| ΦΥΣΙΚΗ ΤΟΠΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ
Το δάσος της Παπαράντζας ή "Χίλια Δένδρα" βρίσκεται μόλις σε απόσταση 3ών χιλιομέτρων από το κέντρο της πόλης. Είναι η αναπνοή της πόλης, ότι πιο κοντινό και όμορφο υπάρχει δίπλα μας. Τα δέντρα της τεράστια, αιωνόβια. Κάτω από αυτά τα ίδια δέντρα ξαπλώσαμε εμείς, οι γονείς μας, οι παππούδες μας. Σήμερα οι νέοι αλλά και οι μεγαλύτεροι προτιμούμε να πάμε μακρύτερα, πιο πάνω στη Λίμνη Νικ. Πλαστήρα. Το δάσος της Παπαράντζας όπως διαπιστώνουμε από τις διηγήσεις και καταγραφές του παρελθόντος χρησίμευε ως χώρος αναψυχής των γυναικών των Οθωμανών, οι οποίες πήγαιναν εκεί και διασκέδαζαν τραμπαλιζόμενες στις κούνιες, κρεμασμένες από πανύψηλα δένδρα. Ίσως το δάσος να διατηρήθηκε διότι το χρησιμοποιούσαν οι Οθωμανοί για τη διασκέδασή τους και το προστάτευαν. Διαφορετικά, πιθανόν και αυτό να είχε την τύχη του υπόλοιπου δάσους αφού μπορούμε να υποθέσουμε ότι το δάσος Παπαράντζας είναι ότι απόμεινε από το παλαιό τεράστιο δάσος που καταλάμβανε ολόκληρο το Θεσσαλικό χώρο. |
| Σε πρόσφατη έρευνα που έγινε στην Ελλάδα από ειδικούς ξένους επιστήμονες, με βάση την ανάλυση γύρης, φαίνεται ότι η Ελλάδα, και ειδικότερα η Θεσσαλία, στις αρχές της περιόδου που ακολούθησε την πλειστόκαινο, σκεπάζονταν από πυκνά δάση ασπροβελανιδιάς και μερικώς, από δάση φτελιάς. Ένα ελάχιστο κομμάτι αυτής της αυτοφυούς πανάρχαιας βλάστησης του κάμπου της Θεσσαλίας είναι το δάσος της Παπαράντζας. Αυτή η άποψη, ενισχύεται από το γεγονός πως τεχνητά δάση ήταν σπάνια εκείνη την εποχή σε προηγμένες χώρες, πόσο μάλλον θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο από τους Οθωμανούς σε κάποια άκρη της αυτοκρατορίας τους και σε περιοχή γεμάτη έλη και με πληθυσμό που αποδεκατίζονταν συχνά από ελονοσία, πανώλη κλπ. |
