Συνοπτικά     Προφίλ      Χώρα     Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική        Φαγητά        Παιδιά και σχολείο    Χαρακτηριστικά         Χριστούγεννα

Πρώιμη ιστορία: Βίκινγκς αποικίζουν την Ισλανδία

Η Ισλανδία σχηματίστηκε από ηφαιστειακές εκρήξεις πριν από περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια. Ωστόσο, η προϊστορία της Ισλανδίας ως κατοικημένης χώρας ξεκινά μόνο πριν από περίπου 1.000 χρόνια.Οι πρώτες γνωστές αναφορές στην Ισλανδία εμφανίζονται σε ισλανδικές σάγες, οι οποίες είναι ιστορίες που διηγούνται τις περιπέτειες και τα κατορθώματα των πρώτων Ισλανδών. Σύμφωνα με τις σάγες, η Ισλανδία ανακαλύφθηκε από τον Νορβηγό εξερευνητή Γκούντραμούρ Ειρίκουρσον το 874 μ.Χ. Ονόμασε το νησί Gardarsholm. Ο Φλόκι Βίλκγερνταρσον λέγεται ότι έδωσε στην Ισλανδία το όνομά της όταν είδε πάγο: Eisland.

Ωστόσο, ο Ίνγκολφουρ Άρναρσον (Ingólfur Arnarson) ήταν ένας Νορβηγός εξερευνητής και ο πρώτος άνθρωπος που εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ισλανδία. Γεννήθηκε το 848 μ.Χ. στην περιοχή της Βόρειας Νορβηγίας και ήταν γιος του Άρνορ Βίγκφισον. Ο Ίνγκολφουρ ήταν ένας επιτυχημένος αγρότης και είχε μεγάλη περιουσία. Ωστόσο, έχασε όλη του την περιουσία σε μια πυρκαγιά. Απογοητευμένος και κουρασμένος από τη ζωή στη Νορβηγία, αποφάσισε να αναζητήσει μια νέα αρχή σε μια νέα χώρα. Το 870 μ.Χ., ο Ίνγκολφουρ ξεκίνησε ένα ταξίδι με το πλοίο του, το Λέμμινγκαρντ. Μετά από ένα μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι, έφτασε στην Ισλανδία το 874 μ.Χ. . Τον ακολούθησαν και άλλες οικογένειες οπλαρχηγών από τη Νορβηγία. Μέχρι το 930, η κατοικήσιμη γη είχε μοιραστεί.

Η Ισλανδία ως ελεύθερο κράτος (930-1262)

Το Αλθίνγκι, το κοινοβούλιο της Ισλανδίας και μία από τις πρώτες νομοθετικές συνελεύσεις στην Ευρώπη, ιδρύθηκε το 930 στο Θίνγκβελιρ, μια πεδιάδα περίπου 45 χιλιόμετρα ανατολικά του Ρέικιαβικ. Το Αλθίνγκι ήταν το πρώτο κοινοβούλιο στον κόσμο που κάλεσε εκπροσώπους από όλη τη χώρα. Το Αλθίνγκι θέσπισε νόμους, διηύθυνε τις εξωτερικές υποθέσεις της Ισλανδίας και επέλυσε διαφορές μεταξύ των κατοίκων. Το Αλθίνγκι ήταν επίσης υπεύθυνο για τη θέσπιση του ισλανδικού νόμου, του Γκούλαγκ. Το Αλθίνγκι συνεδρίαζε κάθε καλοκαίρι και κάθε ένας από τους 36 (αργότερα 39) νομούς της Ισλανδίας έστελνε δύο αντιπροσώπους. Οι αντιπρόσωποι εκλέγονταν από τους κατοίκους κάθε νομού. Οι συνεδριάσεις του Αλθίνγκι ήταν ανοιχτές σε όλους και κάθε κάτοικος της Ισλανδίας είχε το δικαίωμα να μιλήσει και να ψηφίσει.

Τον 11ο αιώνα, οι Νορβηγοί προσηλυτίστηκαν στον χριστιανισμό. Οι Νορβηγοί βασιλείς έστειλαν ιεραπόστολους στην Ισλανδία. Ορισμένοι Ισλανδοί αποδέχτηκαν τη νέα θρησκεία, αλλά πολλοί ήταν αντίθετοι. Τελικά, ένας άνδρας ονόματι Θόρχεϊρ, ο οποίος ήταν ο νομικός εκπρόσωπος του Althing, συνειδητοποίησε ότι ήταν πιθανό να υπάρξει εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των δύο. Μπορεί επίσης να φοβήθηκε τη νορβηγική παρέμβαση. (Οι Νορβηγοί ήταν αρκετά έτοιμοι να "προσηλυτίσουν" τους ανθρώπους στον χριστιανισμό με τη βία!). Έπεισε τον λαό να δεχτεί έναν συμβιβασμό. Ο χριστιανισμός έγινε η "επίσημη" θρησκεία της Ισλανδίας, αλλά οι ειδωλολάτρες μπορούσαν να λατρεύουν τους θεούς τους ιδιωτικά.

Από το 1097 οι άνθρωποι στην Ισλανδία έπρεπε να πληρώνουν δέκατα στην εκκλησία (με άλλα λόγια έπρεπε να πληρώνουν το ένα δέκατο της παραγωγής τους). Ως αποτέλεσμα, η εκκλησία έγινε πλούσια και ισχυρή. Ο παγανισμός πατάχτηκε και χτίστηκαν μοναστήρια.

Ωστόσο, το 1152, η ισλανδική εκκλησία τέθηκε υπό την εξουσία ενός Νορβηγού αρχιεπισκόπου. Εκείνη την εποχή η εκκλησία ήταν στενά συνδεδεμένη με το κράτος. Όταν η ισλανδική εκκλησία υποτάχθηκε στη νορβηγική εκκλησία, αυτό σήμαινε ότι η επιρροή του Νορβηγού βασιλιά στην Ισλανδία αυξήθηκε σιγά σιγά.

Εν τω μεταξύ, κατά τη διάρκεια του 12ου αιώνα οι συνθήκες στην Ισλανδία επιδεινώθηκαν. Αυτό μπορεί να οφειλόταν εν μέρει στην υπερβόσκηση. Τα δάση είχαν επίσης κοπεί και το αποτέλεσμα ήταν η διάβρωση του εδάφους. Χωρίς ξύλο για την κατασκευή πλοίων, οι Ισλανδοί εξαρτήθηκαν από τους Νορβηγούς εμπόρους. Εκείνη την εποχή εξάγονταν από την Ισλανδία μαλλί, δέρματα ζώων, άλογα και γεράκια. Εισάγονταν ξυλεία, μέλι και βύνη για τη ζυθοποιία. Ορισμένοι Ισλανδοί άρχισαν να προσβλέπουν στον βασιλιά της Νορβηγίας για την προστασία του εμπορίου.

Η κοινοπολιτεία έληξε πραγματικά εξαιτίας της διαμάχης μεταξύ των φυλών. Οι Ισλανδοί ήθελαν απεγνωσμένα ειρήνη και τελικά συνειδητοποίησαν ότι ο μόνος τρόπος για να την αποκτήσουν ήταν να υποταχθούν στον Νορβηγό βασιλιά.

Νορβηγική κυριαρχία στην Ισλανδία (1262-1380)

Ως εκ τούτου, το 1262, μια συμφωνία που ονομαζόταν Αρχαία Διαθήκη έγινε αποδεκτή από το Althing. Οι Ισλανδοί συμφώνησαν να πληρώνουν φόρο από μάλλινα υφάσματα κάθε χρόνο. Σε αντάλλαγμα, ο βασιλιάς υποσχέθηκε να διατηρήσει τον νόμο και την τάξη στην Ισλανδία. Αντικατέστησε επίσης τους Γκοντάρ με βασιλικούς αξιωματούχους. Το 1280 καταρτίστηκε νέο σύνταγμα. Το Althing συνέχισε να συνεδριάζει, αλλά οι αποφάσεις του έπρεπε να επικυρώνονται από τον βασιλιά. Επιπλέον, ο βασιλιάς διόρισε έναν κυβερνήτη και 12 τοπικούς σερίφηδες για να κυβερνούν. Εν τω μεταξύ, η δουλεία εξαφανίστηκε σιγά σιγά στην Ισλανδία.

 Η απόφαση του Αλθίνγκι ήταν αμφιλεγόμενη. Μερικοί Ισλανδοί υποστήριξαν ότι ήταν απαραίτητο για να διατηρηθεί η ειρήνη και η σταθερότητα στη χώρα. Άλλοι υποστήριξαν ότι ήταν μια προδοσία της ανεξαρτησίας της Ισλανδίας.

Εκείνη την περίοδο η δύναμη της εκκλησίας  αυξήθηκε. Τα ακίνητα στα οποία χτίστηκαν εκκλησίες έγιναν τώρα ιδιοκτησία της εκκλησίας. Αυτό επέτρεψε στην εκκλησία να αυξήσει σημαντικά τον πλούτο της. Οι Ισλανδοί δεν διορίζονταν συνήθως ως επίσκοποι και έτσι δεν ενεργούσαν συχνά προς όφελος του τοπικού πληθυσμού.

Το 1341, το ηφαίστειο Χέκλα εξερράγη τόσο βίαια που πολλά αγροκτήματα έπρεπε να εγκαταλειφθούν και ακολούθησε λιμός. Όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, τον 14ο αιώνα σημειώθηκαν επιδημίες πανώλης.

Δανική κυριαρχία (1380-1944)

Το 1380, η Νορβηγία τέθηκε υπό δανική κυριαρχία και μαζί της η Ισλανδία. Κατά τη διάρκεια της Δανικής κυριαρχίας, η Ισλανδία κυβερνήθηκε από έναν Δανό κυβερνήτη, ο οποίος διοριζόταν από τον Δανό βασιλιά. Το Αλθίνγκι διατήρησε κάποια εξουσία, αλλά η πραγματική εξουσία βρισκόταν στα χέρια του Δανού κυβερνήτη.. Οι Δανοί έλεγχαν επίσης το εμπόριο. Από το 1397 η Ισλανδία ήταν μέρος της Ένωσης του Κάλμαρ. Το 1552 επικράτησε η Μεταρρύθμιση υπό την πίεση του Δανού βασιλιά. Η πανούκλα και η ευλογιά στοίχισαν επίσης πολλές ζωές κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και τον 18ο αιώνα. Το 1783, υπήρχαν συνεχόμενες εκρήξεις του ηφαιστείου Λάκι  , κοστίζοντας τη ζωή σε πολλούς  Ισλανδούς.

Ενώ η Νορβηγία κατακτήθηκε από τη Σουηδία το 1814, η Ισλανδία παρέμεινε δανική. Το 1874 ήταν μια σημαντική χρονιά για την Ισλανδία. Η χώρα γιόρτασε τα 1.000 χρόνια από την ίδρυσή της από Νορβηγούς αποίκους. Η γιορτή σηματοδότησε μια νέα εποχή για την Ισλανδία, καθώς η χώρα άρχισε να διεκδικεί μεγαλύτερη αυτονομία από τη Δανία.Το 1874, η Δανία παραχώρησε στην Ισλανδία μια νέα σύνταγμα, η οποία έδινε στη χώρα μεγαλύτερη αυτονομία.

Το 1904, η Δανία παραχώρησε στην Ισλανδία εσωτερική αυτονομία. Το 1918, της παραχωρήθηκε και εξωτερική ανεξαρτησία, αλλά ο Δανός βασιλιάς παρέμεινε αρχηγός του κράτους της Ισλανδίας μέχρι το 1944. Τότε ιδρύθηκε η Δημοκρατία της Ισλανδίας.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Ισλανδία κατελήφθη από τη Μεγάλη Βρετανία το 1940. Η πρόθεση ήταν να προλάβει τους Γερμανούς. Τα αμερικανικά στρατεύματα έφτασαν το 1941.

Πρόσφατη ιστορία: Ισλανδία ως ανεξάρτητη δημοκρατία (από το 1944)

Η Ισλανδία προσχώρησε στον ΟΗΕ (Ηνωμένα Έθνη) το 1946 και στον ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) το 1948.

Στις δεκαετίες του 1950 και του 1970 διεξήχθησαν οι λεγόμενοι πόλεμοι του μπακαλιάρου με τη Μεγάλη Βρετανία. Οι Ισλανδοί είχαν επεκτείνει την αλιευτική τους ζώνη αφού πολλοί αλιευτικοί τόποι είχαν υπεραλιευθεί. Η Ισλανδία τελικά επικράτησε και τώρα έχει αλιευτική ζώνη 200 μιλίων.

Η οικονομική κρίση του 2008 έφερε την Ισλανδία στα πρόθυρα της εθνικής χρεοκοπίας. Η χώρα ξέμεινε από χρήματα. Η οικονομία ανακάμπτει από το 2011. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με την πιθανή ένταξη στην ΕΕ.