Συνοπτικά   Προφίλ      Χώρα     Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική      Φαγητά        Παιδιά και σχολείο    Χαρακτηριστικά

Εκπαιδευτικό σύστημα

Το Βέλγιο χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές γλωσσικές κοινότητες:

Ολλανδόφωνη
γαλλόφωνη
γερμανόφωνη

Κάθε κοινότητα έχει τους δικούς της κανονισμούς όσον αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα και την εγγραφή στα σχολεία.

Αν και ορισμένες πτυχές μπορεί να διαφέρουν, η ηλικία υποχρεωτικής φοίτησης σε όλο το Βέλγιο είναι μεταξύ έξι και 18 ετών. Η υποχρεωτική εκπαίδευση διακρίνεται σε πρωτοβάθμια (6-12 ετών) και δευτεροβάθμια (12-18 ετών). Πριν από την υποχρεωτική σχολική ηλικία, υπάρχουν επίσης δωρεάν προσχολικές εγκαταστάσεις για παιδιά ηλικίας 2,5 ετών και άνω.

Το σχολικό έτος στο Βέλγιο αρχίζει πάντα την 1η Σεπτεμβρίου και λήγει στις 30 Ιουνίου. Τα παιδιά έχουν διακοπές τον Ιούλιο και τον Αύγουστο, δηλαδή πάντα δύο μήνες. Υπάρχουν επίσης διακοπές τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και το Καρναβάλι. Τα βελγικά σχολεία είναι ολοήμερα σχολεία, με τα μαθήματα να διαρκούν μέχρι το απόγευμα.

Η προσχολική εκπαίδευση δεν είναι υποχρεωτική, αλλά το 90% των παιδιών παρακολουθούν προσχολική εκπαίδευση στο Βέλγιο.

Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση - lager onderwijs στα ολλανδικά και enseignement primaire στα γαλλικά - είναι υποχρεωτική από την ηλικία των έξι έως 12 ετών. Τα παιδιά αξιολογούνται σε κάθε επίπεδο, από την προσχολική έως τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, για να διαπιστωθεί αν είναι έτοιμα να προχωρήσουν. Στο πλαίσιο αυτής της εξέτασης, είναι σύνηθες τα παιδιά να επαναλαμβάνουν ένα έτος. Με την ολοκλήρωση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, τα παιδιά αποφοιτούν με πιστοποιητικό πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, γνωστό ως Certificat d'Etudes de Base (CEB) ή Getuigschrift van Lager Onderwijs. Αυτό το πιστοποιητικό είναι σημαντικό κατά τη μετάβαση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση στο Βέλγιο - secundair onderwijs στα ολλανδικά, enseignement secondaire στα γαλλικά - είναι υποχρεωτική από τις ηλικίες 12 έως 18 ετών. Το πρόγραμμα σπουδών είναι ευρύ στην αρχή, αλλά καθώς οι μαθητές προχωρούν σε υψηλότερα έτη  έχουν περισσότερες επιλογές όσον αφορά τα μαθήματα που επιλέγουν. Μάλιστα, μετά την ηλικία των 16 ετών οι μαθητές μπορούν να επιλέξουν να φοιτούν μερικές ώρες ενώ παράλληλα παρακολουθούν επαγγελματική κατάρτιση.

Εξετάσεις διεξάγονται καθ' όλη τη διάρκεια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και είναι αρκετά αυστηρές. Το Diploma van Secundair Onderwijs (στα ολλανδικά) ή Certificat d'Enseignement secondaire supérieur général, technique ou artistique (CESS) (στα γαλλικά) απονέμεται με την ολοκλήρωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Τα πιστοποιητικά αυτά παρέχουν πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Επιτυχίες στη σχολική σύγκριση!

Το Βέλγιο έχει πάντα πολύ καλές επιδόσεις στις σχολικές συγκρίσεις. Ειδικά η Φλάνδρα ξεχωρίζει εδώ. Εδώ, η υποστήριξη των παιδιών αρχίζει από το νηπιαγωγείο και, σε αντίθεση με τα περισσότερα γερμανικά κρατίδια, το δημοτικό σχολείο διαρκεί έξι χρόνια, ώστε οι διαφορές μεταξύ των παιδιών να εξισώνονται σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Υπάρχουν επίσης κοινωνικές διαφορές στο Βέλγιο, αλλά οι συνέπειες δεν είναι τόσο αισθητές όσο στη Γερμανία. Τα σχολεία στο Βέλγιο λειτουργούν πολύ ανεξάρτητα και συνεπώς είναι πολύ περισσότερο υπεύθυνα για την επιτυχία ή την αποτυχία και καταβάλλουν ανάλογη προσπάθεια. Δεν υπάρχουν προγράμματα σπουδών, αλλά τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί επιθεωρούνται κάθε λίγα χρόνια για να διασφαλιστεί ότι διδάσκουν σωστά.

Υποστήριξη για όλους

Σε ορισμένα σχολεία, για παράδειγμα, τα παιδιά βρίσκονται στη δεύτερη τάξη στα μαθηματικά, αλλά πηγαίνουν στην πρώτη τάξη για να μάθουν να διαβάζουν, αν εξακολουθούν να έχουν δυσκολίες στην ανάγνωση και τη γραφή. Συχνά, δεν διδάσκει μόνο ένας δάσκαλος, αλλά δύο δάσκαλοι φροντίζουν μια τάξη. Η τρίτη και η τέταρτη τάξη διδάσκονται επίσης μαζί, έτσι ώστε τα παιδιά -αν μαθαίνουν πιο αργά- να μπορούν να μάθουν ό,τι χρειάζεται.

Αλλά υποστήριξη δίδεται και σε άτομα με ειδικές ικανότητες.

Η εθνική προσέγγιση για την εκπαίδευση με ειδικές ανάγκες στο Βέλγιο είναι αυτή της ένταξης και της ισότητας, που σημαίνει ότι τα παιδιά εντάσσονται στα γενικά σχολεία, όπου αυτό είναι δυνατόν. Πολλά σχολεία διαθέτουν μόνιμα μέλη του προσωπικού που ειδικεύονται στην εκπαίδευση με ειδικές ανάγκες.

Όπου η ένταξη στο γενικό σχολείο δεν είναι δυνατή, υπάρχει ποικιλία εξειδικευμένων σχολείων από την προσχολική ηλικία έως τα 21 έτη. Ορισμένα απευθύνονται, για παράδειγμα, σε άτομα με σωματική αναπηρία και άλλα σε μαθητές με δυσκολίες συμπεριφοράς.

Εσωτερικές .... διαμάχες, ευτυχώς όχι στο σχολείο
Στο Βέλγιο, υπάρχουν Φλαμανδοί που μιλούν ολλανδικά και Βαλώνοι που μιλούν γαλλικά. Στο παρελθόν, υπήρχαν πολλές διαφωνίες μεταξύ αυτών των ομάδων και ακόμη και σήμερα, τα μέλη των Φλαμανδών συχνά διαφωνούν με τους Βαλώνους. Συχνά δεν υπάρχει κανένας λόγος γι' αυτό, είναι απλώς θέμα καταγωγής και προκαταλήψεων ο ένας εναντίον του άλλου.

Για παράδειγμα, λέγεται ότι οι Φλαμανδοί είναι πολύ ντροπαλοί και έχουν πρόβλημα να πλησιάσουν τους ανθρώπους. Οι Βαλώνοι είναι πιο ανοιχτοί, αλλά και ανοργάνωτοι και μερικές φορές μπερδεμένοι. Πολλοί Βέλγοι συμφωνούν με αυτές τις προκαταλήψεις. Ωστόσο, για να ελέγξετε πραγματικά αν ισχύει κάτι τέτοιο, θα πρέπει ίσως να ταξιδέψετε ο ίδιος στο Βέλγιο και να αποκτήσετε μια εικόνα των ανθρώπων αντί να ακούτε προαιώνιες προκαταλήψεις. Οι ενήλικες συμπεριφέρονται μερικές φορές όπως στο νηπιαγωγείο.

Ποια είναι τα ονόματα των παιδιών στο Βέλγιο;

Το Βέλγιο έχει επίσης έναν κατάλογο επιτυχίας των πρώτων ονομάτων που αλλάζει από χρόνο σε χρόνο. Είναι αξιοσημείωτο ότι υπάρχουν, φυσικά, πολλά ονόματα που ακούγονται στα γαλλικά, όπως Marie, Elise, Julie, Camille, Juliette ή Chloé. Τα αγόρια ονομάζονται συχνά Louis, Liam, Maxime, Jules, Victor ή Alexandre. Αλλά θα συναντήσετε επίσης τα Emma, Lea ή Charlotte μαζί με τα Clara, Sarah, Laura, Luna, Nia ή Ella. Όπως και τους Loah, Lucas, Mathis, Thomas, Adam, Arthur ή Mohamed. Ο Τομ, ο Λαρς και ο Σιμόν δεν είναι επίσης ασυνήθιστοι. Δημοφιλή πρώτα ονόματα μεταξύ των Φλαμανδών είναι τα Milan, Wout, Robbe, Senne ή Seppe, Dann και Rune.

Ευθανασία για τα παιδιά

Στο Βέλγιο υπάρχει ευθανασία για τα παιδιά. Αυτό προβλέπεται σε νόμο. Εάν τα παιδιά είναι ανίατα άρρωστα και πονάνε πολύ, μπορούν να υποβληθούν σε ευθανασία. Φυσικά, αυτό είναι δυνατό μόνο με τη συγκατάθεση των γονέων και του ενδιαφερόμενου παιδιού. Το παιδί πρέπει να έχει εκφράσει το ίδιο την επιθυμία του. Δεν υπάρχει τέτοιος νόμος στην Ελλάδα, όπου δεν επιτρέπεται η ευθανασία για τα παιδιά. Αλλά και στο Βέλγιο το θέμα συζητήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Τα χρώματα της εικόνας σημαίνουν: "Η αθανασία δεν μπορεί να γίνει χωρίς την αθανασία":

Μπλε: επιτρέπεται η ενεργητική ευθανασία
Κίτρινο: Επιτρέπεται η υποβοηθούμενη αυτοκτονία
Πράσινο: Επιτρέπεται η παθητική ή έμμεση ευθανασία
Κόκκινο: Καμία μορφή ευθανασίας δεν είναι νόμιμη / Όλες οι μορφές ευθανασίας απαγορεύονται από το νόμο
Μαύρο: Ασαφής νομική κατάσταση