Για την τελευταία συνάντηση του Ομίλου μας πριν από τα Χριστούγεννα (21/12) προβλήθηκε η επίκαιρη ταινία μικρού μήκους "Οι επισκέπτες" του Θοδωρή Παπαδουλάκη (2015). Η προβολή έγινε στο πλαίσιο συμμετοχής μας στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα "Κινηματογραφική Λέσχη" του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων, το οποίο μας παρείχε και τα δικαιώματα προβολής.

Στη διάρκεια της συνάντησης υλοποιήθηκαν δραστηριότητες σχετικά με τα κοινωνικά θέματα που θέτει η ταινία (τρίτη ηλικία και μοναξιά, μετανάστευση-προσφυγιά, προνομιούχοι και μειονεκτούντες, το αληθινό μήνυμα των Χριστουγέννων) και κινηματογραφικού εγγραμματισμού (είδη πλάνων). Οι μαθητές προβληματίστηκαν έντονα, έκαναν πολύ εύστοχες παρατηρήσεις και ευαισθητοποιήθηκαν από το διαχρονικό μήνυμα της ταινίας.

Οι επισκέπτες

Βράδυ Χριστουγέννων στα Χανιά, ακούγεται το κλάμα ενός μικρού παιδιού μέσα στην καταιγίδα, την ίδια ώρα που ένα ηλικιωμένο ζευγάρι γιορτάζει τη γέννηση του Χριστού σε ζωντανή σύνδεση με τα παιδιά και το εγγόνι τους στο Βερολίνο. Όμως δεν εξελίσσονται όλα όπως περίμεναν. Ντριν, ντριν! Η ηλικιωμένη γυναίκα ανοίγει την πόρτα.

Ποιοι να είναι οι επισκέπτες;

Η ταινία

(από το site του τηλ. σταθμού Alpha)

Τετάρτη 7/12/2022

Προβολή ταινίας: "Kramer vs. Kramer"
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Μπέντον
Σενάριο: Έιβερι Κόρμαν (βιβλίο), Ρόμπερτ Μπέντον (σενάριο)
Ηθοποιοί: Ντάστιν Χόφμαν, Μέριλ Στριπ, Τζάστιν Χένρι, Τζέιν Αλεξάντερ

Η δραματική ταινία των 5 Όσκαρ "Kramer vs. Kramer" (1979) του Ρόμπερτ Μπέντον, με τον πολύ εύγλωττο τίτλο, αναφέρεται σε ένα πολύ συχνό πρόβλημα της σύγχρονης εποχής, τον χωρισμό ενός παντρεμένου ζευγαριού και την επιμέλεια των παιδιών. Ο σκηνοθέτης εκμεταλλεύτηκε τις πολύ δυνατές ερμηνείες των πρωταγωνιστών, σεβάστηκε την προσωπικότητα του μικρού πρωταγωνιστή και τους άφησε ελεύθερους να αυτοσχεδιάσουν. Έτσι, απέφυγε να δώσει την εύκολη λύση με το να πάρει το μέρος του ενός.

• Ο αδυσώπητος ανταγωνισμός του Χόφμαν και της Μέριλ Στριπ στα γυρίσματα του “Κράμερ εναντίον Κράμερ”...

Η ταινία της εβδομάδας για τον Όμιλο Κινηματογράφου είναι η "Λουνάνα, ένα γιακ μες στην τάξη", μια ρεαλιστική απεικόνιση της σχολικής ζωής στο πιο δυσπρόσιτο σχολείο του κόσμου! Πρόκειται για μία αξιόλογη ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου σεναριογράφου και σκηνοθέτη Pawo Choyning Dorji, η οποία κυκλοφόρησε το 2019 και προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Η ταινία γυρίστηκε σε φυσικές συνθήκες, με ερασιτέχνες ηθοποιούς - οι περισσότεροι κάτοικοι της Λουνάνα. Οι μικροί μαθητές μάλιστα δεν είχαν φύγει ποτέ από το χωριό τους και σε κάποιες περιπτώσεις οι αληθινές ιστορίες τους ενσωματώθηκαν στο σενάριο.

Υπόθεση

"Ένας νεαρός δάσκαλος στο σύγχρονο Μπουτάν, ο Ugyen, παραμελεί τα καθήκοντά του, αφού ετοιμάζεται να φύγει στην Αυστραλία για να γίνει τραγουδιστής. Οι προϊστάμενοί του, υπό μορφή τιμωρίας, τον στέλνουν να ολοκληρώσει την υπηρεσία του στο πιο απομακρυσμένο σχολείο του κόσμου, στο χωριό Λουνάνα. Μετά από οκτώ ημέρες εξαντλητικής πεζοπορίας μόνο για να φτάσει στο χωριό, συνειδητοποιεί ότι πρέπει να αποχαιρετήσει τις δυτικότροπες ανέσεις του. Στη Λουνάνα δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, ούτε σχολικά βιβλία, ούτε καν μαυροπίνακας. Παρόλη τη φτώχεια τους, οι κάτοικοι του χωριού ετοιμάζουν μια θερμή υποδοχή στον καινούργιο τους δάσκαλο, ο οποίος όμως έχει το βαρύ καθήκον να διδάξει τα χωριατόπαιδα ελλείψει οποιασδήποτε υποδομής. Κι ενώ ετοιμάζεται να παραιτηθεί και να φύγει, οι δυσκολίες της καθημερινότητας των θαυμάσιων μαθητών του αρχίζουν να τον συγκινούν και η απίστευτη πνευματική δύναμη των χωρικών αρχίζει να τον αλλάζει."

Πηγή: Olympia Film Festival

Μπουτάν: Το Βασίλειο του Δράκοντα

(εργασία της Τζωρτζίνας Βαντόλα)

** Εκτός από το υλικό για το Μπουτάν παρουσιάστηκαν επίσης πληροφορίες για τα γιακ (από τη Σ. Γιουγλή) και σύντομη ανάλυση των στίχων των παραδοσιακών τραγουδιών που ακούγονται στην ταινία και σύνδεσή τους με την ψυχοσύνθεση των Μπουτανέζων (από τον Ν. Τσιγκούλη).

Επιπλέον υλικό

• Συνέντευξη του δημιουργού της ταινίας στη Μελίνα Σιδηροπούλου
• 9 σημαντικά μαθήματα ζωής από το "Λουνάνα, ένα γιακ μες στην τάξη" (Daily Bhutan)
• Μπουτάν και οικολογικό σινεμά: Lunana της Γεωργίας Τσατσάνη
• Διδάσκοντας την Ευτυχία (Tricycle)

Την Τετάρτη 26/10 έγινε η πρώτη για φέτος προβολή ταινίας στον Όμιλο Κινηματογράφου. Πρόκειται για την ολλανδική ταινία "Η λέσχη των άσχημων παιδιών" του Jonathan Elbers (2019), την οποία παρακολουθήσαμε online στο πλαίσιο της συμμετοχής μας στην εκπαιδευτική δράση για σχολεία του 10^ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων.

Τα πρώτα σχόλια ενθουσιώδη...

Στην επόμενη συνάντηση του Ομίλου συζητήθηκαν αναλυτικά τα θέματα που έχουν να κάνουν με την εφηβεία, τις σχέσεις μεταξύ παιδιών, τη διαφορετικότητα και την ενσυναίσθηση, καθώς και την ευαισθητοποίηση για κοινωνικά ζητήματα, με τη βοήθεια ειδικά διαμορφωμένου φύλλου εργασίας.

Το trailer της ταινίας

Οκτώβρης. Τα σχολεία άνοιξαν. Ώρα για επιστροφή στη "μεγάλη" οθόνη του Ομίλου μας... Η κινηματογραφική παρέα μας σας περιμένει και πάλι.

Τα φώτα χαμηλώνουν, οι μηχανές προβολής ζεσταίνονται, η ταινία αρχίζει, οι συζητήσεις παίρνουν φωτιά!

Τι λέτε, πάμε σινεμά παρέα και φέτος;

Η τελευταία προβολή του Ομίλου για φέτος έγινε την Τετάρτη 18/5. Πρόκειται για την ιταλική ταινία Τα παράπονα στο δήμαρχο / L' ora legale (2017), των Σ. Φικάρα και Β. Πικόνε, με μια χιουμοριστική προσέγγιση της μικροπολιτικής, που μοιάζει πολύ οικεία.

"Έχοντας να επιλέξουν ανάμεσα στο νυν δήμαρχο, ένα διεφθαρμένο καταχραστή και τον δάσκαλο που υπόσχεται πως αν μπει στη δημαρχία θα φέρει την αλλαγή, οι κάτοικοι της μικρής σικελικής πόλης επιλέγουν το «σωστό» χωρίς να ξέρουν τι τους περιμένει στην επόμενη γωνία. Αντιμέτωποι με πρόστιμα και κυρίως με ένα σύστημα που δεν βρίσκεται εκεί για να υπηρετεί τις «παρανομίες» τους αλλά να τις τιμωρεί, θα οργανώσουν μέχρι και group therapy για να συνέλθουν από το κακό που τους βρήκε, σίγουροι πως πρόκειται για μια φάρσα που δεν θα διαρκέσει για πολύ.

Δυστυχώς, η φάρσα διαρκεί πολύ και δεν εννοεί κανείς μόνο τη διάθεση του νέου δημάρχου να αλλάξει μια για πάντα τη ζωή σε αυτή την όχι και τόσο «φανταστική» πόλη. Η φάρσα θα διαρκέσει μέχρι και το τέλος μιας ταινίας που προσπαθεί πάρα πολύ να ανατρέψει τα ίδια κλισέ που αναπαράγει, να είναι τόσο πολύ αστεία που χάνει και σε αληθοφάνεια και σε πραγματικό χιούμορ και που αντιμετωπίζει το θέμα της ως ταυτόχρονα κάτι συνηθισμένο και κάτι ακραίο με αποτέλεσμα να δέχεσαι δραματουργίες και επιλογές που κανονικά θα προκαλούσαν ακούσιο γέλιο. ..."

Υπόθεση και κριτική της ταινίας από το flix.gr

Την Τετάρτη 11/5/2022 μαθητές και εκπαιδευτικοί είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την ομιλία του κ. Δημήτρη Σουρέλη για τους παλιούς κινηματογράφους των Ιωαννίνων και ιδιαίτερα για το κινηματοθέατρο “Παλλάδιο” που ανήκε στην οικογένειά του.

Η εικόνα και ζωή της πόλης στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η ψυχαγωγία των κατοίκων της, οι προπολεμικές κινηματογραφικές αίθουσες αλλά και οι κινηματογράφοι που λειτούργησαν μετά τον πόλεμο, η ανοικοδόμηση και η λειτουργία του κινηματοθεάτρου “Παλλάδιο” από το 1955 έως το 1980, τα χρόνια της ακμής και η παρακμή του σινεμά είναι τα θέματα που αναπτύχθηκαν. Ακολούθησε μια ζωντανή και ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους μαθητές, οι οποίοι ενδιαφέρθηκαν για τη διανομή των ταινιών στους κινηματογράφους, τον τρόπο με τον οποίο γινόταν η προβολή των ταινιών, τα μηχανήματα προβολής, την αρχιτεκτονική της κινηματογραφικής αίθουσας, τα οικονομικά της χρυσής εποχής του σινεμά, το είδος των ταινιών που προτιμούσε το κοινό και τις αιτίες που οδήγησαν τον κινηματογράφο σε μαρασμό.

Για το θέμα αξίζει να συμβουλευτείτε και τα ακόλουθα άρθρα:

• Γιάννη Γρατσανίτη (Ηπειρωτικός Αγών), "Οι χειμερινοί κινηματογράφοι των Ιωαννίνων και η ιστορία τους",
• Θωμά Νούσια (ιστότοπος Στα γεγονότα), "Κινηματοθέατρο Παλλάδιο".

Με το Κάν' το όπως ο Μπέκαμ (2002) της Βρετανο-Ινδής Gurinder Chadha τα μέλη του Ομίλου αποχαιρέτησαν το σχολείο για τις διακοπές του Πάσχα. Πρόκειται για μια κλασική εφηβική ταινία που θέτει θέματα όπως η ετερότητα, η πολυπολιτισμικότητα, οι διακρίσεις μεταξύ των φύλων και η ενίσχυση της αυτογνωσίας και της αυτοπεποίθησης.

Η Τζες, μια Βρετανο-Ινδή έφηβη, προσπαθεί να διεκδικήσει το όνειρό της να παίξει ποδόσφαιρο σε μια γυναικεία ομάδα παρά τα στερεότυπα με τα οποία τη μεγαλώνει η παραδοσιακή ινδική οικογένειά της. Στην πορεία συνδέεται φιλικά με τη συμπαίκτριά της Τζουλς και κάνει δεσμό με τον ωραίο προπονητή της, κερδίζοντας ταυτόχρονα συμμάχους στον αγώνα της να συμβιβάσει τις φιλοδοξίες της με τις συντηρητικές οικογενειακές παραδόσεις.

Ο τίτλος της ταινίας

Ο πρωτότυπος τίτλος, Bend it like Beckham, αναφέρεται σε μία χαρακτηριστική τεχνική του Βρετανού ποδοσφαιριστή Ντέιβιντ Μπέκαμ κατά την εκτέλεση φάουλ. Η κίνησή του περιγράφεται ως bending και δηλώνει έναν ιδιαίτερο τρόπο χτυπήματος με τον οποίο πετυχαίνει να δώσει στην μπάλα κεκλιμένη τροχιά και τόσα φάλτσα, που τελικά καταλήγει σε διαφορετική γωνία παρακάμπτοντας τους αντίπαλους παίκτες και παραπλανώντας τον τερματοφύλακα. Ο ίδιος ο Μπέκαμ δέχτηκε ευχαρίστως τη χρήση του ονόματός του στην ταινία, για να στηρίξει το γυναικείο ποδόσφαιρο. Πάντως, οι συντελεστές εναλλακτικά είχαν σκεφτεί τον τίτλο "Bend it like Mia" για την Αμερική, όπου η Mia Hamm - το είδωλο της Τζουλς - έκανε μεγάλη καριέρα στο άθλημα με την εθνική ομάδα.

Ο αυθεντικός τίτλος πάντως, σύμφωνα με τη σκηνοθέτρια, είναι πολυδιάστατος. Η ηρωίδα, που φοράει τη φανέλα με το νούμερο 7 όπως ο Μπέκαμ, μιμείται το ίνδαλμά της τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στη ζωή. Και στη ζωή, όπως λέει η Chadha, πρέπει ο καθένας να εστιάζει στον στόχο του, αλλά αν δεν είναι δυνατό να τον πετύχει απευθείας, πρέπει να ελίσσεται και να παρακάμπτει κάποιες φορές τους κανόνες (όπως η ηρωίδα παρα-κάμπτει τις αντιστάσεις της οικογένειάς της).

Η ταινία σε μεγάλο βαθμό είναι αυτοβιογραφική και όλες οι σκηνές είναι γυρισμένες από τους ηθοποιούς (χωρίς αντικαταστάτες). Οι δύο πρωταγωνίστριες πέρασαν 20 εβδομάδες σκληρής προπόνησης στο ποδόσφαιρο, ενώ οι υπόλοιπες "παίκτριες" ήταν όλες αθλήτριες σε γυναικείες ποδοσφαιρικές ομάδες του Λονδίνου. Επίσης, στο καστ συμπεριλαμβάνονται και πολλά μέλη της οικογένειας της Chadha, αλλά και η ίδια, σε ρόλους Ινδών που ζουν στη Μεγάλη Βρετανία.

Και παρόλο που η ιστορία γράφτηκε από μία Βρετανο-Ινδή, με ηρωίδα και πρωταγωνίστρια Βρετανο-Ινδή, στην πραγματικότητα μιλάει για όλους τους "παρίες", αυτούς που πρέπει να παλέψουν για να τα καταφέρουν κόντρα σε όλες τις προβλέψεις και τις προσδοκίες των άλλων γι' αυτούς (όπως για παράδειγμα και στην ταινία Billy Eliot, γεννημένος χορευτής).