Αγαπημένα μου ,παιδιά,
πολλές φορές δυσκολευόμαστε να δείξουμε πόσο αγαπάμε τους γύρω μας και να φανεί η καλή μας συμπεριφορά γιατί δεν γνωρίζουμε τον τρόπο που οι άλλοι θα το καταλάβουν.
Είναι απλές πράξεις της καθημερινής μας ζωής που θα σκορπίσουν τα όμορφα συναισθήματά μας.
Ξεκινώντας, με όμορφο διάλογο με τον εαυτό μας λέγοντας από μέσα μας πόσο πολύ θέλω να ευχαριστήσω τους γύρω μας θα πάρω δύναμη και χαρά να συνεχίσω στον δρόμο της καλής συμπεριφοράς:
1) Να ζητήσω συγγνώμη, αν έχω λυπήσει κάποιον .
2) Να μιλώ στον άλλον ευγενικά
3) Να μιλώ χαμογελαστά και ήρεμα
4) Να πω ευχαριστώ όταν μου κάνει κάποιος ένα δώρο ή όταν μου προσφέρει απλά καθημερινά όπως η μαμά όταν ετοιμάσει το γεύμα μου.
5)Να κάνω μια αγκαλιά αυτόν που έχει στεναχωρηθεί για κάτι .
6)Να πω έναν όμορφο λόγο στον άλλον για να χαρεί.
7) Να βοηθήσω έναν ηλικιωμένο όταν έχει ανάγκη.
8)Να δώσω φαγάκι σε ένα αδέσποτο ζωάκι
9) Να βοηθήσω την μαμά σε μια δουλειά χωρίς να μου το ζητήσει εκείνη.
10) Να επιμεληθώ το δωμάτιο μου.
11)Να κατασκευάσω μια καρτούλα και να την χαρίσω σε κάποιον που αγαπάω.
12) Να βοηθήσω τα αδέλφια μου όταν έχουν μια ανάγκη.
13)Να παίξω με ένα παιδάκι που δεν γνωρίζω σε ένα παιδικό πάρτυ.
14)Να γίνω υπεύθυνος στην φροντίδα ενός φυτού στο σπίτι μου.
15) Να μην ξεχνώ να λέω "σε αγαπώ" στα μέλη της οικογένειάς μου.
Όταν αρχίζω με όλα αυτά την μέρα μου τότε θα δω με μαγικό τρόπο να αλλάζει όλη η ζωή μου!
Καλή συνέχεια
Νίκη
ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Ήρθε το χιόνι στο σχολείο μας!
Αγαπημένα μου, παιδιά ❤️
Να χαρείτε το όμορφο δώρο Του Θεού σήμερα και αύριο, προσέχοντας και ακούγοντας τους γονείς σας!
Είναι δύο μέρες να σκεφτείτε ποιος σας λείπει περισσότερο από το σχολείο ..❤️
Να σκεφτείτε σε ποιον θα θέλατε να ζητήσετε συγγνώμη❤️
Να σκεφτείτε τι θέλετε να διορθώσετε στον εαυτό σας❤️
Και να θυμόμαστε ότι η αγκαλιά του σχολείου σας είναι τόοοσοο μεγάλη που χωράει όλους 💕
Όμορφη συνέχεια ❤️
Η κυρία Νίκη 🌺
ΧΡΩΜΑΤΙΖΩ ΟΠΩΣ ΘΕΛΩ…
ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
ΝΙΚΗ ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ-ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΑ “ΕΞΥΠΝΑ ΠΑΙΔΙΑ”
Ερευνητές του Χάρβαρντ – Μεγάλη ανατροπή για τα έξυπνα παιδιά
Τι δείχνει νέα έρευνα του Ιατρικού Κέντρου της Βοστώνης και μελετητών του Χάρβαρντ. Η νοοτροπία των γονέων και οι νέες παιδαγωγικές αντιλήψεις βοηθούν στο «στήσιμο» μιας ώριμης και σωστά ανεπτυγμένης προσωπικότητας
Το άγχος που μπορεί να έχει μια μητέρα την πρώτη περίοδο της ζωής του παιδιού της, είναι πιθανό να επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξη του εγκεφάλου του. Αυτό το έχουν καταγράψει οι επιστήμονες και το διαβάζουμε συχνά. Εκείνο που δεν είναι γνωστό, είναι ότι υπάρχει μια «ασπίδα προστασίας» από τις αρνητικές επιπτώσεις του άγχους: η πίστη ότι οι δεξιότητες των παιδιών μας μπορούν να αλλάξουν.
Τι σημαίνει αυτό; Ερευνητές του Χάρβαρντ και του Ιατρικού Κέντρου της Βοστώνης, ανακάλυψαν ότι το «κλειδί» για την υποστήριξη της ανάπτυξης του εγκεφάλου ενός παιδιού, είναι η πεποίθηση μιας μητέρας ότι οι ικανότητες του, μπορούν να επεκταθούν με την πάροδο του χρόνου, μέσω προσπάθειας και στρατηγικής.
Αντίθετα προς αυτό, η σταθερή νοοτροπία της μητέρας και η πεποίθηση ότι οι ικανότητες είναι έμφυτες και παραμένουν ίδιες με την πάροδο του χρόνου, ανεξάρτητα από την επένδυση σ αυτές, είναι ακριβώς εκείνες που δεν προστατεύουν τελικά από τις αρνητικές επιπτώσεις του άγχους τους, τον εγκέφαλο του παιδιού τους.
Έτσι, η νέα μελέτη, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο «τύπος» της νοοτροπίας που μπορεί να έχει μια μητέρα θα μπορούσε να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίνεται το παιδί της. Για παράδειγμα, αναφέρουν οι επιστήμονες, εάν ένα παιδί δεν τα πήγε καλά σε μια εξέταση στα μαθηματικά, μια μητέρα που επενδύει στο χρόνο και την υποστήριξη θα απαντούσε: «Δούλεψες πολύ σκληρά σε αυτήν την εξέταση. Ας δούμε μαζί τα αποτελέσματα για να μάθουμε από τις ερωτήσεις που δεν κατάλαβες ακόμα». Αντίθετα μια μητέρα με σταθερή και εμπεδωμένη νοοτροπία θα απαντούσε: «Δεν πειράζει, απλά δεν είσαι μαθηματικός! Ούτε κι εγώ είμαι άνθρωπος των μαθηματικών!»
Μεγάλη ανατροπή
Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Εφόσον αφήσουμε στην «άκρη» την βιολογία και τα γενετικά «αποτυπώματα», η έρευνα που ολοκληρώθηκε πρόσφατα από το Ιατρικό Κέντρο της Βοστώνης και καθηγητές του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ανατρέπει όσα ξέραμε ως σήμερα. Τα αποτελέσματα της δείχνουν ότι η ενθάρρυνση των γονέων να υιοθετήσουν την αποκαλούμενη «νοοτροπία ανάπτυξης» οδηγεί σε καλύτερα εκπαιδευτικά αποτελέσματα για τα παιδιά τους. Βέβαια, η εκπαιδευτική αυτή «πολιτική» μπορεί να ξεκινήσει πολύ νωρίς.
Η μελέτη κυκλοφόρησε πρόσφατα από την αναπληρώτρια καθηγήτρια, παιδίατρο στο Ιατρικό Κέντρο Βοστώνης Mei Elansary, καθώς και πέντε ακόμη μελετητές μεταξύ των οποίων, η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Χάρβαρντ Dana McCoy, ο καθηγητής εκπαιδευτικής πολιτικής, παιδιατρικής με ερευνητικό τομέα την νευροεπιστήμη Charles Nelson και η διδακτορική φοιτήτρια Wendy Wei. Τα αποτελέσματα της στηρίχθηκαν σε προηγούμενα ερευνητικά αποτελέσματα, μεταξύ των οποίων και της καθηγήτριας σε θέματα Early Learning του Χάρβαρντ Meredith Rowel που διερευνά από την πλευρά της ψυχολογίας τον ρόλο των γονέων και των οικογενειών στην γλωσική ανάπτυξη και την ευφυΐα των παιδιών στα πρώτα στάδια της ζωής τους.
Όπως εξηγεί η ίδια η ερευνήτρια του Ιατρικού Κέντρου Βοστώνης, η νοοτροπία για την οποία κάνει λόγο στην μελέτη, είναι το να ανατραπεί η νοοτροπία και η πεποίθηση ότι οι ικανότητες των παιδιών μας δεν αλλάζουν και να εγκαθιδρυθεί στη σκέψη της μητέρας ότι μπορεί να αναπτύξει τις ικανότητες της μέσα από προσωπική δουλειά και προσπάθεια ώστε να βοηθήσει τα παιδιά της να μάθουν νέα πράγματα και να επεκτείνουν τις ικανότητες τους.
Η έρευνα που έγινε συμπεριέλαβε 33 μητέρες και τα παιδιά τους, που ήταν 12 μηνών και αποτελούσαν μέρος μιας διαχρονικής μελέτης σχετικά με τον ρόλο του στρες και την ανάπτυξη του παιδιού. Επικεφαλής της μελέτης ήταν ο κ. Nelson. Οι μητέρες, που ήταν δημόσια ασφαλισμένες, συμμετείχαν στην έρευνα μέσω της κλινικής πρωτοβάθμιας φροντίδας στο Νοσοκομείο Παίδων της Βοστώνης.
Οι ερευνητές της μελέτης ρώτησαν τις μητέρες για τη νοοτροπία και τα επίπεδα άγχους τους. Η εγκεφαλική δραστηριότητα των παιδιών παρατηρήθηκε μέσω ηλεκτροεγκεφαλογραφίας. Προηγούμενη έρευνα είχε δείξει τον αρνητικό αντίκτυπο του μητρικού στρες όχι μόνο στις αλληλεπιδράσεις μεταξύ μητέρας και βρέφους, αλλά και στην ανάπτυξη του εγκεφάλου στην παιδική ηλικία.
Τα νέα αποτελέσματα έδειξαν χαμηλότερη εγκεφαλική δραστηριότητα στα βρέφη των γυναικών μητέρων που ένιωθαν άγχος. Αντίθετα, τα βρέφη των μητέρων που είχαν προσπαθήσει να αλλάξουν την νοοτροπία τους στην ανάπτυξη των παιδιών τους, σίγουρες ότι μπορούν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη της ευφυίας και των πρώτων δεξιοτήτων τους, δεν παρουσίασαν αρνητικό αντίκτυπο.
Εδώ, ακόμη και στις περιπτώσεις του υψηλού άγχους, η διαφορετική νοοτροπία στην αντιμετώπιση του παιδιού και η προσπάθεια της μητέρας να βοηθήσει στην ανάπτυξη του, κρίθηκε ότι μπορεί να το προφυλάξει από τις αρνητικές επιπτώσεις του.
Ανάπτυξη εγκεφάλου
Αν και η μελέτη είναι μικρή, είναι η πρώτη που εξετάζει τη νοοτροπία της μητέρας στην ανάπτυξη του εγκεφάλου.
«Αυτό που είναι συναρπαστικό σε αυτή τη μελέτη είναι ότι δείχνει ότι οι νοοτροπίες σχετίζονται με τα αποτελέσματα ήδη από τη βρεφική ηλικία», δήλωσε σχετικά για τα παραπάνω η κυρία McCoy. «Υποδηλώνει κάποιες αρχικές ενδείξεις ότι υπάρχουν πραγματικά ερείσματα για το πώς οι νοοτροπίες ενσωματώνονται στα παιδιά ή πώς οι μητρικές νοοτροπίες θα μπορούσαν να ενσωματωθούν στα παιδιά σε πολύ μικρή ηλικία».
Όμως, ενώ η μελέτη δείχνει ότι οι νοοτροπίες ανάπτυξης μπορούν να αποτρέψουν τις αρνητικές συνέπειες του μητρικού στρες, δεν αποτελούν πανάκεια για τα συστημικά εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι νέοι γονείς.
«Πρέπει να υποστηρίξουμε παρεμβάσεις που υποστηρίζουν νοοτροπίες ανάπτυξης, αλλά ταυτόχρονα, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν τεράστιοι ‘συστημικοί’ στρεσογόνοι παράγοντες και φραγμοί που τίθενται στους νέους γονείς, ειδικά κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής των παιδιών», είπε ο McCoy. «Χρειαζόμαστε καλύτερες πολιτικές γονικής άδειας, καλύτερα συστήματα δημόσιας υποστήριξης για έγκαιρη φροντίδα και εκπαίδευση και περισσότερη υποστήριξη για την πρόσβαση στην υγεία και τη διατροφή για γονείς και μητέρες για να μειώσουμε τα συνολικά επίπεδα άγχους» κατέληξε.
Μπορεί λοιπόν να μην είμαστε σε θέση να αλλάξουμε το επίπεδο άγχους κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου ζωής του παιδιού μας. Αλλά μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε την ανάπτυξη του…
Το σύνολό της μελέτης βρίσκεται στον παρακάτω σύνδεσμο: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34456304
ΠΗΓΗ https://www.in.gr/2022/01/17/b-science/episthmes/ereynites-tou-xarvarnt-megali-anatropi-gia-ta-eksypna-paidia/
ΕΚ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ-ΝΙΚΗ ΧΑΝΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ
«Αν ένα παιδί…»
«Αν ένα παιδί…» της Dorothy Law Nolte
ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ ΝΙΚΗ /ΝΙΚΟΣΛΑΒΙΝΟΥ ΕΛΕΝΑ/ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ
Η ΜΠΟΥΓΑΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
ΝΙΚΗ ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ/ΝΙΚΟΣΛΑΒΙΝΟΥ ΕΛΕΝΑ/ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ 
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ
Προτεινόμενες-δραστηριότητες-για-γονείς-και-παιδιά-ΤΕΛΙΚΟ
Από την Νίκη Χατζηχαλεπλή,την Έλενα Πέττα και την Έλενα Νικοσλαβινού 🥰🥰🥰
Μαμά, είδα κακό όνειρο…
Συχνά ο ύπνος των μικρών, όπως και των μεγάλων αντικατοπτρίζει ό,τι ζουν στην καθημερινότητά τους. Προκειμένου να δημιουργήσουμε συνθήκες για «όνειρα γλυκά» αφήνουμε στο παιδί να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο νιώθει καλά να κοιμηθεί (μέσα στο πλάνο δεν είναι το κρεβάτι των γονιών).
Μπορεί να θέλει ένα φωτάκι, κάποιο αγαπημένο αντικείμενο κάτω από το μαξιλάρι του ή αγκαλιά. Προσπαθούμε να διαβάσουμε κάποιο παραμύθι, ως μεταβατικό χώρο ανάμεσα στην καθημερινότητα και τον ύπνο αλλά και ως ευκαιρία να κουβεντιαστεί ό,τι απασχόλησε μέσα στην ημέρα και δε συζητήθηκε.
Σε περίπτωση που το παιδί μας δει κάποιο όνειρο, διαπιστώνουμε αρχικά αν είναι κάτι συγκεκριμένο ή μια διάχυτη αίσθηση για την οποία δε θυμάται λεπτομέρειες αλλά το έχει ταράξει. Στη δεύτερη περίπτωση του δίνουμε μαζί ένα όνομα αυτού που το τρόμαξε προκειμένου να μπορεί να συζητήσει αν θελήσει γι’ αυτό και αποκτώντας ένα πρώτο πρώιμο έλεγχο πάνω του, αφού το ορίζει.
Σε περίπτωση που διαπιστώσουμε ότι κάποιες από τις εικόνες μπορεί να σχετίζονται με συγκεκριμένα κινούμενα σχέδια/ παιχνίδια/ video games προσπαθούμε να περιορίσουμε τα ερεθίσματα αυτά ή και να τα αντικαταστήσουμε. Συχνά μάλιστα τα παιδιά (σχολικής κυρίως ηλικίας) ενθουσιάζονται με το να μοιράζονται μεταξύ τους φανταστικές τρομακτικές ιστορίες. Προσπαθούν να δείξουν ότι δεν ταράζονται, ωστόσο όλα αυτά μπορεί να αποτυπωθούν σε ένα «κακό» όνειρο.
Ακόμη, μπορούμε να φτιάξουμε ένα σενάριο βασισμένο σε αυτό που το φόβισε και να το παίξουμε με ήρωες κάποιους άλλους, όχι το παιδί, προκειμένου από απόσταση να δούμε τι έγινε, πώς αντέδρασαν, πώς ένιωσαν όλοι όσοι συμμετείχαν. Μπορούμε να προσθέσουμε σημεία στην ιστορία που άλλη φορά στο παρελθόν οι συγκεκριμένοι ήρωες τα έχουν καταφέρει εξαιρετικά και να ενσταλάξουμε αυτοπεποίθηση ότι και αυτή τη φορά θα τα κατάφερναν βασιζόμενοι σε πραγματικά γεγονότα της ζωής του παιδιού.
Πέρα από την εκδραμάτιση όσων εκτυλίχτηκαν στο όνειρο, όλα αυτά μπορούν να αποτυπωθούν και σε μια ζωγραφιά. Έτσι το τρομακτικό όνειρο μπορεί να αποκτήσει εικόνα, όνομα και να ντυθεί με συναισθήματα και να μιλήσουμε γι’ αυτά.
Ακόμη, μπορούμε να πούμε ότι και μεις φοβόμαστε καμιά φορά οι μεγάλοι και ότι αυτό μας κάνει πιο προσεκτικούς σε πράγματα που μπορούμε να ελέγξουμε. Επιτρέπουμε να αγγιχτούν και να μιληθούν όλα τα συναισθήματα, δύσκολα, εύκολα, άσχημα, ευχάριστα και δίνουμε χώρο στην κουβέντα χωρίς να προσπαθούμε να την τελειώσουμε γρήγορα και να κάνουμε σα να μη συνέβη ποτέ. Αποφεύγουμε φράσεις όπως «είσαι μεγάλος πια για να φοβάσαι» ή «τα αγόρια δε φοβούνται» που αυτοπεριορίζουν το παιδί και ακόμα και να ήθελε να μας εκφραστεί το πνίγει, αφού οι κοινωνικές συνθήκες «το απαγορεύουν».
Τέλος, μπορούμε αν το παιδί ξυπνήσει ταραγμένο να μείνουμε για λίγο μαζί του ή και να κουβεντιάσουμε, σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει να παγιωθεί ότι για να κοιμηθεί θα πρέπει να είμαστε μαζί. Φεύγουμε μεταδίδοντας την πεποίθηση ότι είναι ασφαλής και σταδιακά αποκτά την αίσθηση ότι δε χρειάζομαι κάποιον για να ηρεμώ και να αποκοιμάμαι. Πριν φύγουμε, διαβάζουμε ένα παραμύθι με άσχετο με το όνειρο περιεχόμενο, προκειμένου να εγγραφούν νέες εικόνες στην βραχύχρονη μνήμη του παιδιού που θα το ακολουθούν αφού κλείσει τα μάτια του και μέχρι να κοιμηθεί.
Σημαντική σε όλα τα παραπάνω είναι η δική μας στάση, τα δικά μας συναισθήματα, οι δικοί μας φόβοι που ουσιαστικά θα αντικατοπτριστούν στη μη λεκτική μας επικοινωνία με το παιδί. Αποτελούμε πρότυπα γι αυτά και άρα οφείλουμε να δείχνουμε αληθινοί, πραγματικοί, με συναισθήματα, με αδυναμίες αλλά και με πίστη στις δυνάμεις μας
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ https://symvstathmos.wordpress.com/category/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%85%cf%82/page/3/
ΝΙΚΗ ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ/ΝΙΚΟΣΛΑΒΙΝΟΥ ΕΛΕΝΑ/ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ
ΣΧΕΣΗ ΓΟΝΕΏΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ
Ό,τι χρειάζεται ένα παιδί και ό,τι οφείλει να προσφέρει ένας γονιός
Η προσοχή των παιδιών στις μέρες μας αποσπάται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν και η τεχνολογία είναι αναμφισβήτητα ο κύριος ένοχος σε αυτή την ατυχή εκδοχή της πραγματικότητας. Επιπροσθέτως, η νέα γενιά παιδιών τείνει να είναι πιο απομονωμένη ως αποτέλεσμα της σύγχρονης τεχνολογίας και έτσι χρειάζονται μεγαλύτερη βοήθεια από τους γονείς σε ό,τι έχει σχέση με τη μάθηση τρόπων, την υγιή ανάπτυξη δεσμών και την αποτελεσματική επικοινωνία.
Οι επιστήμονες του Harvard μας παρέχουν τις πληροφορίες και τις γνώσεις που χρειαζόμαστε για να μεγαλώσουμε επιτυχημένα παιδιά. Παρακάτω δίνεται ένας οδηγός των βασικών στόχων μας, ως γονείς.
Για την καλή ανατροφή των παιδιών, χρειάζονται:
1. Ποιοτικός χρόνος
Όταν μιλάμε για ποιοτικό χρόνο, δεν αναφερόμαστε σε δραστηριότητες όπως τα ψώνια, η τηλεόραση ή τα βιντεοπαιχνίδια. Αντιθέτως, χρειάζεται να περνάμε το χρόνο μας μαζί τους με τρόπο που θα μας δέσει περισσότερο συναισθηματικά, θα εγκαθιδρύσει μια πιο ανοιχτή επικοινωνία και θα γεννήσει λύσεις για προβλήματα ή απαντήσεις σε ερωτήματα.
2. Ηθικό πρότυπο μίμησης
Τα παιδιά μας λειτουργούν σαν σφουγγάρια και μιμούνται- ταυτίζονται εύκολα- γι’ αυτό να επιλέγετε τις λέξεις και τις πράξεις σας σοφά. Ρίξτε το βάρος στους τρόπους, στη μετριοφροσύνη, στη δικαιοσύνη, στην ειλικρίνεια και στη θετική συμπεριφορά. Αν κερδίσετε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό των παιδιών σας, τότε το πιο πιθανό είναι και εκείνα να σέβονται τον εαυτό τους, αλλά να γίνουν και έμπιστοι ενήλικες.
3. Ενσυναίσθηση και ηθικές αξίες
Βεβαιωθείτε ότι παρέχετε στα παιδιά σας το περιβάλλον που χρειάζονται για να κοινωνικοποιηθούν και να δεθούν σωστά με τους συνομηλίκους τους. Επιπλέον, δείξτε ότι δεν είστε εγωιστές και τα παιδιά θα δείτε πως θα υιοθετήσουν την ίδια στάση στη ζωή τους. Σύμφωνα με τις έρευνες του Harvard, «είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να ακούνε από τους γονείς και φροντιστές τους ότι το ενδιαφέρον και η φροντίδα προς τους άλλους είναι μια από τις κύριες προτεραιότητες στη ζωή και είναι τόσο σημαντικό για τους άλλους, όσο και για τη δική τους ευτυχία. Παρόλο που οι περισσότεροι γονείς λένε ότι είναι δική τους προτεραιότητα, τα παιδιά συχνά δεν παίρνουν το μήνυμα, επειδή δεν βλέπουν πράξεις».
4. Εκτίμηση και ευγνωμοσύνη
Χρειάζεται να αποφύγετε να κακομαθαίνετε τα παιδιά σας, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να αναγνωρίσουν τους ρόλους των άλλων με υγιείς τρόπους· πρέπει να εκτιμήσουν τα άτομα που συνεισφέρουν στην ευτυχία τους και αυτό δεν θα το καταφέρουν, αν είναι υπερβολικά κακομαθημένα. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά πιθανότατα να καταλήξουν να είναι πιο υγιή, πιο χαρούμενα και πιο φροντιστικά, αν μάθουν να εκτιμούν τους άλλους και την ίδια την ύπαρξη της ευτυχίας. Σύμφωνα με την έρευνα του Harvard, «τα παιδιά είναι καλό να βοηθούν τακτικά, για παράδειγμα, στις δουλειές του σπιτιού και να επαινούνται για μη συνηθισμένες πράξεις καλοσύνης. Όταν αυτές οι πράξεις της καθημερινότητας απλά αναμένονται και δεν επιβραβεύονται συνεχώς σαν κάτι περίεργο, είναι πιο πιθανό να ενσωματωθούν και στην υπόλοιπη ζωή των παιδιών».
5. Ευρύτερη οπτική
Για να το θέσουμε αλλιώς, χρειάζεται να διδάξετε τα παιδιά σας πώς να βλέπουν την ευρύτερη εικόνα- και πώς να αξιολογούν τη σημασία της. Πιο συγκεκριμένα, τα περισσότερα παιδιά χρειάζονται βοήθεια στο να επεκτείνουν τον κύκλο των φίλων και γνωριμιών τους, ώστε να αναπτύξουν πλήρως την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους. Οι ερευνητές του Harvard υποστηρίζουν ότι «είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να εστιάζουν, να ακούνε προσεκτικά και να διατηρούν τον άμεσο κύκλο τους, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να βλέπουν και την μεγάλη εικόνα, να υπολογίζουν και τα άτομα με τα οποία αλληλεπιδρούν κάθε μέρα».
Πηγές: mcc.gse.harvard.edu, enallaktikidrasi.
comhttps://symvstathmos.wordpress.com/category/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%85%cf%82/page/2/
ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ ΝΙΚΗ/ΝΙΚΟΣΛΑΒΙΝΟΥ ΕΛΕΝΑ/ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ
ΤΑΙΝΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ
Μια υπέροχη ταινία animation για την αναγκαιότητα αποδοχής των παιδιών με αναπηρία
Όλα, μα όλα παιδιά θέλουν να παίξουν. Τα παιδιά με αναπηρία δεν διαφέρουν. Ο «Ian» είναι μια ταινία animation, μικρού μήκους, εμπνευσμένη από τον πραγματικό Ian, ένα αγόρι με αναπηρία που αποφασίζει να φτάσει στην παιδική χαρά και να διεκδικήσει τη θέση του εκεί, παρά το ότι τα υπόλοιπα παιδιά γελούν εις βάρος του. Πρόκειται για μια όμορφη και άρτια αισθητικά ταινία που αναδεικνύει την ανάγκη για αποδοχή των παιδιών με αναπηρίες και ένταξή τους σε μια κοινωνική ομάδα.
Ο «Ian» απευθύνεται σε παιδιά και βέβαια σε ενήλικες απ’ όλο τον κόσμο. Προβλήθηκε αρχικά στη Λατινική Αμερική και στη συνέχεια διαδόθηκε και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.
Την ιδέα για το film «Ian» συνέλαβε η μητέρα του παιδιού, η οποία το είδε ως ένα είδος «αποστολής» με σκοπό να εκπαιδεύσει το γιό της ώστε να διαχειρίζεται και ν΄ αντιμετωπίζει τους νταήδες που τον κορόϊδευαν στην παιδική χαρά. Όταν συνειδητοποίησε ότι η ανάγκη για ουσιαστική ένταξη και αποδοχή ήταν μεγαλύτερη από το ζήτημα που δημιουργήθηκε στην παιδική χαρά, έγραψε ένα βιβλίο και ίδρυσε το «Ίδρυμα Ian« για να φωτίσει αγκυλωμένες νοοτροπίες και στερεοτυπικές θέσεις για τους ανάπηρους ανθρώπους. Απευθύνθηκε στο Mundo Loco, ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο ψηφιακό στούντιο animation στη Λατινική Αμερική, για να τη βοηθήσει στη δημιουργία του «Ian», μιας ταινίας animation που θα είχε τη δύναμη να μεταδώσει το μήνυμα της κοινωνικής αποδοχής σε όλο τον κόσμο.
Η ταινία είναι σκοπίμως χωρίς λόγια ώστε να γίνει ο «Ian» σύμβολο ανθρώπων από διαφορετικά έθνη, με την αναπηρία να λειτουργεί ως κοινό χαρακτηριστικό. «Δουλέψαμε σκληρά για να κάνουμε το φιλμ τόσο απλό και καθαρό, ώστε ένα παιδί προσχολικής ηλικίας να καταλαβαίνει και ένας ενήλικος να ανακαλύπτει διάφορα επίπεδα της ιστορίας» τονίζει ο σεναριογράφος Gastón Gorali.
Η οικουμενικότητα πίσω από την ιδέα για την ταινία, μίλησε στην καρδιά του Gorali αμέσως. «Στην πρώτη συνάντηση με την μητέρα του Ian, αισθάνθηκα την ώθηση και την ανάγκη να κάνω κάτι. Να εμπλακώ. Η ιστορία του Ian ήταν τόσο έντιμη, σκληρή αλλά και γεμάτη από ελπίδα… Το συναίσθημα της αλλοτρίωσης είναι κοινό για όλους μας. Δεν χρειάζεται να έχουμε μια αναπηρία για να βιώσουμε την απομόνωση και τον αποκλεισμό στις ζωές μας. Αγωνιζόμαστε απέναντι σε μια δύναμη που μας ωθεί μακρυά από ό,τι θέλουμε να είμαστε και να κάνουμε».
Ο πραγματικός Ian είναι ένας μαθητής της Τετάρτης Τάξης που, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του θέλει να παίξει με τους φίλους του. Αλλά επειδή μερικά παιδιά δεν είναι συνηθισμένα να σχετίζονται με κάποιον όπως ο Ian -κάποιον που έχει εγκεφαλική παράλυση, χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο και έναν υπολογιστή που δουλεύει με τις κινήσεις των ματιών του ώστε να επικοινωνεί- τον φοβερίζουν και δεν τον περιλαμβάνουν στο παιχνίδι τους.
Ο Ian θέλει να ξέρει όλος ο κόσμος ότι τόσο ο ίδιος, όσο και όλα τα άλλα παιδιά με αναπηρίες μπορούν να παίξουν, αρκεί τα υπόλοιπα παιδιά να τα εντάξουν στην παρέα τους. «Μπορώ να παίξω και να συμμετέχω» ισχυρίζεται ο Ian.
Η ταινία εκπαιδεύει τα παιδιά στην παιδική χαρά να κατανοήσουν ότι ο Ian θέλει να παίξει μαζί τους κι εκείνοι πράγματι μπορούν να παίξουν μαζί του. Το φιλμ animation «Ian» δείχνει ότι όλα τα παιδιά, άτομα με αναπηρίες ή όχι, έχουν πλαστεί από το ίδιο υλικό.
Όταν είδε η, Sheila Graschinsky, η μητέρα του Ian, πώς συμπεριφέρθηκαν στο γιό της τα παιδιά που δεν ήταν εξοικειωμένα στην επαφή με συνομηλίκους τους με αναπηρίες, το έβαλε σκοπό να δουλέψει ώστε να αλλάξει τις αντιλήψεις τους. Έγραψε ένα βιβλίο, το «Δώρο», όπου περιγράφει την καθημερινή ζωή μιας οικογένειας στην οποία υπάρχουν άνθρωποι με αναπηρία. Μοίρασε το βιβλίο στα παιδιά που δεν αποδέχθηκαν τον Ian στην παιδική χαρά, γνωρίζοντας βέβαια ότι η διανομή των βιβλίων στις παιδικές χαρές δεν θα ασκούσε την ευρεία επίδραση που η ίδια ήθελε να επιτύχει.
Για την Graschinsky, το μήνυμα του «Ian» διαχέεται πολύ περισσότερο. Η χωρίς λόγια πλοκή του animation film «Ian» είναι ένα αγόρι που αγωνίζεται να επιτύχει την πρόσβαση σε κάτι που θέλει, κάτι που τα άλλα παιδιά έχουν εύκολα. Οι ανάπηροι άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά για να έχουν πρόσβαση στους δημόσιους χώρους, τις εργασίες τους και τους κοινωνικούς θεσμούς.
Η διεθνής προσοχή που αποκτά η ταινία αποδεικνύει στη Graschinsky ότι «ένας κόσμος κοινωνικής αποδοχής είναι εφικτός».
«Η ταινία είναι μια ευκαιρία για όλη την κοινωνία… να σπάσει τα εμπόδια, να ρίξει τα τείχη, και να μας απελευθερώσει από τις προκαταλήψεις», υποστηρίζει η Graschinsky. Η ταινία δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε «να οδηγήσει [όλα τα παιδιά] να αποκτήσουν τα συγκεκριμένα εργαλεία για να γίνουν άνθρωποι της αλληλεγγύης».
Ο «Ian» παρουσιάστηκε στις Κάννες το Μάιο του 2018. Γράφτηκε από τον Gastón Gorali, με παραγωγούς τον Juan Jose Campanella (βραβευμένο με το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας «The Secret in their Eyes» το 2010) και το «Ίδρυμα Ian«, ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ιδρύθηκε από τη μητέρα του Ian, η οποία έχει ως αποστολή είναι να κάνει καλύτερη τη ζωή για τις οικογένειες των ανθρώπων με αναπηρίες.
Ο «Ian» έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία, ενώ έχει προταθεί για Όσκαρ 2019, στην κατηγορία ταινιών animation μικρού μήκους.
Χαρείτε τον και στηρίξτε το σημαντικό, πανανθρώπινο μήνυμά του:
Πηγές: respectability.org και variety.com
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG https://symvstathmos.wordpress.com/category/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%85%cf%82/
ΝΙΚΗ ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ/ΝΙΚΟΣΛΑΒΙΝΟΥ ΕΛΕΝΑ/ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ