thafl

Γυναίκα……

Γυναίκα……

Γεννημένη και θρεμμένη σ ένα ανδρικό κόσμο εντοπίζει το πρόσωπό της στη γέννηση του ανθρώπινου πολιτισμού. Η δυνατότητα της κυοφορίας και της μητρότητας  την καθιστά δημιουργό , παραγωγό εργάτη και αγρότη , δάσκαλο της επιστημονικής και πολιτιστικής ζωής. Την ειδή της την δανείζονται οι πρώτες θεϊκές μορφές αναπαριστώντας την μητέρα – φύση. Πάνω στην ένωση της μητρότητας και της εργασίας θεμελιώθηκε το πρώτο ανθρώπινο κοινωνικό σύστημα.

Η γυναίκα ενσαρκώνει τον πυρήνα της οικογένειας, της κοινωνίας, της ιστορίας. Όσο και αν η ανδροκρατούμενη κοινωνία προσπαθεί να της αποδώσει ρόλο δευτεραγωνιστή –συχνά και κομπάρσου- αυτή έχει το προνόμιο να κρατάει αναμμένη τη  φλόγα του Θεού , του Πολιτισμού , του ηρωισμού μέσα στην ιστορία του κόσμου!

Πανδώρα , Αντιγόνη, Μήδεια ,Αφροδίτη ,Εύα, Κασσιανή,Ιουλιέτα, Δεισδαιμόνα ,Παρρέν, μητέρα Τερέζα , :όλες τους γυναίκες!!! Μπορεί ο αριθμητής των χαρακτηριστικών τους να αλλάζει , ο παρανομαστής όμως παραμένει αναλλοίωτος : μαγικές……

Η γυναίκα μπορεί να πρωτεύσει στην αγάπη , τη θυσία, τη λατρεία διατηρώντας και το φύλλο της και εκπληρώνοντας την ιστορική της αποστολή….Γιατί το μεγαλείο της βρίσκεται στο εσωτερικό της, στην τρυφερότητα , στη μητρότητα , στη θυγατρικότητα , στο ήθος , στην αγιότητα.

Η γυναίκα ενέπνευσε καλλιτέχνες , δημιούργησε  πυγμαλίωνες, προστάτευσε συγγραφείς, προώθησε επιστήμονες, δημιούργησε κοινό για τα έργα τους.

Σύμμαχος , συμπαραστάτης ,αρωγός διατηρεί πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο της ΖΩΗΣ.

Η μαγεία που την περιβάλλει ,την ταυτίζει με Φύση, Μούσα , Δημιουργία .Είναι η άνοιξη στην χειμωνιάτικη καθημερινότητα. Τα μάτια της χαρίζουν την ομορφιά και τα τραγούδια της την ελπίδα. Το χαμόγελο της εκμαυλίζει τις αντιξοότητες και καθιστά τον Παράδεισο εφικτό . Η κάθε κίνησή   της, απλή και καθημερινή, προσλαμβάνει νόημα ξεχωριστό και διαστάσεις υπερφυσικές.

 

«Πριν απ τα μάτια μου ήσουν φως

Πριν απ τον έρωτα, έρωτας

Κι όταν σε πήρε το φιλί

Γυναίκα»

Οδ. Ελύτης

 

«Ο επαναστατικός χαρακτήρας της λογοτεχνίας»

Η ζωή μας, τόσο σύντομη και τόσο στερημένη από φαντασία , συναίσθημα , αξίες και ιδανικά , αναζητά τρόπους διαφυγής και επιζητά τρόπους σωτηρίας από την αβίωτη καθημερινότητά μας. Η λογοτεχνία επιδαψιλεύει ένα χέρι συνεπικουρίας και αρωγής. Μας επιτρέπει ένα ταξίδι στο χρόνο, στο παρελθόν και στο μέλλον και δίνοντας σημαντικότητα στο ασήμαντο παρόν μας. Ανοίγει ένα παράθυρο στον κόσμο και αφήνει το φιλαναγνώστη να ταξιδέψει, να μάθει, να γευτεί εμπειρίες , να ωριμάσει πνευματικά και ηθικά ,να αντιστέκεται στη χειραγώγηση, να  κτίζει κόσμους.

Η φιλαγνωσία εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της διαπαιδαγώγησης των παιδιών μας και έχει την ίδια βαρύτητα και αξία με την υγεία και την υγιεινή διατροφή τους. Όπως ανησυχούμε για τη δεύτερα έτσι οφείλουμε να ανησυχούμε και για τα πρώτα. Ως γονείς και ως εκπαιδευτικοί έχουμε την ευθύνη να παροτρύνουμε τα παιδιά – μαθητές μας με το παράδειγμά μας  και να τα μυήσουμε στο λογοτεχνικό βιβλίο και στην τέρψη που προσφέρει.

 

«Το καλό βιβλίο» λέει η Ζωρζ Σαρρή, «ανοίγει στο παιδί νέους ορίζοντες, του δημιουργεί νέα ενδιαφέροντα, το ευαισθητοποιεί και το βοηθάει να γνωρίσει τον εαυτό του και τα ανθρώπινα προβλήματα. Του μεταδίδει τους κανόνες, τα ήθη, έθιμα και τις αξίες μιας κοινωνίας, όπως την αλήθεια, τη δικαιοσύνη, την εργατικότητα, την ειρηνική συνύπαρξη κλπ. Και το βοηθάει έτσι να ξεπεράσει τον εγωκεντρισμό και τις αδυναμίες του. Επίσης οξύνει τη σκέψη του παιδιού, πλουτίζει τις παραστάσεις και το λεξιλόγιό του, το βοηθάει στην εκμάθηση της γλώσσας και στην ορθογραφία και του βελτιώνει την εκφραστική ικανότητα. »

 

Η προσφορά της φιλαγνωσίας πολλαπλή και ποικιλόμορφη επιτρέπει -για να μη πω επιβάλλει - τη δική μας αλλαγή πλεύσης και αναζήτησης. Ας απεμπολήσουμε ,λοιπόν, ματαιοδοξίες, εγωισμούς και εφήμερες διασκεδάσεις. Ας σταματήσουμε να κυνηγάμε τρόπους παροδικής απόλαυσης , Ας κάνουμε ένα διάλειμμα από συγχρωτισμούς άνευ ουσίας και περιεχομένου και ας δώσουμε την ευκαιρία στο βιβλίο να εισβάλλει στη ζωή μας και να της προσθέσει χρώμα , χαρά και νόημα. Ας εξερευνήσουμε μαζί με τους  ήρωές  του το άγνωστο, ας μοιραστούμε την αγωνία , τη χαρά ,τον πόνο τους. Ας γίνουμε κοινωνοί των εμπειριών τους. Το βιβλίο  είναι ένα πολύτιμο απόκτημα, ένας αληθινός και πιστός φίλος .

Γι αυτό ,ας δώσουμε στον εαυτό μας αυτή την ευκαιρία: ας πάρουμε ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο και ας επαναστατήσουμε εξερευνώντας.

 

ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙΑ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ

Από το περιοδικό  «Πειραϊκά Γράμματα»

 

«Μυστήριο μεγάλο είναι το πως έρχεται στον κόσμο ο άνθρωπος. Εμένα το γραφτό μου ήταν να γεννηθώ  στην Ανατολή, αλλά η ρόδα  της Τύχης, που γυρίζει ολοένα, ξερίζωσε  από τα θεμέλια τον τόπο μου και μ έριξε στην ξενιτειά, σ' ανθρώπους που μιλούσανε την ίδια γλώσσα με μένα, πλην όμως που είχανε άλλα συνήθια.

 

Το πουλί το θαλασσοδαρμένο, πως βρίσκει έναν βράχο  μέσα στο πέλαγο και κάθεται  και στεγνώνει τα φτερά του, έτσι βρίσκομαι και εγώ σε  τούτα τα χώματα».

 

Με αυτά τα  λόγια ξεκινά ο Φώτης Κόντογλου το βιβλίο του το Αιβαλί η πατρίδα μου .

Εκπατρισμένος αισθανόταν, ο μεγάλος αυτός δημιουργός συμμετέχοντας στη μοίρα όλων εκείνων που αναγκάστηκαν να  εγκαταλείψουν τα σπίτια τους,  βιώνοντας τη μεγαλύτερη καταστροφή που έζησε ο ελληνισμός, τουλάχιστον στη σύγχρονη ιστορία του.

           

 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και σήμερα ,χιλιάδες συνάνθρωποί μας, βιώνουν με ανείπωτη θλίψη το δράμα τους , ξεριζωμένοι από τον τόπο τους. Το δράμα της προσφυγιάς δεν έπαψε ποτέ να επαναλαμβάνεται. Μόνο τα πρόσωπα αλλάζουν και οι διαδρομές που γίνονται ακόμη πιο μαρτυρικές.

 

 

Η σύγχρονη  σκληρή πραγματικότητα μας επιφυλάσσει εικόνες άφατου πόνου και δυστυχίας με εμφύλιους  σπαραγμούς  , φανατισμούς εκδιώξεις, πρόσφυγες. Τα ελληνικά ακριτικά νησιά καθημερινά γίνονται χώρος υποδοχής της προσωποποιημένης δυστυχίας.

Τη στιγμή που τα προηγμένα οικονομικά κράτη τηρούν μια απρόσωπη , ορθολογική στάση, απέναντι στο πρόβλημα που έχει γιγαντωθεί, η Ελλάδα δείχνει το ανθρώπινο πρόσωπό της. Έχοντας βιώσει την ξενιτιά , την προσφυγιά , το «ξανά από την αρχή», ο Έλληνας απλώνει το χέρι της ανθρωπιάς και δίνει την ψυχή του.

Στις φλεγματικές πολιτικές αντιτάσσει τον Ξένιο  Δία και αγκαλιάζει τον πόνο, τον απαλύνει , του δίνει κουράγιο να συνεχίσει. γιατί είναι άνθρωπος και δεν ξεχνά της μοίρας τα γυρίσματα.

Μετανάστευση

Το όνειρο των πονεμένων....