Με τον όρο βιντεοπαιχνίδι (αγγλικά: video game) εννοείται οποιοδήποτε παιχνίδι πραγματοποιείται με τη χρήση κάποιας ηλεκτρονικής συσκευής. Αυτή μπορεί να είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής, μια κονσόλα βιντεοπαιχνιδιών, ένα κινητό τηλέφωνο και άλλα.

Όλα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια έχουν μια μορφή εισόδου δεδομένων από τον χρήστη: πληκτρολόγιο, ποντίκι, joystick, gamepad, οθόνη αφής, κ.α., και μια μορφή εξόδου που ικανοποιεί τις αισθήσεις του παίχτη: οθόνη υπολογιστή ή τηλεόραση, ηχεία και απτική τεχνολογία^[1], μεταξύ άλλων.

Περιλαμβάνει αλληλεπίδραση με μια διεπαφή χρήστη για την παραγωγή οπτικής ανάδρασης σε μια συσκευή βίντεο. Η λέξη βίντεο στο βιντεοπαιχνίδι παραδοσιακά αναφερόταν σε μια συσκευή εμφάνισης raster.^[2] Ωστόσο, η δημοφιλής χρήση του όρου «βιντεοπαιχνίδι», τώρα υπονοεί κάθε τύπο συσκευής εμφάνισης, που μπορεί να απεικονίσει δισδιάστατα ή τρισδιάστατα γραφικά. Τα ηλεκτρονικά συστήματα που χρησιμοποιούνται για να παιχτούν βιντεοπαιχνίδια είναι γνωστά ως πλατφόρμες. Παραδείγματα αυτών είναι οι προσωπικοί υπολογιστές και οι παιχνιδομηχανές. Αυτές οι πλατφόρμες εκτείνονται από μεγάλα συστήματα υπολογιστή μέχρι συσκευές χειρός. Ειδικευμένα βιντεοπαιχνίδια όπως τα παιχνίδια arcade, ενώ προηγουμένως ήταν κοινά, έχουν σταδιακά μειωθεί σε χρήση. Τα βιντεοπαιχνίδια έχουν πλέον εξελιχθεί σε μία μορφή τέχνης και σε βιομηχανία.

Η συσκευή εισόδου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η συσκευή εισόδου που χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο στα βιντεοπαιχνίδια είναι ένας ελεγκτής, που μπορεί να ποικίλει από πλατφόρμα σε πλατφόρμα. Μπορεί για παράδειγμα να αποτελείται μόνο από ένα κουμπί και ένα χειριστήριο, ενώ άλλος μπορεί να έχει μία ντουζίνα κουμπιά και ένα ή και περισσότερα χειριστήρια. Τα πρώιμα παιχνίδια προσωπικών υπολογιστών συχνά χρειάζονταν μόνο ένα πληκτρολόγιο ή πιο συχνά απαιτούσαν ένα ξεχωριστό χειριστήριο με τουλάχιστον ένα πλήκτρο.^[3] Η πλειοψηφία των σύγχρονων παιχνιδιών για προσωπικό υπολογιστή επιτρέπουν ή απαιτούν από τον παίκτη ταυτόχρονη χρήση πληκτρολογίου και ποντικιού. Μερικοί από τους συχνότερους ελεγκτές παιχνιδιών είναι τα χειριστήρια και τα πληκτρολόγια. Τα τελευταία χρόνια, πρόσθετες μέθοδοι εισόδου δεδομένων έχουν εμφανισθεί, όπως οθόνες αφής σε φορητές συσκευές.

Οι πρόσθετες δυνατότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα βιντεοπαιχνίδια τυπικά χρησιμοποιούν επιπρόσθετα μέσα, με τα οποία παρέχουν αλληλεπίδραση και πληροφορίες στον παίκτη. Η χρήση ήχου είναι καθολική, με περιφερειακά αναπαραγωγής ήχου, όπως τα ηχεία και τα ακουστικά. Επιπρόσθετα, ανάδραση πληροφορίας προέρχεται από απτικά περιφερειακά, με ανάδραση δόνησης ή/και δύναμης