Α. Στον Πλαταϊκό Λόγο, ο Ισοκράτης παραθέτει τα δεινά της προσφυγιάς. Αρχικά, αναφέρει ότι οι πρόσφυγες χάνουν μέσα σε μια μέρα τις περιουσίες τους και την πατρίδα τους. Αυτό τους κάνει να υποφέρουν σε όποιο μέρος και αν καταφύγουν, επειδή όταν βρίσκονται ανάμεσα σε δυστυχισμένους ανθρώπους συμμετέχουν και στις δικές τους στεναχώριες, ενώ όταν συνυπάρχουν με ευτυχισμένους, αισθάνονται περισσότερο τις συμφορές τους. Επισημαίνει ότι αυτή η στεναχώρια τους κάνει να πενθούν καθημερινά για τον χαμό της πατρίδας τους. Επίσης προσπαθεί να εξηγήσει την θέση των Πλαταιών στους Αθηναίους απαριθμώντας εικόνες από την νέα πραγματικότητα τους. Αναφέρει πως οι πρόσφυγες αναγκάζονται να βλέπουν καθημερινά τους γονείς τους να περνούν δυστυχισμένα γηρατειά, και τα παιδιά τους να ζουν με τρόπο που δεν ταιριάζει ούτε στα έργα των προγόνων τους, ούτε στην ηλικία τους ούτε στην ατομική περηφάνεια των γονιών τους. Επιπλέον, τονίζει το γεγονός ότι εξαιτίας του πολέμου χωρίστηκαν πολλές οικογένειες και πλέον δεν υπάρχει κοινή ζωή μεταξύ των συμπολιτών, άρα ο καθένας στηρίζει τις ελπίδες του μόνο στον εαυτό του. Τέλος, λέει πως οι πρόσφυγες αποφεύγουν να συζητούν για τις ταπεινώσεις που φέρνει η φτώχεια και η εξορία, επειδή η αναφορά σε αυτές τους κάνει να ντρέπονται.
Β. Στο απόσπασμα του κειμένου ‘’Εκλογαί από τα τραγούδια του ελληνικού λαού’’ του Ν. Γ. Πολίτη, απαριθμούνται τα δεινά της ανθρώπινης ζωής. Συγκεκριμένα, αναφέρεται η ξενιτειά, η ορφάνια, η πίκρα και η αγάπη. Σύμφωνα με το τραγούδι, η ξενιτειά είναι το φοβερότερο.
