English

Author: ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΗ

ΣΧΕΣΗ ΓΟΝΕΏΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ

ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ , ,

Ό,τι χρειάζεται ένα παιδί και ό,τι οφείλει να προσφέρει ένας γονιός

Η προσοχή των παιδιών στις μέρες μας αποσπάται πολύ περισσότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν και η τεχνολογία είναι αναμφισβήτητα ο κύριος ένοχος σε αυτή την ατυχή εκδοχή της πραγματικότητας. Επιπροσθέτως, η νέα γενιά παιδιών τείνει να είναι πιο απομονωμένη ως αποτέλεσμα της σύγχρονης τεχνολογίας και έτσι χρειάζονται μεγαλύτερη βοήθεια από τους γονείς σε ό,τι έχει σχέση με τη μάθηση τρόπων, την υγιή ανάπτυξη δεσμών και την αποτελεσματική επικοινωνία.

Οι επιστήμονες του Harvard μας παρέχουν τις πληροφορίες και τις γνώσεις που χρειαζόμαστε για να μεγαλώσουμε επιτυχημένα παιδιά. Παρακάτω δίνεται ένας οδηγός των βασικών στόχων μας, ως γονείς.

Για την καλή ανατροφή των παιδιών, χρειάζονται:
1. Ποιοτικός χρόνος
Όταν μιλάμε για ποιοτικό χρόνο, δεν αναφερόμαστε σε δραστηριότητες όπως τα ψώνια, η τηλεόραση ή τα βιντεοπαιχνίδια. Αντιθέτως, χρειάζεται να περνάμε το χρόνο μας μαζί τους με τρόπο που θα μας δέσει περισσότερο συναισθηματικά, θα εγκαθιδρύσει μια πιο ανοιχτή επικοινωνία και θα γεννήσει λύσεις για προβλήματα ή απαντήσεις σε ερωτήματα.

2. Ηθικό πρότυπο μίμησης
Τα παιδιά μας λειτουργούν σαν σφουγγάρια και μιμούνται- ταυτίζονται εύκολα- γι’ αυτό να επιλέγετε τις λέξεις και τις πράξεις σας σοφά. Ρίξτε το βάρος στους τρόπους, στη μετριοφροσύνη, στη δικαιοσύνη, στην ειλικρίνεια και στη θετική συμπεριφορά. Αν κερδίσετε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό των παιδιών σας, τότε το πιο πιθανό είναι και εκείνα να σέβονται τον εαυτό τους, αλλά να γίνουν και έμπιστοι ενήλικες.

3. Ενσυναίσθηση και ηθικές αξίες
Βεβαιωθείτε ότι παρέχετε στα παιδιά σας το περιβάλλον που χρειάζονται για να κοινωνικοποιηθούν και να δεθούν σωστά με τους συνομηλίκους τους. Επιπλέον, δείξτε ότι δεν είστε εγωιστές και τα παιδιά θα δείτε πως θα υιοθετήσουν την ίδια στάση στη ζωή τους. Σύμφωνα με τις έρευνες του Harvard, «είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να ακούνε από τους γονείς και φροντιστές τους ότι το ενδιαφέρον και η φροντίδα προς τους άλλους είναι μια από τις κύριες προτεραιότητες στη ζωή και είναι τόσο σημαντικό για τους άλλους, όσο και για τη δική τους ευτυχία. Παρόλο που οι περισσότεροι γονείς λένε ότι είναι δική τους προτεραιότητα, τα παιδιά συχνά δεν παίρνουν το μήνυμα, επειδή δεν βλέπουν πράξεις».

4. Εκτίμηση και ευγνωμοσύνη
Χρειάζεται να αποφύγετε να κακομαθαίνετε τα παιδιά σας, ώστε να μπορέσουν στη συνέχεια να αναγνωρίσουν τους ρόλους των άλλων με υγιείς τρόπους· πρέπει να εκτιμήσουν τα άτομα που συνεισφέρουν στην ευτυχία τους και αυτό δεν θα το καταφέρουν, αν είναι υπερβολικά κακομαθημένα. Πιο συγκεκριμένα, τα παιδιά πιθανότατα να καταλήξουν να είναι πιο υγιή, πιο χαρούμενα και πιο φροντιστικά, αν μάθουν να εκτιμούν τους άλλους και την ίδια την ύπαρξη της ευτυχίας. Σύμφωνα με την έρευνα του Harvard, «τα παιδιά είναι καλό να βοηθούν τακτικά, για παράδειγμα, στις δουλειές του σπιτιού και να επαινούνται για μη συνηθισμένες πράξεις καλοσύνης. Όταν αυτές οι πράξεις της καθημερινότητας απλά αναμένονται και δεν επιβραβεύονται συνεχώς σαν κάτι περίεργο, είναι πιο πιθανό να ενσωματωθούν και στην υπόλοιπη ζωή των παιδιών».

5. Ευρύτερη οπτική
Για να το θέσουμε αλλιώς, χρειάζεται να διδάξετε τα παιδιά σας πώς να βλέπουν την ευρύτερη εικόνα- και πώς να αξιολογούν τη σημασία της. Πιο συγκεκριμένα, τα περισσότερα παιδιά χρειάζονται βοήθεια στο να επεκτείνουν τον κύκλο των φίλων και γνωριμιών τους, ώστε να αναπτύξουν πλήρως την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα τους. Οι ερευνητές του Harvard υποστηρίζουν ότι «είναι σημαντικό τα παιδιά να μάθουν να εστιάζουν, να ακούνε προσεκτικά και να διατηρούν τον άμεσο κύκλο τους, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να βλέπουν και την μεγάλη εικόνα, να υπολογίζουν και τα άτομα με τα οποία αλληλεπιδρούν κάθε μέρα».

Πηγές: mcc.gse.harvard.edu, enallaktikidrasi.
comhttps://symvstathmos.wordpress.com/category/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%85%cf%82/page/2/

ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ ΝΙΚΗ/ΝΙΚΟΣΛΑΒΙΝΟΥ ΕΛΕΝΑ/ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ

ΤΑΙΝΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Μια υπέροχη ταινία animation για την αναγκαιότητα αποδοχής των παιδιών με αναπηρία

Όλα, μα όλα παιδιά θέλουν να παίξουν. Τα παιδιά με αναπηρία δεν διαφέρουν. Ο «Ian» είναι μια ταινία animation, μικρού μήκους, εμπνευσμένη από τον πραγματικό Ian, ένα αγόρι με αναπηρία που αποφασίζει να φτάσει στην παιδική χαρά και να διεκδικήσει τη θέση του εκεί, παρά το ότι τα υπόλοιπα παιδιά γελούν εις βάρος του. Πρόκειται για μια όμορφη και άρτια αισθητικά ταινία που αναδεικνύει την ανάγκη για αποδοχή των παιδιών με αναπηρίες και ένταξή τους σε μια κοινωνική ομάδα.

Ο «Ian» απευθύνεται σε παιδιά και βέβαια σε ενήλικες απ’ όλο τον κόσμο. Προβλήθηκε αρχικά στη Λατινική Αμερική και στη συνέχεια διαδόθηκε και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου.

Την ιδέα για το film «Ian» συνέλαβε η μητέρα του παιδιού, η οποία το είδε ως ένα είδος «αποστολής» με σκοπό να εκπαιδεύσει το γιό της ώστε να διαχειρίζεται και ν΄ αντιμετωπίζει τους νταήδες που τον κορόϊδευαν στην παιδική χαρά. Όταν συνειδητοποίησε ότι η ανάγκη για ουσιαστική ένταξη και αποδοχή ήταν μεγαλύτερη από το ζήτημα που δημιουργήθηκε στην παιδική χαρά, έγραψε ένα βιβλίο και ίδρυσε το «Ίδρυμα Ian« για να φωτίσει αγκυλωμένες νοοτροπίες και στερεοτυπικές θέσεις για τους ανάπηρους ανθρώπους. Απευθύνθηκε στο Mundo Loco, ένα ιδιαίτερα επιτυχημένο ψηφιακό στούντιο animation στη Λατινική Αμερική, για να τη βοηθήσει στη δημιουργία του «Ian», μιας ταινίας animation που θα είχε τη δύναμη να μεταδώσει το μήνυμα της κοινωνικής αποδοχής σε όλο τον κόσμο.

Η ταινία είναι σκοπίμως χωρίς λόγια ώστε να γίνει ο «Ian» σύμβολο ανθρώπων από διαφορετικά έθνη, με την αναπηρία να λειτουργεί ως κοινό χαρακτηριστικό. «Δουλέψαμε σκληρά για να κάνουμε το φιλμ τόσο απλό και καθαρό, ώστε ένα παιδί προσχολικής ηλικίας να καταλαβαίνει και ένας ενήλικος να ανακαλύπτει διάφορα επίπεδα της ιστορίας» τονίζει ο σεναριογράφος Gastón Gorali.
Η οικουμενικότητα πίσω από την ιδέα για την ταινία, μίλησε στην καρδιά του Gorali αμέσως. «Στην πρώτη συνάντηση με την μητέρα του Ian, αισθάνθηκα την ώθηση και την ανάγκη να κάνω κάτι. Να εμπλακώ. Η ιστορία του Ian ήταν τόσο έντιμη, σκληρή αλλά και γεμάτη από ελπίδα… Το συναίσθημα της αλλοτρίωσης είναι κοινό για όλους μας. Δεν χρειάζεται να έχουμε μια αναπηρία για να βιώσουμε την απομόνωση και τον αποκλεισμό στις ζωές μας. Αγωνιζόμαστε απέναντι σε μια δύναμη που μας ωθεί μακρυά από ό,τι θέλουμε να είμαστε και να κάνουμε».

Ο πραγματικός Ian είναι ένας μαθητής της Τετάρτης Τάξης που, όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του θέλει να παίξει με τους φίλους του. Αλλά επειδή μερικά παιδιά δεν είναι συνηθισμένα να σχετίζονται με κάποιον όπως ο Ian -κάποιον που έχει εγκεφαλική παράλυση, χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο και έναν υπολογιστή που δουλεύει με τις κινήσεις των ματιών του ώστε να επικοινωνεί- τον φοβερίζουν και δεν τον περιλαμβάνουν στο παιχνίδι τους.
Ο Ian θέλει να ξέρει όλος ο κόσμος ότι τόσο ο ίδιος, όσο και όλα τα άλλα παιδιά με αναπηρίες μπορούν να παίξουν, αρκεί τα υπόλοιπα παιδιά να τα εντάξουν στην παρέα τους. «Μπορώ να παίξω και να συμμετέχω» ισχυρίζεται ο Ian.

Η ταινία εκπαιδεύει τα παιδιά στην παιδική χαρά να κατανοήσουν ότι ο Ian θέλει να παίξει μαζί τους κι εκείνοι πράγματι μπορούν να παίξουν μαζί του. Το φιλμ animation «Ian» δείχνει ότι όλα τα παιδιά, άτομα με αναπηρίες ή όχι, έχουν πλαστεί από το ίδιο υλικό.

Όταν είδε η, Sheila Graschinsky, η μητέρα του Ian, πώς συμπεριφέρθηκαν στο γιό της τα παιδιά που δεν ήταν εξοικειωμένα στην επαφή με συνομηλίκους τους με αναπηρίες, το έβαλε σκοπό να δουλέψει ώστε να αλλάξει τις αντιλήψεις τους. Έγραψε ένα βιβλίο, το «Δώρο», όπου περιγράφει την καθημερινή ζωή μιας οικογένειας στην οποία υπάρχουν άνθρωποι με αναπηρία. Μοίρασε το βιβλίο στα παιδιά που δεν αποδέχθηκαν τον Ian στην παιδική χαρά, γνωρίζοντας βέβαια ότι η διανομή των βιβλίων στις παιδικές χαρές δεν θα ασκούσε την ευρεία επίδραση που η ίδια ήθελε να επιτύχει.

Για την Graschinsky, το μήνυμα του «Ian» διαχέεται πολύ περισσότερο. Η χωρίς λόγια πλοκή του animation film «Ian» είναι ένα αγόρι που αγωνίζεται να επιτύχει την πρόσβαση σε κάτι που θέλει, κάτι που τα άλλα παιδιά έχουν εύκολα. Οι ανάπηροι άνθρωποι αγωνίζονται καθημερινά για να έχουν πρόσβαση στους δημόσιους χώρους, τις εργασίες τους και τους κοινωνικούς θεσμούς.

Η διεθνής προσοχή που αποκτά η ταινία αποδεικνύει στη Graschinsky ότι «ένας κόσμος κοινωνικής αποδοχής είναι εφικτός».
«Η ταινία είναι μια ευκαιρία για όλη την κοινωνία… να σπάσει τα εμπόδια, να ρίξει τα τείχη, και να μας απελευθερώσει από τις προκαταλήψεις», υποστηρίζει η Graschinsky. Η ταινία δημιουργήθηκε με τέτοιο τρόπο, ώστε «να οδηγήσει [όλα τα παιδιά] να αποκτήσουν τα συγκεκριμένα εργαλεία για να γίνουν άνθρωποι της αλληλεγγύης».

Ο «Ian» παρουσιάστηκε στις Κάννες το Μάιο του 2018. Γράφτηκε από τον Gastón Gorali, με παραγωγούς τον Juan Jose Campanella (βραβευμένο με το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας «The Secret in their Eyes» το 2010) και το «Ίδρυμα Ian«, ένα μη κερδοσκοπικό οργανισμό που ιδρύθηκε από τη μητέρα του Ian, η οποία έχει ως αποστολή είναι να κάνει καλύτερη τη ζωή για τις οικογένειες των ανθρώπων με αναπηρίες.

Ο «Ian» έχει κερδίσει πολλά διεθνή βραβεία, ενώ έχει προταθεί για Όσκαρ 2019, στην κατηγορία ταινιών animation μικρού μήκους.

Χαρείτε τον και στηρίξτε το σημαντικό, πανανθρώπινο μήνυμά του:

 

Πηγές: respectability.org και variety.com

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG https://symvstathmos.wordpress.com/category/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%bf%cf%85%cf%82/

ΝΙΚΗ ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ/ΝΙΚΟΣΛΑΒΙΝΟΥ ΕΛΕΝΑ/ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ

Θέλω (Jorge Bucay)

ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ

Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις

Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές

Θέλω να με εμπιστεύεσαι, χωρίς απαιτήσεις

Θέλω τη βοήθειά σου, κι όχι ν΄αποφασίζεις για μένα

Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις

Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα

Θέλω να μ΄αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ

Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις

Θέλω να με υποστηρίζεις, χωρίς να με φορτώνεσαι

Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα

Θέλω να πλησιάζεις χωρίς να εισβάλλεις

Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν. Να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις

Θέλω να ξέρεις... πως σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου... xωρίς όρους

ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ ΝΙΚΗ/ΝΙΚΟΣΛΑΒΙΝΟΥ ΕΛΕΝΑ/ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ

ΕΦΗΒΕΙΑ ΚΑΙ ΓΟΝΕΙΣ

ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ,

ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ

ΝΙΚΗ ΧΑΤΖΗΧΑΛΕΠΛΗ/ ΝΙΚΟΣΛΑΒΙΝΟΥ ΕΛΕΝΑ/ΠΕΤΤΑ ΕΛΕΝΑ

 Η εφηβεία είναι μία δύσκολη περίοδος για όλους, τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους γονείς. Μην εκπλήσεστε για την απείθεια, τις επαναστάσεις και τις διεκδικήσεις των εφήβων. Μην αποθαρρύνεστε, μην παραιτήστε. Προσαρμοστείτε. Οπλιστείτε με υπομονή. Διαλέξτε την κατάλληλη στιγμή για να μιλήσετε μαζί τους. Αν τους επιπλήξετε, αυτό να γίνεται με ηπιότητα.

 Προσπαθήστε να τους κατανοήσετε όσο γίνεται καλύτερα. Σίγουρα υπάρχουν δυσκολίες για αυτή την κατανόηση γιατί αλλάζουν συνεχώς στάσεις και διαθέσεις, κλείνονται στον εαυτό τους και δεν εκφράζουν πάντοτε τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους, όμως επιμείνετε αναπολώντας τον εαυτό σας στην αντίστοιχη ηλικιακή περίοδο και τις αντιδράσεις σας. Αυτό θα σας βοηθήσει στην καλύτερη προσέγγιση και στην κατανόηση των εφήβων.

 Αποκτήστε την εμπιστοσύνη του και δείξτε του τη δική σας. Η εμπιστοσύνη δεν επιβάλλεται με αυταρχικότητα και συναισθηματικό εκβιασμό. Κατακτάται με την κατανόηση και την καλοσύνη. Αποδείξτε ότι αξίζετε την εμπιστοσύνη του με τη στοργή και την επιδεξιότητα σας.

 Μην του υπενθυμίζετε συνεχώς τα λάθη του. Μην επικεντρώνετε την προσοχή σας μόνο στα αρνητικά του σημεία, επιβεβαιώνοντας ότι δεν είναι καλός σε τίποτα. Εντοπίστε τα θετικά του στοιχεία και δώστε έμφαση σε αυτά.

 Βοηθήστε τον να αποκτήσει υπευθυνότητα, δίνοντας του δυνατότητες και ευκαιρίες για ανάληψη πρωτοβουλιών και ευθυνών.

 Προσπαθήστε να ενισχύσετε τον έφηβο σε κάθε του προσπάθεια, θέτοντας ρεαλιστικούς και επιτεύξιμους για τον ίδιο στόχους και βοηθήστε τον στην βελτίωση της αυτοεικόνας του και της αυτοπεποίθησης του.

 Μη χρησιμοποιείτε τον έφηβο για συναισθηματικό σας συμπαραστάτη. Ο έφηβος έχει ανάγκη να ακούει περισσότερα ευχάριστα πράγματα παρά δυσάρεστα. Έχει τα δικά του προβλήματα. Μην προσθέτετε σε αυτά και τα δικά σας. Αν δε βρίσκετε συναισθηματική στήριξη στο σύντροφο σας, αυτό δε σημαίνει ότι τα παιδιά σας μπορούν να επωμιστούν αυτό το ρόλο.

 Μην αντιδράτε παρορμητικά. Διατηρείστε την ψυχραιμία σας. Μην αλλάζετε ξαφνικά «παιδαγωγικό σύστημα», δηλαδή μην αντικαθιστάτε το φιλελεύθερο σύστημα, το οποίο είχατε υιοθετήσει κατά την περίοδο της παιδικής ηλικίας, με ένα άλλο πιο αυταρχικό και περιοριστικό επειδή πιστεύετε ότι οι κίνδυνοι κατά την εφηβική ηλικία είναι περισσότεροι και πρέπει να επαγρυπνούμε συνεχώς. Μην είστε υπερβολικοί στις αντιδράσεις σας. Με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνετε το αντίθετο αποτέλεσμα. Μη δημιουργείτε συνεχώς καβγάδες, προστριβές, αντιπαραθέσεις, προσβολές για καθημερινά θέματα, όπως είναι π.χ. η ώρα επιστροφής στο σπίτι. Αποφύγετε το θυμωμένο και καχύποπτο βλέμμα και τις στερεότυπες ερωτήσεις του τύπου «Πού ήσουν; Τι έκανες;». Αυτό οδηγεί περισσότερο στη δημιουργία δυσπιστίας, παρά εμπιστοσύνης των εφήβων προς τους γονείς.

 Ενημερώστε εγκαίρως το παιδί σας για τις αλλαγές, που πρόκειται να συμβούν. Η ενημέρωση από τους ίδιους τους γονείς θα βοηθήσει τον έφηβο και να γνωρίσει το τι πρόκειται να του συμβεί, καθώς επίσης και να μη βρεθεί στην ανάγκη να καταφύγει σε συνομηλίκους ή σε άλλους ενήλικες οι οποίοι θα τον ενημερώσουν και ίσως όχι πάντοτε σωστά. Η ενημέρωση του από εσάς, θα του επιβεβαιώσει το ενδιαφέρον σας γι΄ αυτόν και θα σας φέρει κοντά του.

 Να μην ξεχνάτε ότι η πειθαρχεία είναι περισσότερο απαίτηση της παιδικής ηλικίας. Η αυτονομία είναι το πλεονέκτημα των ενηλίκων. Μεταξύ αυτών των δύο, βρίσκεται το στάδιο της κατευθυνόμενης ελευθερίας της εφηβείας και της προοδευτικής κατάκτησης της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Η ελευθερία και η αυτονομία πρέπει να συνδυάζονται με την εμπιστοσύνη. Βοηθήστε τα παιδιά σας σε αυτή την κατεύθυνση.

 Μιλήστε στο παιδί σας για τη ζωή. Είναι απαραίτητο να του μιλήσετε εσείς οι ίδιοι για τη ζωή. Προσέξτε όμως να μην εξιδανικεύετε, να μην κρύβετε τους κινδύνους και τις ευθύνες τους αλλά και να μην δραματοποιείτε. Μην παρουσιάζετε τα πάντα «μαύρα». Υπάρχουν πάντοτε και πολλά θετικά στοιχεία της ζωής. Να τα επισημαίνετε. Αφήστε πάντοτε παράθυρο ελπίδας και αισιοδοξίας. Μάθετε τα να αγαπούν τη ζωή, παρά τις υπάρχουσες δυσκολίες.

 Κάντε διάλογο με τους εφήβους σε ήπιους τόνους. Αποφύγετε τις έντονες αντιπαραθέσεις. Αν κάποια στιγμή παρασυρθείτε, φροντίστε να απομακρυνθείτε και να επανέλθετε όταν ηρεμήσετε. Να πείσετε τον εαυτό σας ότι ο διάλογος δε γίνεται με σκοπό να πείσουμε τους εφήβους για τις απόψεις μας. Υπάρχουν πάντοτε και άλλες απόψεις, που μπορεί και αυτές να είναι σωστές. Ας είμαστε ανοιχτοί και ας έχουμε τη διάθεση να τις αποδεχτούμε και όχι μόνο να επιβάλλουμε τις δικές μας. Έτσι δημιουργούμε πολύ πρόσφορο κλίμα στην επικοινωνία μαζί τους και θα δεχθούν και αυτοί, με τη σειρά τους, ευκολότερα τις δικές μας απόψεις.

 Δημιουργήστε ένα πολύ θετικό περιβάλλον στο οποίο θα αναπτύσσονται τα παιδιά σας και που θα το χαρακτηρίζουν : η σταθερότητα, η συναισθηματική ζεστασιά, η καλή επικοινωνία και η αγάπη.