Χωρίς κατηγορία

Το βιβλίο της Μ. Κλιάφα, “Ο Δρόμος για τον Παράδεισο είναι μακρύς” μου άρεσε αρκετά καθώς ήταν πολύ διαφορετικό και προτότυπο από αυτά που συνηθίζω να διαβάζω. Μου άρεσε αρκετά το γεγονός ότι η μορφή του κειμένου ήταν σαν πραγματική αλληλογραφία και το ότι ήταν μία ρεαλιστική κουβέντα εφήβων που ναι μεν αφορούσε τις καθημερινές τους δραστηριότητες, αλλά ποτέ δεν ξέφευγε από τα πλαίσια της παιδικότητας και της αθώας επιπολαιότητας της εφηβίας. Ακόμη, η πλοκή του βιβλίου περνάει ένα πολύ καλό και σύγχρονο μήνυμα της ρατσιστικότητας και των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου με πολύ ωραίο τρόπο προσαρμοσμένο μάλιστα και στο κοινό στο οποίο απευθύνεται. Κάτι που με απογοήτευσε όμως είναι ότι ήταν υπερβολικά σύντομο, πράγμα που είναι τελείως υποκειμενικό για τον καθένα. Θα ήθελα να έχει περισσότερες αλληλογραφίες και να εκτείνεται περισσότερο η ιστορία. Επιπλέον, θα ήθελα να περιείχε περισσότερες περιγραφές των δύο πρωταγωνιστών, ανεξάρτητα από την αλληλογραφία τ και τις συνομιλίες τους, στις οποίες περιγραφές αποτυπώνονται τα συναισθήματα και οι προσωπικές σκέψεις της καθεμιάς πάνω στα γεγονότα φυσικά που αναφέρουν και οι ίδιες στο κύριο κείμενο.

Δεν θα μπορούσα να πω πως είναι ένα βιβλίο που θα επέλεγα να διαβάσω από μόνη μου, καθώς συνηθίζω να διαλέγω βιβλία με διαφορετικά θέματα, ας πούμε φαντασίας ή αστυνομικά και δεν θα έλεγα πως το συγκεκριμένο έχει κάτι ιδιαίτερο. Θα έλεγε κανείς πως είναι περισσότερο παρμένο από την καθημερινή ζωή. Δεν θα το πρότεινα σε κάποιον στον οποίον αρέσουν τα ίδια βιβλία μαζί μου, ωστόσο και πάλι είναι ένα αξιοπρεπές λογοτεχνικό βιβλίο, που μπορεί να ωφελήσει τον καθένα στην ηλικία μου, μικρότερο, αλλά και μεγαλύτερο στην δημιουργική γραφή αλλά και στην παραγωγή λόγου.

Προσωπικα ως ενα ατομο που ποτε δεν διαβαζει βιβλια μου αρεσε. Η αληθεια ειναι οτι δεν με παρακυνησε να ξεκινησω να διαβαζω και αλλα βιβλια αλλά δεν μειωνει το γεγονος αυτο την αξια του βιβλιου. Η ιστορια και η πλοκη με φανηκε αρκετα γρηγορη και ταυτοχρονα ενδιαφερουσα . Τελειωσε καπως υπερβολικα γρηγορα για μενα δηλαδη θα μου αρεσε αν ειε λιγη παραπανω διαρκεια. Ως περιεχομενο το βιβλιο προβαλει με ωραιο τροπο αρκετα κοινωνικα θεματα και μας δινει μια ιδεα τι συμβαινει στο μυαλο αυτων που τα αντιμετοπιζουν. Το βιβλιο περιγραφει γεγονοτα χρονια πριν αλλα εει ενα διαχρονικο στοιχειο που κραταει ακομα και σημερα.

Το βιβλίο ο δρόμος για τον παράδεισος είναι μακρύς μου άρεσε πολύ και κατά την γνώμη μου ήταν ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο. Είναι εύκολο να διαβαστεί από τους αναγνώστες διότι έχει γρήγορη πλοκή η οποία εξελίσσεται με μορφή αλληλογραφίας. Θίγει διάφορα κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τους εφήβους όπως ο ρατσισμός, το μπούλινγκ, τον έρωτα μεταξύ των εφήβων κ.τ.λ.π. Το βιβλίο αυτό απευθύνεται κυρίως στους εφήβους και στις νεαρές ηλικίες καθώς θίγει θέματα τα οποία μπορεί να βιώνουν και να τους επηρεάζουν είτε θετικά είτε αρνητικά στην ζωή τους και την καθημερινότητα τους. Αξίζει να το διαβάσει κανείς καθώς προβάλλει σωστά μηνύματα και αξίες.

Το βιβλίο μου φάνηκε καλό και εύκολο στην γλώσσα του. Η γλώσσα είναι απλή και κατανοητή. Επίσης, είναι ενδιαφέρον και το θέμα του για την φιλία των δύο κοριτσιών. Όμως, προσωπικά προτιμώ βιβλία με περιπέτεια και δράση.

Το βιβλίο ο δρόμος για τον παράδεισο είναι μακρύς μου άρεσε πολύ! Είναι ένα λογοτεχνικό βιβλίο που μπορεί να διαβαστεί από όλους με απλό καθημερινό λεξιλόγιο. Έχει πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή καθώς περνάει πολλά μηνύματα παράλληλα στον αναγνώστη. Στο τέλος του βιβλίου μας αποκαλύπτεται ότι η Ελένη είναι ανάπηρη γεγονός που δεν μπορεί να αντιληφθεί ο αναγνώστης αν δεν διαβάσει το τέλος. Θα ξαναδιάβαζα αυτό το βιβλίο και θα το σύστηνα σε όλους!

Ο έρωτας στην εφηβεία είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε αυτήν την νεαρή ηλικία, είναι ένα υπέροχο συναίσθημα το οποίο μας κάνει να αισθανόμαστε ευτυχία, ενθουσιασμό και απέραντη χαρά, αξίζει να το ζήσουμε και να ρισκάρουμε για να βρούμε πραγματικά τον άνθρωπο που μας ταιριάζει και να περάσουμε μαζί του αξέχαστες εφηβικές στιγμές τις οποίες θα θυμόμαστε για πάντα . Δυστυχώς όμως κάποιες φορές αυτό το συναίσθημα δεν είναι αμοιβαίο και αυτό μας οδηγεί σε απομόνωση, θλίψη και πολλές φορές προσπαθούμε να βρούμε μια αδιέξοδο για να ξεσπάσουμε.

Κατά την διάρκεια της εφηβείας υπάρχει η αφύπνιση νέων συναισθημάτων για το αντίθετο φύλο. Οι έφηβοι αρχίζουν να ερωτεύονται και να αποκτούν πρωτόγνωρα συναισθήματα. Ο έρωτας στα χρόνια της εφηβείας είναι ένα απόλυτα φυσιολογικό συναίσθημα. Οι έφηβοι αρχίζουν να ελκύονται από άτομα του αντίθετου φύλου και να θέλουν να αποκτήσουν οικειότητα μαζί τους . Κάποιες φορές μπορεί τα συναισθήματα να είναι αμοιβαία και έντονα τότε μπορεί να υπάρχει πραγματική αγάπη μεταξύ δύο εφήβων. Η αγάπη σε αυτήν την ηλικία είναι κάτι σπάνιο και χρειάζεται αρκετό καιρό για να την νιώσεις. Ο έρωτας και ιδιαίτερα η αγάπη περιλαμβάνει συναισθήματα όπως ζήλια, ανεξήγητη χαρά και ενθουσιασμό αλλά και στεναχώρια και θλίψη όταν ένας από τους δύο εφήβους πληγωθεί από τον άλλο. Όλα αυτά τα συναισθήματα δηλαδή ο έρωτας αντιμετωπίζεται διαφορετικά από τα αγόρια και διαφορετικά από τα κορίτσια . Τα κορίτσια αντιμετωπίζουν τις περισσότερες φορές με περισσότερη ωριμότητα το συγκεκριμένο θέμα. Συμπερασματικά ο έρωτας είναι ένα όμορφο και αγνό συναίσθημα κατά την περίοδο της εφηβείας αλλά περιλαμβάνει και συναισθηματικές απογοητεύσεις όταν δεν εκδηλώνεται σωστά.

Τώρα που διαβάσατε όλο το βιβλίο τι σκέψεις, συναισθήματα και εντυπώσεις σας άφησε; Σας άρεσε; Θα το προτείνατε σε κάποιον/α  φίλο/η σας να το διαβάσει; Να αιτιολογήσετε την άποψή σας.