Αυτές τις μέρες έχει γίνει στην πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο γνωστός ο όρος «κορωνοϊός». Αποφεύγοντας τους δύσκολους επιστημονικούς όρους θεωρώ ότι το παρακάτω διαδικτυακό βιβλίο γραμμένο για παιδιά, δίνει με απλό αλλά και υπεύθυνο τρόπο όλες τις πληροφορίες για τον απροσδόκητο κακό επισκέπτη της ανθρωπότητος.
Αγαπημένα μου παιδιά και γονείς,
Με κάποιους και κάποιες από εσάς γνωριζόμαστε αρκετά χρόνια. Τα νέα παιδιά που ήρθαν στο σχολείο μας φέτος και εσάς τους γονείς τους, είχα τη χαρά να σας γνωρίσω στις προσωπικές μας συνεδρίες. Συνεπώς, τώρα που κάνω την πρώτη μας επικοινωνία μέσω κομπιούτερ, θα ξέρετε ποια είναι αυτή που σας συμβουλεύει.
Η αλήθεια είναι ότι ζούμε όχι μόνο εμείς στο σχολείο, αλλά η πατρίδα μας Ελλάδα και ολόκληρη η γη, μια πολύ δύσκολη εποχή. Εδώ και τρεις εβδομάδες αφότου έκλεισε το σχολείο μας και όλα τα σχολεία, χάσαμε την επαφή που είχαμε και που ήταν τόσο χρήσιμη σε όλους εμάς που απαρτίζουμε τη μεγάλη οικογένεια του ΕΕΕΕΚ Πειραιά ως μέλη του προσωπικού, ως μαθητές και μαθήτριες και ως γονείς.
Σήμερα αναγνωρίζοντας ότι πολλά παιδιά αισθάνονται την έλλειψη του σχολείου και πολλοί γονείς έχουν προσθέσει τις χαμένες ώρες του σχολείου στην συνύπαρξη με τα παιδιά τους, όλοι καταλαβαίνουμε, ότι οι γενικές δυσκολίες αυξάνονται περισσότερο στα παιδιά και τους γονείς που ανήκουν στο ΕΕΕΕΚ Πειραιά.
Η απαγόρευση κυκλοφορίας, η παραμονή όλων μας στα σπίτια μας και η έλλειψη των παιδαγωγικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των παιδιών μας αυξάνουν περισσότερο τις γενικότερες ψυχολογικές επιβαρύνσεις της εποχής αυτής.
Να δεχθούμε ότι η σημερινή μας πραγματικότητα με κλεισμένα σχολεία και κλεισμένους όλους μας στα διαμερίσματά μας απαιτεί από όλους μας να συμβιβαστούμε με αυτή την πραγματικότητα και να συζητήσουμε τρόπους που θα ελαφρύνουν το βαρύ ψυχολογικό κλίμα.
Το κλείσιμο στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού δημιουργεί έξτρα άγχος, θυμό, κατάθλιψη, ανασφάλεια, αβεβαιότητα και αισθήματα αντιπαλότητας. Θα βοηθήσει να σκεφτούμε ότι αυτό που ζούμε δεν αφορά μόνο εμάς και τα παιδιά μας ως οικογένεια, αλλά περιλαμβάνει όλα τα παιδιά και τους γονείς της Ελλάδος και σχεδόν όλης της γης! Προτείνω, όσο και αν αυτό ακούγεται δύσκολο, να παίρνουμε όλοι, γονείς και παιδιά, μερικές φορές κάθε μέρα, βαθιές ανάσες και να χαμογελάμε με την σκέψη ότι όσο άσχημα και αν είναι τα πράγματα «μπόρα είναι και κάποια στιγμή αφού περάσει θα ξαναγυρίσουμε στην γνωστή μας καθημερινή ζωή στο ΕΕΕΕΚ Πειραιά».
Θα ζητήσω από τα παιδιά να περιορίσουν λίγο τα άσχημα συναισθήματα που φέρνει το κλείσιμο στα σπίτια μας και το ίδιο θα ζητήσω και από τους γονείς. Μας επιτρέπεται να βγούμε από το σπίτι για περίπατο. Συνιστώ στους γονείς που γνωρίζουν ότι τα παιδιά θα χαρούν την έξοδο και δεν θα υπάρξουν θέματα επικινδυνότητας να το κάνουν, ίσως και σε καθημερινή βάση.
Αυτά τα λίγα για σήμερα, ας είμαστε αισιόδοξοι! Να ξέρετε ότι σας σκέφτομαι όλους και όλες, μου λείπετε πολύ και εάν υπάρχουν συγκεκριμένα θέματα πάνω στα οποία θα θέλατε τη συμβουλή μου ως ψυχολόγο του σχολείου, σας παρακαλώ να μου τα στείλετε.
Όπως πάντα με αγάπη,
Δρ. Νατάσσα Πιπεροπούλου
