Φτώχεια στη Λατινική Αμερική:
Τα κράτη της Νότιας Αμερικής αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η βιομηχανία και η γεωργία των χωρών αυτών παρουσιάζουν καθυστέρηση, αφού τις πρώτες ύλες εκμεταλλεύονται οι ξένες εταιρείες. Η πλειοψηφία των κατοίκων μαστίζεται από τη φτώχεια, ενώ ο πλούτος είναι συγκεντρωμένος στα χέρια λίγων. Ο υπερπληθυσμός τους αναγκάζει να ζουν σε παραγκουπόλεις (φαβέλας) όπου οι ίδιοι κατασκευάζουν τα σπίτια τους από άχρηστα υλικά και δε διαθέτουν τρεχούμενο νερό και αποχέτευση.
Εκτός όπως από τον υπερπληθυσμό και την αστυφιλία, άλλοι παράγοντες που συμβάλλουν στην κατάσταση αυτή είναι η ανεργία, οι πενιχροί μισθοί και τα δικτατορικά και ανελεύθερα καθεστώτα που για πολλά χρόνια επικρατούσαν στις περισσότερες χώρες τη Λατινικής Αμερικής και δεν εξασφάλιζαν σιγουριά και σταθερότητα στους πολίτες ώστε να προοδεύσουν.
Προσωπικότητες της Νότιας Αμερικής:
ΣΙΜΟΝ ΜΠΟΛΙΒΑΡ
Ο Σιμόν Χοσέ Αντόνιο δε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Μπολίβαρ ι Παλάσιος (Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios), γεννήθηκε το 1783 στο Καράκας της Βενεζουέλας. Αποκαλείται και «Ελευθερωτής» (El Libertador) αφού πρωταγωνίστησε στις εθνικο- απελευθερωτικές εξεγέρσεις των λαών της Λατινικής Αμερικής κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα. Το γεγονός ότι καταγόταν από εύπορη οικογένεια του έδωσε τη δυνατότητα να ταξιδέψει στη Βόρεια Αμερική και στην Ευρώπη και να έρθει σε επαφή με τις ιδέες της Γαλλικής και της Αμερικανικής Επανάστασης. Απελευθέρωσε τα εδάφη των σημε
ρινών κρατών του Περού, της Βολιβίας (η οποία πήρε και το όνομά του), του Εκουαδόρ και του Παναμά. Στις χώρες αυτές σήμερα θεωρείται ήρωας. Υπήρξε πρόεδρος έξι εθνών, της Βολιβίας, της Κολομβίας, του Περού, της Βενεζουέλας, του Εκουαδόρ και του Παναμά. Πέθανε το 1830 στη Σάντα Μαρία της Κολομβίας από φυματίωση.
ΕΒΙΤΑ ΠΕΡΟΝ
Η Μαρία Εύα Ντουάρτε ντε Περόν (7 Μαΐου 1919 - 26 Ιουλίου 1952) ήταν η δεύτερη σύζυγος του προέδρου της Αργεντινής Χουάν Ντομίνγκο Περόν (1895-1974) και Πρώτη Κυρία της Αργεντινής από το 1946 μέχρι το θάνατο της το 1952. Συχνά την αναφέρουν απλά ως Εύα Περόν ή με το υποκοριστικό Εβίτα.
Το 1946 ο Χουάν Περόν εξελέγη πρόεδρος της Αργεντινής. Κατά τη διάρκεια των επόμενων έξι χρόνων η Εύα Περόν απέκτησε δύναμη στα φιλο-Περονικά εργατικά σωματεία, μιλώντας για τα εργατικά δικαιώματα. Επίσης, διηύθυνε τα υπουργεία Εργασίας και Υγείας, ίδρυσε και διηύθυνε το φιλανθρωπικό Ίδρυμα Εύα Περόν, πάλεψε για τα δικαιώματα των γυναικών στην Αργεντινή και ίδρυσε και διηύθυνε το πρώτο γυναικείο πολιτικό κόμμα μεγάλης κλίμακας της χώρας,το Γυναικείο Περονικό Κόμμα.
Το 1952, λίγο πριν το θάνατό της από καρκίνο στην ηλικία των τριαντατριών ετών (33), η Εύα Περόν έλαβε από το Κογκρέσο της Αργεντινής τον επίσημο τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους. Απευθυνόμενη προς τον κόσμο, από το μπαλκόνι της Προεδρικής κατοικίας, για τελευταία φορά, ανακοίνωσε ότι θα επιστρέψει όλους τους τίτλους τιμής που της έχουν αποδοθεί έως τώρα και θα κρατήσει μόνο τον τελευταίο τίτλο, του "Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους".
EL SISTEMA: Σώζοντας ζωές!
Τι είναι το EL SISTEMΑ; Γιατί έσωσε ζωές; Πώς ξεκίνησε; Τι έχει κατορθώσει ως τώρα;
Ένα απόγευμα του 1975 σ’ ένα γκαράζ του Καράκας της Βενεζουέλας, ο 36χρονος τότε καθηγητής μουσικής και οικονομολόγος José Antonio Abreu ξεκίνησε μια σταυροφορία που φαινόταν απολύτως ουτοπική. Να σώσει όσα περισσότερα παιδιά μπορεί από τη φτώχεια, τους δρόμους και την εγκληματικότητα, μαθαίνοντάς τους, δωρεάν, κλασσική μουσική και κάνοντάς τα μέλη μιας κλασσικής συμφωνικής ορχήστρας.
"Τίποτα σαν την πρώτη πρόβα", αναπολεί ο μαέστρος Abreu, 74 ετών σήμερα. "Είναι η στιγμή που θυμάμαι με μεγαλύτερο πάθος. Τα υπόλοιπα ήταν μια μεγάλη καθημερινή συγκίνηση".
Σε εκείνη την πρώτη πρόβα ήρθαν μόλις 11 παιδιά. Όμως ο σπόρος είχε πέσει ήδη στο χώμα, γεννώντας αυτό που θα έμενε παγκοσμίως γνωστό ως EL SISTEMA (Το Σύστημα). Ένα όργανο Παιδείας, αλλά και ταυτόχρονα ένα όπλο κατά της φτώχειας. Ένα εργαλείο κοινωνικής αλλαγής. Μια απόπειρα να αλλάξει ο κόσμος μέσω της μουσικής!
Παρακάτω μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ πάνω στο El systema:
Το βιβλίο "ΤΟ ΠΑΛΙΟΠΑΙΔΟ" διαπραγματεύεται ακριβώς την υπόθεση του "El systema". Αν το βρείτε διαβάστε το. Πατήστε πάνω στην εικόνα για περισσότερες πληροφορίες.
ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ:
ΜΙΑ ΧΩΡΑ- ΕΚΠΛΗΞΗ!
Η Ουρουγουάη, έχει χαρακτηριστεί ως η «Ελβετία της Αμερικής». Αν και δεν είναι ένας σοβαρός οικονομικός παράγοντας σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει ξεπεράσει πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής. Χαρακτηρίζεται από ένα ασφαλές τραπεζικό σύστημα και από μεγάλη εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και το Κράτος. Τα ποσοστά φτώχειας και διαφθοράς είναι αρκετά χαμηλά, ενώ η κοινωνική και οικονομική ισότητα μεταξύ των δύο φύλων είναι ιδιαίτερα σημαντική....
Η Ουρουγουάη διαθέτει επίσης ένα από τα καλύτερα εκπαιδευτικά συστήματα. Η είσοδος στα Πανεπιστήμια είναι δωρεάν, το επίπεδο των μαθημάτων είναι αρκετά υψηλό. Δεν είναι λίγοι οι φοιτητές από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής που σπουδάζουν στην Ουρουγουάη.
Η χώρα τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, δέχτηκε πολλούς Έλληνες μετανάστες. Στο λιμάνι έφτασαν πλοία με Έλληνες ναυτικούς και μετανάστες που δοκίμασαν την τύχη τους σε αυτή την άγνωστη χώρα. Σήμερα στην Ουρουγουάη, υπάρχουν περισσότεροι από 3.500 χιλιάδες Έλληνες μετανάστες δεύτερης ή τρίτης γενιάς, αλλά και ένας μεγάλος αριθμός αυτοχθόνων που μιλούν την ελληνική γλώσσα....
Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!
Στην μακρινή Ουρουγουάη των 3,5 εκατομμυρίων κατοίκων, ζουν άνθρωποι που λατρεύουν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και το αποδεικνύουν: Με δρόμους και πλατείες που έχουν ελληνικά ονόματα και με αγάλματα αρχαίων φιλοσόφων να κοσμούν τα δημόσια κτίρια της χώρας.
Αξιοσημείωτο είναι και τό ότι σε κάθε βιβλιοπωλείο της χώρας, ακόμη και στο πιο μικρό, μπορεί κανείς να βρει τα άπαντα του Νίκου Καββαδία, του Καβάφη και του Ρίτσου.
Τα παιδιά των Ουρουγουανών, δεν διστάζουν κάθε 25η Μαρτίου και 28η Οκτωβρίου να γιορτάζουν τις εθνικές εορτές των Ελλήνων, πραγματοποιώντας σχολικές εκδηλώσεις, τραγουδώντας και απαγγέλοντας ποιήματα. Οι μαθητές του «Grecia», ενός δημόσιου σχολείου της χώρας, έχουν μάθει να λένε και τον εθνικό ύμνο της Ελλάδας του Διονύσιου Σολωμού.
Στο Μοντεβιδέο, επίσης, υπάρχουν 23 δρόμοι που έχουν δανειστεί τα ονόματά τους από αρχαίους φιλόσοφους, ενώ ο κεντρικότερος δρόμος ονομάζεται κι αυτός «Grecia». Δύο πλατείες της πρωτεύουσας έχουν ονομαστεί πλατεία της Αθήνας και πλατεία της Ελλάδας.
Η Εθνική Βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο έχει κατασκευαστεί σύμφωνα με τον αρχαιοελληνικό δωρικό αρχιτεκτονικό ρυθμό.
Έξω από την είσοδο του κτιρίου, το άγαλμα του Σωκράτη, υποδέχεται τους επισκέπτες ενώ σε πάρκο που βρίσκεται παραλιακά της πρωτεύουσας υπάρχει μια προτομή του Ομήρου.
Η σημαία της είναι σχεδόν ίδια με την Ελληνική, μόνο που αντί για σταυρό έχει έναν χαρούμενο δεκαεξάκτινο ήλιο.
Εθνικό σύνθημα: Libertad o muerte! (= Ελευθερία ή θάνατος!)
ΠΗΓΕΣ: ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ, ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ
Η Άλκη Ζέη, στα 90 της χρόνια πια, ακόμα πνεύμα ακμαίο και ενεργό, έχοντας ζήσει για χρόνια στη Γαλλία, έχοντας πιάσει τον πρωτότυπο “Μικρό Πρίγκιπα” στα γαλλικά στα χέρια της, βάζει τη σφραγίδα της στο κείμενο εξημερώνοντας την αλεπού γαλλική στην πριγκιπική ελληνική. Αυτή τη μαγική γνωριμία της με τον Μικρό Πρίγκιπα μας την εξομολογήθηκε σε μια συνέντευξη που έδωσε το 2015 λίγο μετά την έκδοση του βιβλίου: “Ο άντρας μου είχε πάει λίγο καιρό πριν από μένα στο Παρσίσι και είχε βρει να μείνουμε τον πρώτο καιρό στο ατελιέ ενός ζωγράφου που έλειπε. Ήταν ένα ατελιέ με ένα γραφείο με μπογιές, χρώματα, ένα διπλό κρεβάτι που κοιμόμουν εγώ με τα παιδιά και ένα στρώμα που κοιμόταν ο άντρας μου. Το πρώτο βράδυ που πήγα κι εγώ εκεί, είπα κάτι να διαβάσω στα παιδιά. Το ατελιέ είχε σε μια μικρή βιβλιοθήκη τον Μικρό Πρίγκιπα. Τον πήρα και τον μετέφραζα κατευθείαν στα παιδιά. Και τους άρεσε πολύ, ξενυχτίσαμε να το διαβάσουμε. Τους άρεσε πολύ το σημείο που εξημέρωσε την αλεπού. Βγαίνει ο γιος μου -8 χρονών τότε- στην αυλή, και μετά γυρίζει και μας λέει “έκανα έναν φίλο, ένα παιδί, τον λένε Μπενούα”. “Πώς έκανες φίλο;”, του λέω. “Εσύ δε ξέρεις λέξη γαλλικά;”. Και μας λέει: “Τον εξημέρωσα”
