Ελληνικά

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΥΟ ΣΤΑΜΝΕΣ

Μια πολύ μικρή ιστορία για μικρούς και μεγάλους που θα μας εμπνεύσει για να αποδεχθούμε την ατέλεια που όλοι έχουμε! Επειδή και το λάθος ή το ατελές είναι κι αυτό από μόνο του ικανό να δημιουργήσει θαύματα!

 

η γυναίκα με τις δύο στάμνες

μία δυνατή ιστορία έμπνευσης...

Δημοσιεύτηκε από Φιλοσοφία σήμερα στις Σάββατο, 11 Απριλίου 2020

 

Η συνεργασία του 6ου ΠΕΚΕΣ με το τμήμα Ιατρικής του ΕΚΠΑ (Α΄Ψυχιατρική κλινική)συμβουλευτική -ενημέρωση σχετικά με την πανδημία και όχι μόνο!!

Μια πολύτιμη δουλειά από το 6ο ΠΕΚΕΣ και το τμήμα Ιατρικής σχολής ΕΚΠΑ που θα αποφορτίσει πολλές οικογένειες στην Ελλάδα.

Odigies_gia_paidia

Ένας σημαντικός οδηγός  που αφορά την διαχείριση των παιδιών το διάστημα που μένουν σπίτι !

PSYCHIKI_DIACHEIRISI

Η ψυχική διαχείριση όλων μας  χρειάζεται να έχει συνθήκες που πρώτα από όλα είναι αναγκαίο  να τις γνωρίζουμε και έπειτα να τις διατηρούμε!

Τηλεφωνική Γραμμή Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης για τον Κορωνοϊό (1)

Οδηγός ψυχοκοινωνικής στήριξης από το 2ο ΚΕΣΥ Πειραιά

Οδηγός-Ψυχοκοινωνικής-Υποστηριξης 2ο ΚΕΣΥ  Πειραιά

Στις δύσκολες μέρες που ζούμε στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό είναι σημαντικό να γνωρίζουμε συνθήκες που χρειάζεται να τηρούμε προκειμένου να περάσει η δύσκολη φάση για όλους μας. Το 2ο ΚΕΣΥ Πειραιά έκανε μια εξαιρετικό οδηγό αφιερωμένο σε όλους!

 

Τα ωφέλη του περιορισμού λόγω του Covid-19

Είναι πολύ σημαντικό τις δύσκολες αυτές τις στιγμές που βομβαρδίζεται κυριολεκτικά κάθε σπίτι από τον κίνδυνο του Covid-19 να ελέγχουμε τις συναισθηματικά φορτισμένες αντιδράσεις μας.

Ουσιαστικά,για την ψυχική προσωπική μας υγεία αλλά και για την ισορροπία των ανθρώπων που αγάπαμε.

Η κινδυνολογία από την μια αλλά και η αμέλεια από την άλλη είναι κακοί συμβουλάτορες.

Η συναναστροφή μας αυτόν τον καιρό επικεντρώνεται στα κοντινά μας πρόσωπα και αποδέκτες όλων των δυναμικών που καλλιεργούνται από τις σχέσεις μας είναι τα....παιδιά.

Η διαχείριση των συναισθημάτων μας είναι το πρώτο εργαλείο που μπορούμε να χρησιμοποιούμε για ασπίδα στον περιορισμό της κοινωνικότητας μας λόγω του  Covid-19.

Η  αναθεώρηση της έννοιας κοινωνικότητα είναι αναγκαία. Πλέον μπορεί να γίνουμε απόλυτα κοινωνικοί με τα άτομα της οικογένειας μας που ενώ είναι τόσο κοντά μας ,πολλές φορές, βρέθηκαν να ναι τόσο μακρυά μας από το τρέξιμο της καθημερινής μας ρουτίνας.

Η έκφραση των συναισθημάτων μας(με σεβασμό στην προσωπικότητα των δικών μας ανθρώπων) ακόμα και των αρνητικών ,όπως, άγχος,φόβος είναι η ευκαιρία για να αναθερμανθούν οι σχέσεις μας με τα κοντινά πρόσωπα της οικογένειάς μας και να ελαχιστοποιούνται σιγά σιγά επειδή θα μοιράζονται..

Η πολύωρη συνεύερση με τα παιδιά στο σπίτι είναι επίσης μια υπέροχη ευκαιρία για οριοθετηθούν κάποιοι κάνονες βάζοντας τους μέσα στην ρουτίνα του Μένουμε Σπίτι .

Ίσως ,τελικά, αυτή η δύσκολη περίοδος να μας φέρνει πιο κοντά και να ζωντανεύει αξίες με την σημαντικόττα που τους  πρέπει όπως την αξία της Οικογένειας.

Καλή δύναμη σε όλους

Νίκη

Σημείωση: Οποιος γονέας επιθυμεί να χει επικοινωνία μαζί μου θα χαρώ να δω το όνομά του στις ειδoποιήσεις του Προφίλ μου στο e-me.

Αντιμετώπιση παιδιών με προβληματική συμπεριφορά- 5 μέρος Χατζηχαλεπλή Νίκη

Αντιμετώπιση παιδιών με προβληματική συμπεριφορά- 5ο μέρος

Της Νίκης Χατζηχαλεπλή

 

 

12. Παιδιά με υπερκινητικά στοιχεία

 Τα μικρά παιδιά έχουν ανάγκη την έντονη δραστηριότητα και το τρέξιμο είναι ένας φυσιολογικός τρόπος κίνησης γι αυτά. Τα παιδιά, όμως, με υπερκινητικά στοιχεία ξεπερνούν τα φυσιολογικά όρια κίνησης και επιπλέον αυτό συνοδεύεται από διάσπαση προσοχής. Έχουν, επίσης, λιγότερη υπομονή, επιμονή, αυτοπειθαρχία και αδυναμία να παρακολουθήσουν για πολύ μια δραστηριότητα, σε σχέση με άλλα παιδιά της ηλικίας τους. Τέτοια παιδιά, λοιπόν, υποφέρουν από μια έντονη και αποδιοργανωμένη υπερδραστηριότητα, η οποία είναι αλληλένδετη με διάσπαση και μικρή διάρκεια της προσοχής, αδυναμία της συγκέντρωσης σε ένα έργο και έντονη παρορμητικότητα. Τα παιδιά που εμφανίζουν αυτές τις διαταραχές, στην πλειονότητά τους, δεν έχουν καλές σχέσεις με τους συνομηλίκους τους, γιατί φέρονται με τρόπο επιθετικό, ακόμα και καταστροφικό. Ο ανασταλτικός έλεγχος των συναισθηματικών τους αντιδράσεων είναι περιορισμένος κι έτσι τελείως μηδαμινά εμπόδια μπορούν να πυροδοτήσουν ξαφνικά και βίαια ξεσπάσματα οργής, ενώ σε αγχογόνες καταστάσεις μπορεί να επιφέρουν αιφνίδιες κρίσεις πανικού.

Όταν στο παιδί παρουσιάζονται μερικά από τα παραπάνω συμπτώματα σε μικρή ένταση, διάρκεια και συχνότητα, ίσως αυτά τα υπερκινητικά στοιχεία στη συμπεριφορά του να οφείλονται στην ανάγκη του παιδιού να είναι επίκεντρο της προσοχής, στο άγχος, στην ένταση. Όταν, όμως, συναντάμε τα περισσότερα από τα παραπάνω συμπτώματα σε συνδυασμό με νευρωτικές συνήθειες συχνά, σε μεγάλη ένταση και διάρκεια, τότε μιλάμε για «υπερκινητικό σύνδρομο», το οποίο χρήζει ειδικής παρακολούθησης. Το «υπερκινητικό» παιδί εμφανίζει συνήθεις εξελικτικές ανωμαλίες, δηλαδή καθυστέρηση στην ομιλία, αδεξιότητα και αγαρμποσύνη στις κινήσεις του, αντιληπτικές ανεπάρκειες, ελλιπή κατανόηση των σχέσεων των μορφών, δυσκολίες προσανατολισμού στο χώρο (τι βρίσκεται αριστερά και τι δεξιά), καθώς και, αργότερα, δυσκολίες στην εκμάθηση της ανάγνωσης. Τα αίτια αυτού του συνδρόμου μπορεί να είναι σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα ή παθολογικά (νευρική ανωριμότητα), όπου είναι πολύ δύσκολη η τροποποίηση της συμπεριφοράς.

Είναι ενδιαφέρον να ειπωθεί ότι το «υπερκινητικό» παιδί συναντά σοβαρά εμπόδια να επιτύχει στο σχολείο, γιατί οι διαταραχές του αντιμάχονται κάθε προσπάθειά του για αποτελεσματική μάθηση. Επίσης, στη μέση και ύστερη παιδική ηλικία αυτό το υπερκινητικό πρότυπο συμπεριφοράς συχνά αντικαθίσταται, σταδιακά, από απάθεια και υποτονικότητα, όπου τα παιδιά συμπεριφέρονται σαν να έχουν χάσει κάθε εσωτερική παρώθηση και πρωτοβουλία. Οι διαταραγμένες σχέσεις με τα άλλα παιδιά συνεχίζονται, ενώ μπορεί να εκδηλωθεί ακόμη και έντονη αντικοινωνική συμπεριφορά. Είναι, λοιπόν, επιτακτική η παρακολούθηση ενός τέτοιου παιδιού από κάποιους ειδικούς, είτε παιδοψυχολόγους, είτε παιδοψυχιάτρους, όσο το δυνατόν νωρίτερα.

Έτσι μόνο θα υποδειχθεί η ενδεδειγμένη μορφή αγωγής για τις τυχόν οργανικές και ψυχολογικές διαταραχές του παιδιού, αλλά ακόμα και η εφαρμογή εξειδικευμένων τεχνικών θεραπευτικής διδασκαλίας, ώσπου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Τα «υπερκινητικά» παιδιά φέρνουν συχνά σε απόγνωση τον ενήλικα γιατί, όταν το πρόβλημα είναι σοβαρό, δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση. Οι παρακάτω, λοιπόν, τεχνικές διευθέτησης είναι πολύ δύσκολο να βοηθήσουν τέτοια παιδιά, αφορούν, όμως, τις πιο ήπιες μορφές του προβλήματος, δηλαδή παιδιά με υπερκινητικά στοιχεία

 

Τεχνικές διευθέτησης του προβλήματος 

Καθιερώστε έναν κανόνα: «Μέσα στο σπίτι μόνο περπατάμε». Εξηγήστε ότι ο λόγος για την καθιέρωση του κανόνα είναι να εξασφαλιστεί ότι κανένας δε θα πέσει ή θα τρακάρει με κάποιον άλλον και θα χτυπήσει.

Τακτοποιήστε έτσι τα έπιπλα και τον εξοπλισμό μέσα στον χώρο ώστε να μην υπάρχουν μεγάλοι ανοιχτοί διάδρομοι, που να προκαλούν το τρέξιμο.

Δώστε στα παιδιά αρκετό χρόνο για να εκτονωθούν και να τρέξουν έξω από το σπίτι.

Διαβεβαιώστε τα ότι όταν βρίσκονται έξω, μπορούν να τρέξουν όσο θέλουν.

Αν χρειάζεται η επιβολή μιας λογικής συνέπειας, βάλτε το παιδί να περπατάει κρατώντας το χέρι σας. Την επόμενη φορά που θα προκύψει κάποια παρόμοια κατάσταση ρωτήστε το παιδί αν θέλει να περπατήσει μόνο του ή αν θέλει βοήθεια. Η συνήθης συνέπεια να κάνετε το παιδί να γυρίσει από εκεί που ξεκίνησε, σπάνια φέρνει αποτελέσματα, γιατί είναι τιμωρία και αναγκάζει το παιδί να κάνει ακριβώς το αντίθετο από τις δικές του προθέσεις (να φτάσει γρήγορα). Διδάξτε τη σωστή συμπεριφορά με διαφωτιστικό τρόπο, που να βοηθάει το παιδί να πετυχαίνει αυτό που θέλει με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα.

Υπενθυμίστε του το λόγο για τον οποίο το περπάτημα είναι σημαντικό. Μέσα από παίξιμο ρόλων, δείξτε σε αργή κίνηση πως κάποιος που στρίβει μια γωνία μπορεί να πάθει σοβαρό ατύχημα με ένα παιδί που τρέχει.

Ζευγαρώστε το παιδί που τρέχει και λειτουργεί υπερκινητικά με κάποιον άλλον που είναι καλό όσον αφορά το περπάτημα.

Πείτε στο παιδί, όταν περπατά, πως αναγνωρίζετε τη σωστή του συμπεριφορά. Επιβραβεύστε τα με λόγια, πείτε του μπράβο που περπατά μέσα στην αίθουσα και ξέρει πως να κρατά τον εαυτό του και τους άλλους ασφαλείς.

Αν η αιτία του προβλήματος είναι η ανάγκη του παιδιού να είναι επίκεντρο της προσοχής, αγνοήστε τη συμπεριφορά του.

Τα παιδιά, όπως είναι φυσικό, αποκτούν, καθόλη την πορεία της ανάπτυξής τους, όχι μόνο καλές συνήθειες, χρήσιμες δεξιότητες και απαραίτητες γνώσεις, αλλά και κακές συνήθειες, φόβους και φαντασιώσεις. Ιδιαίτερα στην εποχή μας παρατηρείται πολύ συχνά το φαινόμενο της εμφάνισης διαφόρων προβλημάτων στη συμπεριφορά ορισμένων παιδιών. Τα προβλήματα αυτά είναι ποικίλα και η σοβαρότητά τους διαφορετική κάθε φορά.

Οι τεχνικές διευθέτησης και η γενικότερη αντιμετώπιση των προβλημάτων συμπεριφοράς πρέπει να γίνεται σύμφωνα με αντιαυταρχικές μεθόδους. Είναι σημαντικό, βέβαια, με αγάπη και κατανόηση να αντιμετωπίζονται τα παιδιά που δεν μπορούν να ενταχθούν τόσο εύκολα σε οποιαδήποτε κοινωνική ομάδα και που δημιουργούν διαταρακτική συμπεριφορά στις προσπάθειες προσαρμογής τους. Πολλοί υποστηριχτές της δημοκρατικής αγωγής πιστεύουν ότι η αντιμετώπιση του παιδιού σαν αυτόνομη και ισότιμη προσωπικότητα, από μόνη της, τις περισσότερες φορές φτάνει για να προληφθεί η προβληματική συμπεριφορά του.

Αντιμετώπιση παιδιών με προβληματική συμπεριφορά- 4 μέρος Χατζηχαλεπλή Νίκη

Αντιμετώπιση παιδιών με προβληματική συμπεριφορά- 4ο μέρος

Της Νίκης Χατζηχαλεπλή

 

  1. Παιδιά με επιθετικά στοιχεία

 Η επιθετική συμπεριφορά κατά την παιδική ηλικία λαμβάνει διάφορες μορφές. Όπως είναι φυσικό, το παιδί, για να εκφράσει τις επιθετικές του προθέσεις, χρησιμοποιεί κάθε φορά τα διαθέσιμα μέσα που του είναι πιο πρόσφορα. Σήμερα θα αναφερθούμε στις μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται η επιθετικότητα σε όλα τα στάδια της ζωής του παιδιού.

Εκδηλώσεις της επιθετικότητας

α) Στάδιο του «όχι», «δεν θέλω», γύρω στο δεύτερο έτος

β) Καταστροφικότητα

γ) Εκρήξεις οργής

δ) Ζήλια όταν εμφανίζεται καινούργιο παιδί στην οικογένεια, μετά από διαμάχες με τα αδέλφια, όταν αισθάνεται ότι οι γονείς του δείχνουν φανερή συμπάθεια στον αδελφό

ε) Όταν βλάπτουν και ενοχλούν τους άλλους στ) Άσχημο λεξιλόγιο

ζ) Υπερβολική ανησυχία

η) Δυσκολία να μπει στην ομάδα – ανταγωνισμός

θ) Πείσμα:

1η περίοδος: 3 ετών – παιδικός αρνητισμός,

2η περίοδος: 8-9 ετών

3η περίοδος: εφηβική ηλικία

ι) Σαδισμός

κ) Φόβος ή επιθυμία για ασφάλεια

λ) Μονοπώληση της προσοχής των άλλων

μ) Κακοποίηση των ζώων

 

Η δυσκολία με τους γενικούς όρους, όπως είναι ο όρος «επιθετικότητα», είναι ότι είναι δυνατόν να αναφέρονται και να περιλαμβάνουν πολλές και ποικίλες εκδηλώσεις. Ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η επιθετικότητα αναφέρεται σε όλες τις μορφές διεκδικητικής και αγωνιστικής προσπάθειας και σε όλες τις ενέργειες που αποσκοπούν στην άσκηση ελέγχου πάνω στο περιβάλλον. Ο ορισμός αυτός υποδηλώνει πως η επιθετικότητα περιλαμβάνει όχι μόνο στοιχεία καταστροφικά και αρνητικά, αλλά και στοιχεία δημιουργικά και θετικά, ακόμη και ιδιότητες που είναι όλως απαραίτητες για την επιβίωση του ατόμου.

Συμπερασματικά πρέπει οι παιδαγωγοί και οι ειδικοί να προσπαθήσουν να «βγάλουν» από το παιδί τα θετικά στοιχεία της επιθετικότητάς του.

Η επιθετικότητα είναι ένα θέμα πολύπλοκο, που έχει απασχολήσει πολύ τους επιστήμονες. Τέτοια παιδιά με έντονα συμπτώματα χρειάζονται κάποιες μορφές θεραπείας.

Τεχνικές διευθέτησης του προβλήματος:

 Βάλτε ξεκάθαρους κανόνες στα παιδιά, όπως το να χρησιμοποιούν το σώμα τους και τις λέξεις, με τρόπο που να μην πληγωθεί κανείς ή ότι ο καθένας μπορεί να ζητήσει μια διακοπή, να φύγει από το παιχνίδι ή να αλλάξει ρόλους κάθε στιγμή.

Δώστε νέα κατεύθυνση στα παιδιά, στρέφοντάς τα σε παιχνίδια συνεργασίας, που απαιτούν ομαδική δουλειά για τη συμπλήρωση ενός έργου, ξεπέρασμα εμποδίων ή να κερδίσουν σε περιορισμένο χρόνο, ώστε να αποφευχθεί η εχθρότητα.

Υποστηρίξτε το παιχνίδι που δεν είναι βίαιο ή επιθετικό και αποφύγετε να έχετε στο νηπιαγωγείο πολεμικά παιχνίδια, όπως όπλα, στρατιώτες, κ.α.

Φροντίστε να έχουν εναλλασσόμενο σύστημα αλλαγής ρόλων, ώστε όλα να γίνονται και «καλά» και «κακά».

Σχεδιάστε και παίξτε με τα παιδιά μαζί!!! Προσφέρετε εναλλακτικά σενάρια που δεν έχουν όπλα αλλά δίνουν δύναμη στα παιδιά. Για παράδειγμα, στήστε ένα κυνήγι πυρκαγιάς ή άγριου ζώου, όπου το ψάχνουν τα παιδιά για να του δώσουν κάποιο φάρμακο ή να το πάνε σε ένα ασφαλές μέρος. Μετακινήστε, δηλαδή, το κακό από τα πρόσωπα και βάλτε το σε ένα άλλο στοιχείο, όπως είναι η πυρκαγιά και το άγριο ζώο.

Χρησιμοποιήστε μια περίπτωση π.χ. την αρπαγή κάποιου παιχνιδιού για να διδάξετε αποδεκτά κοινωνικές συμπεριφορές στα παιδιά. Βοηθήστε τα να χρησιμοποιούν λέξεις για να διαπραγματευτούν ένα σύστημα με σειρά προτεραιότητας ή κάποια δίκαιη μέθοδο για να μοιράζονται ένα παιχνίδι και όχι σπρωξιές, γροθιές, κ.α.

Δώστε πρωτοβουλίες!!! Τα παιδιά ως αρχηγοί, αναλαμβάνουν ευθύνες, σε περιβάλλον που τους δείχνουν σεβασμό, όπου τα συναισθήματά τους υποστηρίζονται και οι απογοητεύσεις τους απαλύνονται, έχει παρατηρηθεί ότι το βίαιο παιχνίδι είναι ελάχιστο…