Η κυκλική ανάπτυξη είναι ένα μοντέλο οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής παραγωγής και κατανάλωσης που στοχεύει στην οικοδόμηση μιας βιώσιμης κοινωνίας με βάση ένα κυκλικό μοντέλο. Στοχεύει στην ανάπτυξη ανακυκλώσιμων και βιώσιμων πόρων για την προστασία της κοινωνίας από τα απόβλητα. Ο σκοπός είναι να είναι σε θέση να σχηματίσει ένα μοντέλο που δεν είναι πλέον γραμμικό και άπληστο αλλά κυκλικό. Αυτή η νέα μορφή κοινωνίας βασίζεται στην αρχή της κυκλικής οικονομίας. Ο στόχος είναι να δοθεί η δυνατότητα στις οικονομίες και τις κοινωνίες γενικότερα να γίνουν πιο αυτόνομες, βιώσιμες και συντονισμένες με το ζήτημα των περιβαλλοντικών πόρων. Δεν υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για το δημιουργό της έννοιας της κυκλικής οικονομίας, αλλά συμβολή έχουν ο Αμερικανός καθηγητής John Lyle, ο μαθητής του William McDonough, ο Γερμανός χημικός Michael Braungart και ο αρχιτέκτονας και οικονομολόγος Walter Stahel. Η ιδέα της κυκλικής οικονομίας μπορεί επίσης να έχει εμπνευστεί από τη Σιωπηλή Άνοιξη της Ρέιτσελ Κάρσον ή τη διατριβή «όρια στην ανάπτυξη» του Κλαμπ της Ρώμης στη δεκαετία του 1970. Ο όρος κυκλική οικονομία χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στη βιβλιογραφία στις αρχές της δεκαετίας του ’90 από τους Πιρς και Τέρνερ, οι οποίοι πρότειναν μια κυκλική ροή αξίας με θετικά αποτελέσματα για το περιβάλλον στηριζόμενοι στις προηγούμενες μελέτες του Boulding. Επιπλέον, οι πρόσφατες εξελίξεις στον τομέα της κυκλικής οικονομίας έχουν οδηγήσει σε ένα μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων οι οποίες επικεντρώνονται στην ανάδειξη της κυκλικής οικονομίας ως πρότυπο μοντέλο και στη σχέση της με την αειφόρο ανάπτυξη.