήκοοι και προστατευόμενοι αυτών ∙
καταγωγή μάλλον προϊταλική (ήταν Λίγουρες) ∙
σταδιακή επιμειξία και συγχώνευση με τους πατρικίους.
Πληβείοι (= πλήθος) → Όλοι οι νεότεροι κάτοικοι της ρώμης και των γύρω περιοχών ∙
προέρχονταν είτε από υποχρεωτική μετοίκηση λόγω κατάληψης της
περιοχής τους είτε από μετεγκατάσταση στη Ρώμη προς αναζήτηση
καλύτερης τύχης ∙
κανένας δεσμός με τους πατρικίους και τους πελάτες (εξ ου και η
ονομασία τους) ∙ όχι πολιτικά δικαιώματα ∙ απαγόρευση γάμου με γυναίκες από την τάξη των πατρικίων.
Πολιτική οργάνωση κατά την περίοδο της βασιλείας (8ος αι. – 509 π.Χ.).
Το πολίτευμα:
1) Βασιλιάς → αρχηγός του κράτους, θρησκευτικός αρχηγός, ηγέτης του στρατού, ανώτατος
δικαστής (δηλ. όλες οι εξουσίες συγκεντρωμένες στο πρόσωπό του).
2) Σύγκλητος και Εκκλησία του λαού → τα δύο σώματα που έλεγχαν τις δικαιοδοσίες του
βασιλιά.
Ειδικότερα:
α) Σύγκλητος: 100 ή 300 μέλη (αργότερα), οι αρχηγοί των ρωμαϊκών γενών ∙
θεματοφύλακας των εθίμων και των παραδόσεων της Ρώμης ∙
καθήκον να συγκαλεί (μαζί με τον βασιλιά) την εκκλησία του λαού και να
επικυρώνει τις αποφάσεις της.
β) Εκκλησία : συγκέντρωση όλων των πατρικίων και των πελατών ∙
οι πατρίκιοι συγκεντρώνονταν ανά τμήματα, τις φράτρες (φρατρική εκκλησία)∙
έργο → i) επικύρωση ή απόρριψη των αποφάσεων του βασιλιά διά βοής, ii)
απόφαση για πόλεμο ή για ειρήνη και iii) εκλογή του βασιλιά.
3.4. Η συγκρότηση της ρωμαϊκής πολιτείας – Res publica
Εισαγωγικά στοιχεία.
Χρονολογικό ορόσημο: 509 π.Χ. → α) τέλος της περιόδου της βασιλείας μετά από εξέγερση
των πατρικίων ∙
β) εγκαθίδρυση καινούργιου πολιτεύματος που ονομάστηκε res publica (= δημοκρατία), αν και στην ουσία
ήταν αριστοκρατικό ∙ στην εξουσία οι πατρίκιοι ∙
γ) απομάκρυνση των Ετρούσκων.
509 – τέλη 3ου αι. π.Χ. → Δύο αιώνες εσωτερικών και εξωτερικών ζυμώσεων για τη Ρώμη:
α) (στο εσωτερικό) κοινωνικοί αγώνες μέχρι την εξίσωση πατρι –
κίων – πληβείων ∙
β) (στο εξωτερικό) πολιτική κατακτήσεων μέχρι οι Ρωμαίοι αφενός
να κυριαρχήσουν στην ιταλική χερσόνησο και αφετέρου να νι‐
κήσουν τους Καρχηδονίους στη δυτική Μεσόγειο.
Οι κοινωνικοί αγώνες. Δύο αιώνες αγώνων των πληβείων για την απόκτηση ίσων πολιτικών
δικαιωμάτων. Τα γεγονότα:
1) Δήμαρχοι – αρχές του 5ου αι. → καινούργια μορφή εξουσίας που τους ανήκε.
Οι δήμαρχοι → α) εκλογή για ένα χρόνο
β) πρόσωπα ιερά και απαραβίαστα
γ) προστασία των πληβείων από αυθαιρεσίες των πατρικίων
δ) δικαίωμα veto (δηλ. άρνησης ψήφισης όποιου νόμου στρεφόταν κατά
των συμφερόντων των πληβείων).
2) Καταγραφή εθιμικού δικαίου (Δωδεκάδελτος) – μέσα 5ου αι. → αποτροπή δικαστικών
αυθαιρεσιών των πατρικίων.
3) Κατάργηση του νόμου που απαγόρευε τους μεικτούς γάμους (μεταξύ πατρικίων –
πληβείων).
4) Κατάκτηση πολιτικής ισότητας μετά από έναν αιώνα:
α) δικαίωμα του εκλέγεσθαι στο αξίωμα του υπάτου (4ος αι.) ∙
β) δικαίωμα του εκλέγεσθαι στο αξίωμα του μεγίστου αρχιερέως (τέλη 4ου αι.).
Η πολιτική οργάνωση.
res publica → πολίτευμα, στο οποίο υπήρχαν τρεις βασικοί φορείς / μορφές εξουσίας: οι
άρχοντες, η σύγκλητος και οι εκκλησίες.
Οι άρχοντες → η εκτελεστική εξουσία της πολιτείας / πολυπληθής ομάδα.
1) Οι δύο ύπατοι: α) εκλογή για ένα χρόνο ∙
β) συγκέντρωση όλων των εξουσιών που παλιότερα ανήκαν στον βασιλιά∙
γ) μεγαλοπρεπής εμφάνιση και δωδεκαμελής συνοδεία από ραβδούχους∙
δ) δυνατότητα παραχώρησης όλων των εξουσιών σε έναν από τους δύο
για 6 μήνες, αν η περίσταση κρινόταν ως κρίσιμη (δικτάτορας).
2) Οι δύο τιμητές → εκλογή για 18 μήνες με συγκεκριμένα καθήκοντα:
α) κατάταξη των πολιτών ανάλογα με τα περιουσιακά τους στοιχεία
(τίμηση) ∙
β) σύνταξη του καταλόγου των συγκλητικών ∙
γ) κατάρτιση του προϋπολογισμού του κράτους ∙
δ) επίβλεψη των ηθών και ανάλογη δικαιοδοσία στέρησης των πολιτικών
δικαιωμάτων.
3) Άλλοι άρχοντες, με μικρότερης σημασίας αξιώματα: οι δήμαρχοι, οι πραίτωρες, οι ταμίες,
οι ανθύπατοι.
Η σύγκλητος → εκπρόσωπος της ιστορικής συνέχειας του ρωμαϊκού κράτους / σώμα με
μεγάλο κύρος και δύναμη την περίοδο της δημοκρατίας αλλά και της αυτοκρατορίας:
α) 300 ισόβια μέλη, όλοι πρώην ανώτατοι άρχοντες ∙
β) νομοθετική και εκτελεστική εξουσία ∙
γ) δικαιοδοσίες σε θέματα οικονομικά, θρησκευτικά και εξωτερικής πολιτικής ∙
δ) αποφάσεις με ισχύ νόμου (τα δόγματα) .
Οι εκκλησίες → Λειτούργησαν προοδευτικά τρεις:
α) Η φρατρική εκκλησία → συνέλευση των πατρικίων ∙ χωρίς ουσιαστική δύναμη την
περίοδο της δημοκρατίας ∙ διατήρηση μόνο για λόγους παράδοσης.
β) Η λοχίτιδα εκκλησία → συνέλευση των στρατευμένων, πατρικίων και πληβείων ∙
αποφάσεις κατά λόχους ∙ εκλογή των υπάτων, των τιμητών και των πραιτώρων.
γ) Η φυλετική εκκλησία → συνέλευση των πληβείων αρχικά, όλων των Ρωμαίων αργότερα ∙
συγκέντρωση κατά φυλές (δηλ. ανάλογα με τον τόπο κατοικίας) ∙ ψήφιση των νόμων και
εκλογή των κατώτερων αρχόντων.
2. Οι συνέπειες των κατακτήσεων
2.2. Οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες.
Κοινωνικές αλλαγές ως συνέπεια των κατακτήσεων 3 λόγοι για τους οποίους
Αλλοίωση των ηθών → ορισμένοι αισθάνθηκαν ότι
Απομάκρυνση από τις προγονικές αρετές πρέπει να επέμβουν.
Αυτοί που πρότειναν συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις ήταν οι ακόλουθοι:
Α. Κάτων ο Τιμητής → προσπάθεια αντιμετώπισης της κοινωνικής και πολιτικής διαφθοράς.
Ρωμαίος με μεγάλη μόρφωση ∙
πλούσιο και ένδοξο παρελθόν ως πολεμιστής και ανώτατος αξιωματούχος ∙
αν και είχε ελληνική παιδεία θεωρούσε υπεύθυνη για την αλλοίωση των ρωμαϊκών
ηθών την πολιτισμική διείσδυση των Ελλήνων ∙ ακρότητα: αποστρεφόταν οτιδήποτε
Ελληνικό ∙
εξελέγη Τιμητής το 184 π.Χ.
μέτρα για περιορισμό της πλεονεξίας και έλεγχο της συμπεριφοράς των
συγκλητικών και των ιππέων.
Αποτέλεσμα: Παρά τα αγαθά κίνητρα η προσπάθειά του δεν καρποφόρησε, διότι οι
αλλαγές είχαν πλέον ενσωματωθεί στην κοινωνία.
Β. Τιβέριος Γράκχος → εκλογή στο αξίωμα του δημάρχου το 133 π.Χ. , 2 βασικές προτάσεις
– μέτρα:
1. Αγροτικός νόμος : α) απαγόρευση κατοχής γης από κάθε πολίτη με έκταση πάνω
από 500 πλέθρα ∙ β) δυνατότητα κατοχής επιπλέον 250 πλέθρων γης για το καθένα
από δύο αρσενικά παιδιά ∙ γ) ορισμός του ανώτατου επιτρεπόμενου ορίου έγγειας
ιδιοκτησίας στα 1000 πλέθρα ∙ δ) αναδιανομή των υπόλοιπων αγροτικών εκτάσεων
ανά 30 πλέθρα στους ακτήμονες πολίτες .
2. Πρόταση: διάθεση των θησαυρών του Άτταλου Γ’, βασιλιά της Περγάμου (πέθανε
το 133 π.Χ.), στους ακτήμονες για να αγοράσουν εργαλεία και να καλλιεργήσουν
τον κλήρο που θα έπαιρναν από τον αγροτικό νόμο.
Κατάληξη / Αποτέλεσμα:
Αντίδραση συγκλητικών αποτυχία των σχεδίων του Τιβέριου Γράκχου
εξαγορά συνειδήσεων → και
μη εφαρμογή του νόμου δολοφονία του.
(αν και δεν καταργήθηκε)
Γ. Γάιος Γράκχος → εκλογή στο αξίωμα του δημάρχου το 123 π.Χ. (10 χρόνια μετά). Διπλός
στόχος: α) μεταρρυθμίσεις στο πνεύμα του έργου του Τιβέριου και β) περιορισμός της
δράσης της συγκλήτου.
Τα συγκεκριμένα μέτρα του Γάιου Γράκχου:
εφαρμογή του αγροτικού νόμου ∙
σειρά νέων μέτρων που ευνοούσαν τους ακτήμονες ∙
ίδρυση αποικιών στις κατακτημένες περιοχές της Ιταλίας για εγκατάσταση
ακτημόνων ∙
διανομή σιταριού στους φτωχούς της Ρώμης ∙
μείωση χρόνου στρατιωτικής θητείας και αύξηση στρατιωτικού μισθού ∙
συγκρότηση δικαστηρίων από ιππείς για την εκδίκαση υποθέσεων καταχρήσεων
από συγκλητικούς ∙
παρεμπόδιση της δυνατότητας των συγκλητικών να επιλέγουν τις συγκλητικές
επαρχίες.
Κατάληξη / αποτέλεσμα: Στροφή μέρους του λαού εναντίον του από τους συγκλητικούς,
αποτυχία της ανοικτής εξέγερσης που οργάνωσε ως αντίδραση, εξόντωση των οπαδών του,
θάνατος του ιδίου.
Γενικά.
1. Το έργο των Γράκχων είχε τριπλό στόχο: α) έλεγχο της κοινωνικής ανισότητας, β)
αποκατάσταση των ακτημόνων και γ) αποδυνάμωση των συγκλητικών.
2. Οι Γράκχοι απέτυχαν επειδή δεν ήταν ευνοϊκή η κοινωνική και πολιτική συγκυρία
(μεγάλες κατακτήσεις).
3. Τι πέτυχαν: να ευεργετηθούν λίγοι και να αποτελέσουν στη συνέχεια μία νέα
δυναμική κοινωνική ομάδα.
http://lyk-peir-anavr.att.sch.gr/Lessons/01HUMANITIES/History/WorkSheets/12_Dimopoulou-Diagrammatics-in-History-A.pdf
