Στο ποίημά του Ραούλ Φολλερώ  "Αν ο Χριστός σου χτυπήσει αύριο την πόρτα" , ο συγγραφέας μας εξηγεί πως ο Χριστός μπορεί να εμφανιστεί στην πόρτα μας με την μορφή ενός εργάτη ή ενός φτωχού ή γενικότερα με οποιαδήποτε μορφή, ζητώντας βοήθεια. Έτσι, πολλοί άνθρωποι μπορεί να μην τον βοηθήσουν, εξαιτίας της εμφάνισής του, αλλά αν ξέρανε πως αυτός ο φτωχός κουρασμένος άνθρωπος ήταν ο Χριστός θα τον βοηθούσαν.Με αυτό τον τρόπο, ο Ραούλ Φολλερώ θέλει να μας δείξει πως όλοι πρέπει να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη, όπως θα βοηθούσαμε τον Χριστό εάν μας το ζητούσε. Ακόμη, ο συγγραφέας θέλει να μας πει πως όταν βοηθάμε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη μας κάνει καλύτερους ανθρώπους και μας φέρνει πιο κοντά στον Χριστό.

          Στις μέρες μας , οι περισσότεροι άνθρωποι δεν βοηθάνε τους ξένους επειδή γίνονται ολοένα και πιο καχύποπτοι , επιφυλακτικοί και αποκομμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο , λόγω της υψηλής εγκληματικότητας.  Ακόμη, πολλοί άνθρωποι έχουν οικονομικά προβλήματα λόγω των οικονομικών κρίσεων που μαστίζουν πολλές χώρες στη σύγχρονη εποχή και γι'αυτό δεν βοηθούν τους συνανθρώπους τους.

Β. «Ποιο θεωρούν οι κυρίες της φωτογραφίας ότι είναι το χρέος τους απέναντι στους ξένους;».

Στην εικόνα που μας δόθηκε, απεικονίζονται τρεις κυρίες, οι οποίες φροντίζουν το μικρό μωρό μιας μετανάστριας. Πιο συγκεκριμένα, οι τρεις κυρίες φροντίζουν το μωρό σα να είναι δικό τους με αγάπη και στοργή, μάλλον επειδή ήταν και αυτές μαμάδες κάποτε και το μητρικό τους ένστικτο τους έλεγε πώς έπρεπε να βοηθήσουν αυτήν την ταλαιπωρημένη οικογένεια. Επίσης, μπορεί να είχαν ακούσει ή ζήσει κάποιον πόλεμο ή για παράδειγμα την Μικρασιατική καταστροφή και να ένιωθαν τον πόνο της οικογένειας και γι΄ αυτό να ήθελαν να τους βοηθήσουν. Συμπερασματικά, αυτή η εικόνα δείχνει το πόσο φιλόξενοι είναι οι Έλληνες απέναντι στους ξένους αλλά και πόσο καλή καρδιά έχουν!

Β. Στο απόσπασμα από το δημοτικό τραγούδι, που μας δίνεται, αναφέρονται μερικές συμφορές. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται η ξενιτειά, η ορφάνια, η πίκρα και η αγάπη. Σύμφωνα με αυτό το απόσπασμα, η ξενιτειά θεωρείται η μεγαλύτερη συμφορά.

Α. Στο απόσπασμα του Λόγου του Ισοκράτη, που μας δίνεται, περιγράφονται τα δεινά της προσφυγιάς. Πιο συγκεκριμένα, ο Ισοκράτης αναφέρει πως, από τη μια μέρα στην άλλη, έχασαν την πατρίδα του και την περιουσία τους. Έτσι, αναγκάστηκαν να γυρίζουν από τόπο σε τόπο, χωρίς αποτέλεσμα, στερούμενοι τα πιο σημαντικά αγαθά. Επιπλέον, στους τόπους όπου πήγαιναν, συναντούσαν δυστυχισμένους ανθρώπους και συμμετείχαν στη θλίψη τους, κάνοντάς τους ακόμη πιο στεναχωρημένους. Ακόμη και αν συναντούσαν ευτυχισμένους ανθρώπους, υπέφεραν πιο πολύ, όχι επειδή ζήλευαν αλλά επειδή αισθάνονταν περισσότερο τις συμφορές τους. Επίσης, γίνονταν οι άνθρωποι πιιο δυστυχισμένοι, που έβλεπαν τους γονείς και τα παιδιά τους να ζουν σε κακές συνθήκες ζωής. Τέλος, ο Ισοκράτης αναφέρει πως το πιο σπαρακτικό από όλα είναι να βλέπεις ανθρώπους να χωρίζονται με τους συγγενείς τους