Ενημερώθηκε στις 5 Δεκεμβρίου, 2021
Εκδήλωση με τη συμμετοχή του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. Αιτ/νίας & του 3ου Γυμνασίου Ναυπάκτου
Nafpaktia News
Δημοσιεύτηκε στις 5 Δεκεμβρίου, 2021
Με αφορμή την 3η Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, το Τμήμα Λογοθεραπείας
του Πανεπιστημίου Πατρών έχει οργανώσει μία σειρά δράσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.
Φοιτητές του Τμήματος συνέθεσαν και μελοποίησαν ένα τραγούδι με τίτλο “Μην ξεχνάς να με αγαπάς”
το οποίο και απέδωσαν στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα.
Ενημερώθηκε στις 5 Δεκεμβρίου, 2021
Το μήνυμα του ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ. Αιτ/νίας (όπως εστάλη στις Σχολικές Μονάδες) για την 3η Δεκέμβρη ”Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία”
Ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία καθιερώθηκε, από το 1992, η 3η Δεκεμβρίου, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑμΕΑ. Σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 2430/96, και η χώρα μας καθιέρωσε την 3η Δεκεμβρίου ως Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, μια ημέρα που σκοπό έχει να υπενθυμίζει, τόσο στους δημόσιους φορείς όσο και στην κοινωνία, ότι τα άτομα με αναπηρίες δικαιούνται ίσες ευκαιρίες στη ζωή, τη γνώση, την εργασία, την καθημερινότητα και την κοινωνική ένταξη.
Η 3η Δεκέμβρη δεν αποτελεί φιλανθρωπική εκδήλωση ή γκαλά. Είναι ημέρα αφύπνισης των συνειδήσεων, ημέρα διεκδίκησης, εφαλτήριο, για να τεθούν ξανά επί τάπητος πάγια προβλήματα που ζητούν λύση. Σκοπός είναι μέσω της Παιδείας, του Πολιτισμού και της Δια Βίου Μάθησης να εστιαστεί το ενδιαφέρον των πολιτικών φορέων και της κοινωνίας γενικότερα στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ποικιλομορφίας της ανθρώπινης ύπαρξης.
Οι σύγχρονες αντιλήψεις για ίσα δικαιώματα, ίσες εκπαιδευτικές ευκαιρίες και ίση μεταχείριση όλων των πολιτών σε μια ευνοούμενη και δημοκρατική πολιτεία έφεραν στο προσκήνιο το αίτημα για την κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, ενώ ταυτόχρονα έγινε ο όρος ένταξη το άλλοθι μιας κοινωνίας προκαταλήψεων και ρατσισμού.
Οι νέες αντιλήψεις για τα δικαιώματα των παιδιών με ή χωρίς αναπηρία, η αντίληψη υπέρ της συμπερίληψης όλων των μαθητών, οι σύγχρονες θέσεις, που υποστηρίζουν ότι ο διαχωρισμός των μαθητών με αναπηρία διευρύνει την ανισότητα ευκαιριών και καθορίζει το μέλλον τους, διαμόρφωσαν την αναζήτηση μίας νέας μορφής οργάνωσης της εκπαίδευσης. Ειδικοί παιδαγωγοί και ψυχολόγοι απέρριψαν την ιδρυματική περίθαλψη και περιθωριοποίηση των παιδιών με αναπηρία και έθεσαν τα θεμέλια μιας νέας εκπαιδευτικής φιλοσοφίας, την αρχή της συμπερίληψης (συνεκπαίδευσης) μαθητών με αναπηρία στο σχολείο της γειτονιάς τους και τη δημιουργία ενός σχολείου για όλους.
Το σύγχρονο σχολείο είναι πλέον πολυπολιτισμικό και λόγω της αυξανόμενης παρουσίας παιδιών με αναπηρίες, μεταναστών αλλά και κρουσμάτων επιθετικότητας – bullying και παραβατικής συμπεριφοράς, καθίσταται απαραίτητη η διαμόρφωση ενός νέου ενταξιακού εκπαιδευτικού συστήματος.
Παρόλο που οι αλλαγές ακολουθούν αργούς ρυθμούς, η πρόοδος είναι σημαντική, αφού εκπαιδευτικοί, ειδικοί επιστήμονες και γονείς παλεύουν για τη μετατροπή των σημερινών σχολείων σε σχολεία συμπερίληψης – συνεκπαίδευσης όλων των μαθητών. Για την ενίσχυση αυτού του σκοπού, ιδρύθηκαν από την πολιτεία τα Κέντρα Διάγνωσης Αξιολόγησης και Υποστήριξης (ΚΔΑΥ), που σήμερα ονομάζονται Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης Συμβουλευτικής και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ.). Επιπλέον, η θέσπιση της παράλληλης στήριξης, των Επιτροπών Διεπιστημονικής Υποστήριξης (Ε.Δ.Υ.) σε ορισμένα σχολεία, καθώς και η ίδρυση των τμημάτων ένταξης, των σχολικών μονάδων ειδικής αγωγής, των Κέντρων Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας (ΚΔΗΦ), καθώς και η λειτουργία των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης (ΣΥΔ) συμβάλλουν, εξίσου αποτελεσματικά, στην εκπαίδευση μαθητών με σοβαρές αναπηρίες.
Συνθέτοντας, λοιπόν, το πάζλ των σύγχρονων αντιλήψεων γύρω από την αναπηρία, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι έχουν γίνει θετικά βήματα. Η ελληνική κοινωνία έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται τη σύγχρονη προσέγγιση για την αναπηρία, απορρίπτοντας κάθε πτυχή που έχει να κάνει με το αναχρονιστικό ιατρικό μοντέλο, που γεννάει μόνο οίκτο και συμπόνια, στερώντας από ένα τμήμα του πληθυσμού κάθε δικαίωμα, κάθε όνειρο και κάθε ελπίδα για το μέλλον (Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία).
Η 3η Δεκέμβρη είθε να λειτουργήσει ως κινητήριος δύναμη που μπορεί να ανατρέψει λανθασμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες, τοποθετώντας το ίδιο το άτομο στο επίκεντρο, πλέον ως υποκείμενο της τύχης του και όχι ως αντικείμενο του οίκτου και της συμπόνιας των συμπολιτών του ή της Πολιτείας. Αδιαμφισβήτητο όπλο, προς αυτή την κατεύθυνση, συνεχίζει να είναι η ενημέρωση και η ευρεία ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, με στόχο τη δημιουργία μιας πλατιάς πολιτικής και κοινωνικής συμμαχίας, η οποία θα εφορμάται από τη νέα προσέγγιση για την αναπηρία και θα αποσκοπεί στην πραγμάτωση της ισότιμης συμμετοχής των ατόμων με αναπηρία στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο.
Οι διεθνείς τάσεις δείχνουν το δρόμο. Καιρός να τον διαβούμε, με ορίζοντα ένα καλύτερο αύριο.
Δημοσιεύτηκε στις 3 Δεκεμβρίου, 2021
3 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities) καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του Ο.Η.Ε.
Δημοσιεύτηκε στις 3 Δεκεμβρίου, 2021
Ενημερώθηκε στις 5 Δεκεμβρίου, 2021
Δημοσιεύτηκε στις 29 Νοεμβρίου, 2021
Ενσυναίσθηση: “Μπαίνοντας στα παπούτσια του άλλου”
Η ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ
Διαδραστική Ενημέρωση/ Παρουσίαση στο 5ο Γυμνάσιο Αγρινίου (Ά &΄Β τάξη)
"Μπαίνοντας στα παπούτσια του άλλου"
Ενημερώθηκε στις 30 Νοεμβρίου, 2021
Ανάμεσα στις ταινίες που θα προβληθούν στο φετινό 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους βρίσκουμε:
Ο Θείος Τούντορ (My Uncle Tudor) της Όλγκα Λουτσοβνίκοβα («Χρυσή Άρκτος» μικρού μήκους ταινίας, Φεστιβάλ Βερολίνου 2021) από το τμήμα KIDS & DOCS. Το ντοκιμαντέρ πραγματεύεται σε πρώτο πρόσωπο, με συγκλονιστικό τρόπο, μια ιστορία κακοποιητικής συμπεριφοράς ενηλίκου προς παιδί.
Η Καρδιά του Μεσκίτ της Άνα Λόρα Καλντερόν από το Μεξικό. Ένα κοριτσάκι μιας φυλής ιθαγενών ονειρεύεται να μάθει να παίζει άρπα. Όμως στον τόπο της άρπα επιτρέπεται να παίζουν μόνο άντρες καθώς το σχήμα της άρπας παραπέμπει στο γυναικείο σώμα…
Ένα Σχολείο στο Cerro Hueso της Μπετάνια Καπάτο. Η οικογένεια ενός κοριτσιού από την Αργεντινή αναγκάζεται να μετακομίσει στην επαρχία, στη μέση του πουθενά, καθώς κανένα άλλο σχολείο δεν δέχεται ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού. Εκεί, η τοπική κοινότητα αγκαλιάζει το κοριτσάκι, ενθαρρύνοντάς το να κάνει ένα άλμα στη ζωή του…
Spaceboy του Ολιβιέ Περού. H απογείωση της παιδικής φαντασίας, σε μια feelgood εφηβική ταινία για ένα αγόρι που μετά τον θάνατο της μητέρας του μετακομίζει με τον αστροφυσικό πατέρα του σε μια άλλη πόλη. Στην προσπάθεια του να πραγματοποιήσει το όνειρο του μπαμπά του για ένα ταξίδι στο διάστημα, ο Jim θα παρασύρει την Emma σε μια περιπέτεια που θα τους φέρει πολύ κοντά.
Αγαπητέ κύριε Φίρερ του Κρίστιαν Λερτς. Β’ παγκόσμιος πόλεμος. Μια μητέρα και ο γιος της εγκαταλείπουν το βομβαρδισμένο Μόναχο και καταφεύγουν στην επαρχία. Η μαμά δυσκολεύεται πολύ να υποδύεται την ένθερμη εθνικοσοσιαλίστρια, όμως ο μικρός Felix μοιάζει να μαγεύεται όλο και περισσότερο από τη ναζιστική προπαγάνδα και τους υποστηρικτές της.
Μαχήτρια του Γέρο Γιουν. Μια κοπελίτσα από τη Βόρεια Κορέα, χωρίς μητέρα, μεταναστεύει στη Σεούλ. Για να φέρει και τον πατέρα της στη Νότια Κορέα, χρειάζεται χρήματα αλλά όσο σκληρά κι αν δουλεύει δεν μπορεί να μαζέψει αρκετά, εξαιτίας των διακρίσεων που αντιμετωπίζει. Μέχρι που ερωτεύεται το μποξ.
Γείτονες του Μάνο Καλίλ. Τι σημαίνει για ένα εξάχρονο παιδί κουρδικής καταγωγής που ζει στη Βόρεια Συρία, στα σύνορα με την Τουρκία, να πηγαίνει για πρώτη φορά στο σχολείο; Το κλίμα είναι πολεμικό, οι δάσκαλοι εθνικιστές, βαθύ σκοτάδι παντού.
Εγώ, η Γιούλια. Ρεσιτάλ ερμηνείας από τη νεαρή Σουηδή πρωταγωνίστρια στον ρόλο μιας 14χρονης που παροτρύνει τη μητέρα της να φύγει για να γλιτώσει από την κακοποίηση που υφίσταται από τον πατέρα.
Πεντόβολα. Ένα εικαστικό σινεφίλ αριστούργημα γυρισμένο στην Ινδία –ένα οδοιπορικό στην έρημο, και μια απρόσμενη, απαγορευμένη φιλία ενός κοριτσιού με ένα άλλο που ανήκει στην κατώτερη κάστα των Ανέγγιχτων.
Όταν είμαι Λυπημένη. Μια ταινία για τη νευρική ανορεξία υπό το πρίσμα μιας έφηβης που συμμετέχει σε ομάδα υποστήριξης.
Σαν το Ποτάμι. Δύο αδερφές χωρίζονται εξαιτίας του πολέμου στο Βιετνάμ. Η μία φεύγει πρόσφυγας στον Καναδά. Η άλλη παραμένει. Δυο παράλληλες πορείες, δύο διαφορετικοί κόσμοι.
Περισσότερες πληροφορίες για το 24ο Φεστιβάλ Ολυμπίας
στην online πλατφόρμα του Φεστιβάλ & στην επίσημη ιστοσελίδα του
Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους
