Συνοπτικά     Προφίλ     Χώρα    Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική      Φαγητά   Καθημερινότητα   Παιδιά και σχολείο    Χαρακτηριστικά       Γιορτές

Πρώτες ημέρες

Το έδαφος της σημερινής Σλοβενίας κατοικείται από τους προϊστορικούς χρόνους. Ένα από τα σημαντικότερα ευρήματα, που χρονολογείται από την Παλαιολιθική Εποχή, είναι το παλαιότερο ίσως μουσικό όργανο στον κόσμο - μια σφυρίχτρα από το σπήλαιο Divje babe κοντά στο Cerkno. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι η σφυρίχτρα είναι ηλικίας περίπου 55.000 ετών.

Υπάρχουν πολλές σπηλιές στη Σλοβενία που χρησίμευαν ως καταφύγιο για τον προϊστορικό άνθρωπο και στις οποίες οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει ενδιαφέροντα ευρήματα από πέτρινα και οστέινα όπλα και εργαλεία. Κατά την Ύστερη Λίθινη Εποχή, οι κάτοικοι των πασσάλων ζούσαν στους βάλτους της Λιουμπλιάνα- οι ξύλινες κατοικίες τους ήταν χτισμένες πάνω σε πασσάλουw. Οι κύριες δραστηριότητές τους ήταν το κυνήγι, το ψάρεμα, η κτηνοτροφία και η γεωργία. Το 2002, οι αρχαιολόγοι ανέσκαψαν έναν ξύλινο τροχό με άξονα, ο οποίος είναι ένας από τους παλαιότερους τροχούς που έχουν ανακαλυφθεί ποτέ στον κόσμο. Είναι ηλικίας άνω των 5.000 ετών.

Κατά την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου από τον 8ο έως τον 4ο αιώνα π.Χ., η σημερινή Σλοβενία κατοικήθηκε από διάφορες φυλές που χρησιμοποιούσαν το σίδηρο για την κατασκευή όπλων, εργαλείων και άλλων αντικειμένων. Η φυλετική κοινωνία ήταν διαστρωματωμένη και κυβερνιόταν από τη στρατιωτική αριστοκρατία. Πολλά όμορφα δείγματα αυτής της περιόδου βρέθηκαν στην περιοχή Dolenjska ειδικότερα (σιτούλες, κράνη, όπλα, περιδέραια κ.λπ.).

Το Βασίλειο του Νωρικό ήταν μια συμμαχία διαφορετικών φυλών και ιδρύθηκε τον 2ο αιώνα π.Χ. μετά την άφιξη των Κελτών στη νοτιοανατολική περιοχή των Άλπεων. Η δύναμή του βασιζόταν στην παραγωγή και την επεξεργασία του σιδήρου σε μια μεγάλη ποικιλία προϊόντων, τα οποία εκτιμούνταν ιδιαίτερα από τους Ρωμαίους.). Το κέντρο του βασιλείου Νωρικό βρισκόταν στη Štalenska Gora στην αυστριακή Καρινθία

Πρώτα οι Ρωμαίοι, μετά οι Οστρογότθοι και οι Λογγοβάρδοι...

Από τα τέλη του 2ου αιώνα π.Χ., η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία επεκτάθηκε στη σημερινή Σλοβενία, η οποία αποτελούσε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας κατά τα πρώτα χρόνια της πρώτης χιλιετίας. Η επικράτεια χωρίστηκε σε τρεις επαρχίες: Βενετία και Ίστρια, Noricum και Pannonia. Σε πολλές πόλεις ή civitas οι κάτοικοι εμπορεύονταν εκτενώς, ασχολούνταν με τη χειροτεχνία, ενώ όσοι ζούσαν δίπλα στη θάλασσα ήταν ναυτικοί, ελαιοπαραγωγοί και παραγωγοί αλατιού. Οι σημαντικότερες ρωμαϊκές πόλεις στη σημερινή Σλοβενία ήταν οι εξής: Emona (Λιουμπλιάνα), Petovio (Πτούι), Celeia (Τσέλιε) και άλλες. Οι πόλεις αυτές ήταν επίσης σημαντικά κέντρα του πρώιμου χριστιανισμού.

Το τέλος του 4ου αιώνα σηματοδότησε την έναρξη της μετανάστευσης και της εισβολής λαών στην επικράτεια τηςκαταρρέουσας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Το 394, μια από τις σημαντικότερες μάχες που έκριναν την τύχη του χριστιανισμού έλαβε χώρα στην κοιλάδα της Βιπάβα. Ο χριστιανός αυτοκράτορας Θεοδόσιος της Κωνσταντινούπολης νίκησε τον παγανιστή αντίπαλό του Ευγένιο της Ρώμης. Η μάχη του Φρίγκιου (που ονομάζεται επίσης μάχη του ποταμού Φρίγκιου) αποτελεί σύμβολο της νίκης του χριστιανισμού στο δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Οι κάτοικοι της σλοβενικής πλευράς κατέφυγαν από τους εισβολείς από τα ανατολικά σε ορεινά καταφύγια, όπου ζούσαν κυρίως από την κτηνοτροφία  και συνέχισαν τη χριστιανική παράδοση. Διατηρήθηκαν επίσης οι γνώσεις εξόρυξης και επεξεργασίας μετάλλων.

Στις αρχές του 5ου αιώνα, οι Βησιγότθοι εισέβαλαν στην Ιταλία από το σημερινό σλοβενικό έδαφος. Τους ακολούθησαν οι Ούννοι, οι Οστρογότθοι και οι Λογγοβάρδοι. Οι πηγές αναφέρουν την παρουσία των Σλάβων από το δεύτερο μισό του 6ου αιώνα.

Έρχονται οι Σλοβένοι

Οι πρόγονοι των Σλοβένων έφτασαν τον 6ο αιώνα. Σλαβικά φύλα που έφτασαν στην περιοχή από τα ανατολικά μετανάστευσαν στην περιοχή που είναι σήμερα η Σλοβενία. Ίδρυσαν ένα πριγκιπάτο που ονομαζόταν Καραντανία τον 7ο αιώνα. Οι Καραντανοί ζήτησαν από τους Βαυαρούς βοήθεια κατά των γειτονικών Αβάρων και σε αντάλλαγμα έχασαν την πολιτική τους ανεξαρτησία. Στην Καραντανία στάλθηκαν χριστιανοί ιεραπόστολοι. Αργότερα, το σημερινό σλοβενικό έδαφος συμπεριλήφθηκε στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία γερμανικής εθνικότητας και χωρίστηκε στις ακόλουθες επαρχίες: Στυρία, Καρνιόλα, Καρινθία και Ίστρια. Η πιο ισχυρή φεουδαρχική οικογένεια ήταν οι κόμητες του Τσέλιε, οι οποίοι κυβέρνησαν σχεδόν ολόκληρη τη σλοβενική επικράτεια τον 14ο αιώνα.

Οι Αψβούργοι

Στα τέλη του 15ου αιώνα, σχεδόν όλες οι ιδιοκτησίες στην περιοχή ανήκαν στους Αψβούργους (Ο Οίκος των Αψβούργων ή απλά Αψβούργοι και επίσης γνωστός ως Οίκος της Αυστρίας είναι μια από τις πιο εξέχουσες και σημαντικές δυναστείες στην ευρωπαϊκή ιστορία). Η γλώσσα των αριστοκρατών ήταν η γερμανική, μόνο οι αγρότες μιλούσαν σλοβενικά. Η ιταλική επιρροή ήταν ισχυρή στη δυτική Σλοβενία.

Όταν οι Οθωμανοί κατέλαβαν τη Βοσνία το 1463, έγιναν νέος εχθρός. Τα σλοβενικά εδάφη δέχθηκαν επίσης εισβολή. Οι Σλοβένοι πολέμησαν μαζί με τους Αψβούργους εναντίον των Οθωμανών.

Η Θρησκευτική Μεταρρύθμιση δεν σταμάτησε στη Σλοβενία τον 16ο αιώνα. Πολλοί από τους κατώτερους ευγενείς και τους αγρότες ασπάστηκαν τον προτεσταντισμό, ενώ οι ανώτεροι ευγενείς παρέμειναν καθολικοί. Το 1628, οι ευγενείς αναγκάστηκαν να ασπαστούν τον καθολικισμό από τον τότε αυτοκράτορα. Ορισμένοι από τους αγρότες πείστηκαν επίσης να επιστρέψουν στην καθολική πίστη.

Στο μεταξύ κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου γράφτηκαν τα πρώτα βιβλία στη σλοβένικη γλώσσα.

Η εθνική συνείδηση αφυπνίζεται

Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της αυστριακής αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας τον 18ο αιώνα, η σημερινή Σλοβενία προόδευσε σε πολλές δραστηριότητες: γεωργία, οπωροκηπευτικά και κτηνοτροφία. Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση στα σλοβενικά άρχισε να αναπτύσσεται (1774). Ο διάδοχός της, Ιωσήφ Β', απελευθέρωσε τους αγρότες, γεγονός που αποτέλεσε τη βάση για την οικονομική πρόοδο των σλοβενικών εδαφών. Στα τέλη του 18ου αιώνα, φωτισμένοι διανοούμενοι κατέβαλαν κάθε δυνατή προσπάθεια για να φέρουν τη σλοβενική γλώσσα στο επίπεδο της γερμανικής και της ιταλικής. Εκδόθηκαν πολλά βιβλία.

Η επικράτεια της Σλοβενίας κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα σημαδεύτηκε, μεταξύ άλλων, από τη γαλλική κατοχή (1809-1813), την κατασκευή του σιδηροδρόμου Βιέννης-Τεργέστης (ολοκληρώθηκε το 1857) και την ενίσχυση της εθνικής ταυτότητας (Άνοιξη των Εθνών, το πρώτο σλοβενικό πολιτικό πρόγραμμα με τίτλο Ενωμένη Σλοβενία 1848, το οποίο απαιτούσε εθνική αυτονομία στο πλαίσιο της μοναρχίας των Αψβούργων, μαζικές συγκεντρώσεις). Ο ποιητής Dr. France Prešeren τοποθέτησε τη σλοβενική γλώσσα στο χάρτη των πολιτιστικά ανεπτυγμένων εθνών.

Το 1848, υπήρχε η ελπίδα ότι και η Σλοβενία θα αποκτούσε μεγαλύτερη ανεξαρτησία. Ωστόσο, οι Αψβούργοι διατήρησαν την εξουσία τους. Το 1867, η αυτοκρατορία έγινε η διπλή μοναρχία της Αυστροουγγαρίας. Η Σλοβενία ήταν σε μεγάλο βαθμό μέρος της Αυστρίας, ενώ μόνο μια επαρχία στα ανατολικά, η Prekmurje, ανήκε στην Ουγγαρία.

Από το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας...

Προς το τέλος του 19ου αιώνα, οι προσπάθειες των νοτιοσλαβικών κρατών να δημιουργήσουν ένα κοινό κράτος έγιναν όλο και πιο έντονες.

Η Αυστροουγγαρία βγήκε ηττημένη από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το 1918, οι ηγέτες της Σλοβενίας και των νοτιοσλαβικών γειτόνων τους ίδρυσαν το Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Οι Σλοβένοι σχεδίαζαν στην πραγματικότητα να ανήκουν μόνο σε μια χαλαρή συνομοσπονδία. Τελικά, όμως, δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν τη δημιουργία ενός συγκεντρωτικού κράτους στο σύνταγμα του 1921, το οποίο μετονομάστηκε σε Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας το 1929.

Εκτός από τη Σλοβενία, το κράτος αυτό περιελάμβανε επίσης την Κροατία, τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, τη Σερβία, το Μαυροβούνιο, το Κοσσυφοπέδιο και τμήματα της Μακεδονίας. Αυτό το Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας έληξε το 1941, όταν οι Γερμανοί εισέβαλαν στη Σλοβενία. Η Σλοβενία διαιρέθηκε, αλλά ταυτόχρονα προέκυψε αντίσταση, κυρίως από τους αντάρτες, οι οποίοι καθοδηγούνταν από τους κομμουνιστές. Ιδιαίτερο ρόλο έπαιξε εδώ ο Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, ο οποίος κατάφερε να απελευθερώσει τη Σλοβενία από την κατοχή το 1945.

...μέχρι τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Σλοβενία έγινε μέρος της Ομοσπονδιακής Λαϊκής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Ο Τίτο, ο οποίος αρχικά τα πήγαινε καλά με τη Σοβιετική Ένωση, αποστασιοποιήθηκε όλο και περισσότερο και ανέπτυξε τον δικό του "τιτοϊσμό".

Απομακρύνθηκε από τη Σοβιετική Ένωση και τον Στάλιν και πλησίαζε όλο και περισσότερο στη Δύση. Ταυτόχρονα, η ευημερία στη Γιουγκοσλαβία αυξανόταν. Όμως, παρά την εγγύτητα με τη Δύση, υπήρχαν όρια στην ελευθερία.

Ως μια οικονομικά ισχυρή περιοχή μέσα στην ένωση κρατών, η Σλοβενία αισθανόταν συχνά εξαπατημένη επειδή έπρεπε επανειλημμένα να παραδίδει χρήματα στον φτωχότερο νότο. Αυτό τροφοδοτούσε τη δυσαρέσκεια. Αλλά όσο ο Τίτο ήταν ζωντανός, το κράτος μπορούσε να κρατηθεί ενωμένο.

Ωστόσο, η αντίσταση ήρθε στο προσκήνιο μετά τον θάνατο του Τίτο το 1980, όταν έγινε σαφές ότι η Λαϊκή Δημοκρατία θα διαλυόταν πιθανότατα κάποια στιγμή. Θα χρειαστούν άλλα δέκα χρόνια μέχρι να έρθει αυτή η στιγμή.

Ανεξαρτησία

Το 1990 διεξήχθη δημοψήφισμα στη Σλοβενία. Οι 88 στους 100 ψηφοφόρους ψήφισαν υπέρ της ανεξαρτησίας της Σλοβενίας. Αυτό προκάλεσε τον πόλεμο των 10 ημερών, ο οποίος θεωρείται η αρχή των Γιουγκοσλαβικών Πολέμων. Οι Σλοβένοι πολέμησαν εναντίον του γιουγκοσλαβικού λαϊκού στρατού.

Το 1991, η Σλοβενία κήρυξε την ανεξαρτησία της από τη Γιουγκοσλαβία. Υιοθετήθηκε ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Στις 15 Ιανουαρίου 1992, η Σλοβενία αναγνωρίστηκε και από την ΕΕ.

Η Σλοβενία αναπτύχθηκε γρήγορα και με επιτυχία οικονομικά. Οι κυβερνήσεις άλλαξαν. Ωστόσο, υπήρχε σχέδιο για την ένταξη στην ΕΕ και συνεπώς στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο. Αυτό επιτεύχθηκε το 2004, την ίδια χρονιά που η Σλοβενία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ. Υιοθέτησε το ευρώ το 2007.