Στο προηγούμενο επικοινωνιακό μου σημείωμα αναφέρθηκα στα αίτια γέννησης και στις μορφές εκδήλωσης του συναισθήματος του Θυμού. Στο σημερινό μου σημείωμα θα παρουσιάσω τις τεχνικές ελέγχου θυμού και κρίσεων για τον καθένα και την καθεμιά μας, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στα άτομα με αυτισμό που συγκαταλέγονται στην πλειοψηφία των μαθητών και μαθητριών του ΕΕΕΕΚ Πειραιά, του αγαπημένου μας σχολείου.
Μια ψυχολογική κρίση συμβαίνει όταν ένα στρεσογόνο γεγονός ζωής διαταράσσει την ικανότητά μας να ανταπεξέλθουμε ικανοποιητικά σε κάποιο πρόβλημα ή κάποια πρόκληση. Υπάρχουν διάφορες κρίσεις όπως οι περιστασιακές, οι αναπτυξιακές, οι υπαρξιακές και οι περιβαλλοντικές.
Οι κρίσεις απαιτούν την παρέμβαση του ειδικού ψυχολόγου. Αυτή η παρέμβαση στην κρίση ορίζεται ως η παροχή επείγουσας ψυχολογικής βοήθειας σε θύματα κρίσης, έτσι ώστε να διευκολυνθεί η επιστροφή τους σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο λειτουργικότητας και να εμποδιστεί ή να μειωθεί η πιθανή αρνητική επίδραση του ψυχολογικού τραύματος.
Στις περιπτώσεις ατόμων με αυτισμό η ανεπιθύμητη συμπεριφορά εκδηλώνεται συνήθως, όπως σε όλα τα παιδιά χτυπώντας, φωνάζοντας, κλωτσώντας, δαγκώνοντας, κλαίγοντας, καταστρέφοντας. Η επίθεση μπορεί να είναι είτε προς κάποιο άλλο άτομο, είτε προς αντικείμενα στο υπάρχον περιβάλλον, είτε προς τον εαυτό του καταλήγοντας σε αυτοτραυματισμό. Αποτέλεσμα της επιθετικής συμπεριφοράς, τουλάχιστον σε γονείς και φροντιστές, είναι αισθήματα οργής, απογοήτευσης, ματαίωσης και ντροπής. Η επιθετική συμπεριφορά εκδηλώνεται τόσο σε οικεία περιβάλλοντα, όσο και σε νέα περιβάλλοντα ή και σε δημόσιους χώρους.
Για τα άτομα με αυτισμό βασική αιτία της επιθετικής συμπεριφοράς είναι η δυσκολία στην επικοινωνία. Καθώς και οι δεκτικές και οι εκφραστικές γλωσσικές ικανότητες των ατόμων με αυτισμό, είναι περιορισμένες (τις περισσότερες τουλάχιστον φορές), τα προβλήματα που απορρέουν από αυτές, μπορούν να προκαλέσουν ανά πάσα ώρα και στιγμή, μία ανεπιθύμητη συμπεριφορά.
Εκτός της επικοινωνίας όμως και της έκφρασης, ένα ξέσπασμα μπορεί να προκληθεί και από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η αλλαγή της ρουτίνας και οι αλλαγές στο περιβάλλον του σπιτιού ή του σχολείου είναι στοιχεία που ένα άτομο με αυτισμό συνήθως, δύσκολα μπορεί να διαχειρισθεί. Άλλα αίτια μπορεί να είναι μία πιθανή τροφική αλλεργία, η οποία θα προκαλέσει και δυσφορία, κάποια φαρμακευτική αγωγή, η υπερδιέγερση και ο υπερ-ενθουσιασμός (ή από την άλλη η υποτονικότητα) και φυσικά η ίδια η συμπεριφορά του γονέα ή του φροντιστή. Τέλος, το ξέσπασμα μπορεί να είναι εντελώς χειριστικό, ώστε το άτομο να μπορέσει να αποφύγει μία δουλειά ή μία δραστηριότητα που του έχει ανατεθεί και του είναι αδιάφορη ή δύσκολη. Στις περισσότερες των παραπάνω περιπτώσεων, η δυσκολία στην επικοινωνία είναι καθοριστικός παράγοντας.
Υπάρχουν συγκεκριμένοι τρόποι, μέθοδοι και τεχνικές διαχείρισης της επιθετικότητας οπότε και συνιστώ σε γονείς και κηδεμόνες τα ακόλουθα:
- Σε πρώτη φάση, προσπαθήστε να κρατήσετε την ψυχραιμία σας, ώστε να μπορέσετε ευκολότερα και γρηγορότερα να αξιολογήσετε την κατάσταση και να δράσετε άμεσα.
- Προστατέψτε τον εαυτό σας (αν η επίθεση είναι σωματική) και τους υπόλοιπους γύρω σας, απομακρύνοντας από τον χώρο μικρότερα παιδιά. Φροντίστε παράλληλα για την σωματική ακεραιότητα του ίδιου του ατόμου, αν η επιθετική συμπεριφορά στρέφεται και προς τον εαυτό του (π.χ. χτύπημα του κεφαλιού με τα χέρια ή στον τοίχο κλπ). Απομακρύνετε αντικείμενα επικίνδυνα από τον χώρο. Προστατέψτε τέλος την περιουσία σας και τα αντικείμενά σας.
- Σε περιπτώσεις εκδήλωσης κρίσεων η ασφάλεια είναι το πιο σημαντικό ζήτημα. Βεβαιωθείτε ότι το άτομο δεν βάζει σε σωματικό κίνδυνο τον εαυτό του χτυπώντας το κεφάλι του ή άλλο μέρος του σώματος σε μια σκληρή ή τραχιά επιφάνεια (όπως το έδαφος ή στον τοίχο). Εάν είναι δυνατόν, μεταφέρετε το άτομο σε ασφαλές μέρος.
- Ως διαχειριστές μιας κρίσης, όπως συνιστούν πολλοί ειδικοί συνάδελφοι με διεθνή βιβλιογραφική παρουσία, οφείλουμε να παραμείνουμε ήρεμοι σε όλη τη διάρκεια της έκρηξης. Οι εκφράσεις του προσώπου μας είναι πολύ σημαντικές για το άτομο με αυτισμό καθώς το άτομο βιώνει συναισθήματα διαβάζοντας ότι μεταφέρει η γλώσσα του σώματος μας. Χρησιμοποιείστε λοιπόν ένα καθησυχαστικό και ήρεμο βλέμμα.
- Στη διάρκεια του ξεσπάσματος οργής το άτομο με αυτισμό δεν ακούει. Πείτε λοιπόν μόνο τις απολύτως απαραίτητες λέξεις. Κανείς δεν μπορεί να νουθετήσει ή να καθοδηγήσει λεκτικά ένα άτομο με ειδικές ανάγκες κατά τη διάρκεια της κρίσης. Το άτομο μπορεί όμως να ανταποκριθεί στις οπτικές ενδείξεις.
- Καθώς η επιθετικότητα εκφράζεται ανεξέλεγκτα από το άτομο με αυτισμό αποφεύγουμε να κάνουμε οτιδήποτε που θα μπορούσε να το διεγείρει ακόμη περισσότερο (π.χ. φωνές, απειλές, σωματική εγγύτητα, έντονες χειρονομίες, εκφράσεις προσώπου).
- Μιλάμε με ήρεμο τόνο και προσπαθούμε να βοηθήσουμε το άτομο με αυτισμό να ηρεμήσει και να του δείξουμε ότι βρισκόμαστε κοντά του για ό,τι χρειαστεί.
- Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστεί να απομακρυνθούμε τελείως από το οπτικό του πεδίο, αν διαπιστώσουμε ότι επίκειται έκρηξη θυμού.
- Ως διαχειριστές της κρίσης οφείλουμε να μην εγείρουμε απαιτήσεις σε άτομο ήδη εκνευρισμένο, αλλά προσπαθούμε να παρέχουμε τρόπους για να χαλαρώσει, όταν αρχίζει να δείχνει νευρικό και ανήσυχο (μουσική, μαξιλάρια, μασάζ, χυμούς) και προσπαθούμε να διοχετεύσουμε την αυξημένη ενεργητικότητα του ατόμου σε "κοινωνικά αποδεκτές" διεξόδους (π.χ. καθημερινή φυσική άσκηση).
Όπως πάντα με αγάπη,
Δρ. Νατάσσα Πιπεροπούλου