ΆΣΚΗΣΗ Γ :

Ο Ιωάννης Χρυσόστομος στον «προς σταγείριον» λόγο του, απαριθμεί μερικά από τα δεινά της ξενιτιάς και της αποξένωσης από την πατρίδα. Πρέπει να επισημανθεί πως ο συγγραφέας κάνει λόγο για τον άνθρωπο που «από ανάγκη και μόνο» φεύγει από την πατρίδα του. Αρχικά, τονίζει πως η ξενιτιά αναγκάζει τον άνθρωπο να ζήσει υπό μη επιθυμητές συνθήκες με αποτέλεσμα να οδηγείται ενίοτε στην ταπείνωση. Επιπλέον, η αίσθηση της ανασφάλειας και της αδυναμίας, που κυριαρχεί κάποιον όταν αποξενώνεται από το γνώριμό του περιβάλλον, «όπως το πουλί που φεύγει μακριά από την φωλιά του», αποτελεί μια επιπρόσθετη συμφορά της αποξένωσης, σύμφωνα με τον Χρυσόστομο.

ΆΣΚΗΣΗ Δ :

Τα δύο κείμενα, «ο Πλαταϊκός Λόγος» (374/3 π.Χ.) και ο Λόγος του Ιωάννη Χρυσοστόμου (381 μ.Χ.), αν και χρονικά απέχουν κατά πολύ , θίγουν το ίδιο ζήτημα, την ξενιτιά και τις συμφορές που την επακολουθούν. Αυτό δικαιολογείται από το γεγονός ότι η μετανάστευση και η αποξένωση είναι διαχρονικά φαινόμενα, που ανέκαθεν έπληγαν την κοινωνία μας. Ώστόσο, αξιοσημείωτη είναι η μεταβολή των αιτών που οδηγούν στην ξενιτιά, ανά χρονική περίοδο. Για παράδειγμα, στον Πλαταϊκό Λόγο, οι Πλαταιοί ανγκάζονται να ξεριζωθούν από τον τόπο τους λόγω της εκδίωξης από τους Θηβαίους. Πλεον, αν και ο πόλεμος αποτελεί βασικό λόγο για προσφυγή σε ξένες χώρες, υπάρχουν και άλλοι συνηθέστεροι παράγοντες που οδηγούν στην μετανάστευση, κυρίως οικονομικοί, όπως η αναζήτηση μια νέας δουλείας ή/και καλύτερης ζωής.

ΆΣΚΗΣΗ Ε :

Η καταλληλότερη λεζάντα για την εικόνα του φυλλαδίου, πιστεύω πως είναι: «όπως το πουλί όταν πετάξει από τη φωλιά του» (Πρός Σταγείριον Λόγος Γ’)

Β. Παρατηρήστε την παραπάνω εικόνα και γράψτε μια σύντομη παράγραφο με τίτλο ποιο θεωρούν οι κυρίες της φωτογραφίας ότι είναι το χρέος τους απέναντι στους ξένους.

 ΑΛΤΡΟΥΙΣΜΟΣ

    Στην φωτογραφία απεικονίζονται ένα μωρό και  τέσσερις γυναίκες, διαφορετικής ηλικίας αλλά κυρίως καταγωγής. Οι τρείς ελληνίδες γιαγιάδες κρατούν το μωρό της μετανάστριας στην αγκαλιά τους και το ταΐζουν. Αυτή τους η πράξη υποδεικνύει τις αξίες της αλληλεγγύης και της ανιδιοτελούς αγάπης. Αρχικά, αγνοώντας τις ποικίλες πολιτισμικές, θρησκευτικές και άλλων ειδών διαφορές που παρατηρούνται ανάμεσα στις γυναίκες, κυριαρχεί το συναίσθημα της αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Η στάση αυτών των γυναικών δείχνει πως όλοι οι άνθρωποι αξίζουν την αποδοχή και την υποστήριξη των υπολοίπων ειδικά στην περίπτωση που λόγω των συμφορών και των βασάνων καταφεύγει κανείς σε τέτοιες συνθήκες επιβίωσης. Επιπλέον, ένα ακόμα χρέος που έχουν οι τρείς γυναίκες, επηρεάζεται από την πιθανή ιδιότητά τους ως μητέρες ή και γιαγιάδες. Φροντίζουν το παιδί σαν να ήταν δικό τους γιατί αναγνωρίζουν τον πόνο που νιώθει η μητέρα. Τέλος, ένα βασικό χαρακτηριστικό της Ελλάδας αποτελούσε ανέκαθεν η «ζεστή» φιλοξενία. Έτσι λοιπόν για άλλη μια φορά ανοίγουμε τα αγκάλες μας για να υποδεχτούμε τους ανθρώπους, που έχουν βιώσει τόσες συμφορές και να προσφέρουμε ένα χέρι βοηθείας σε αυτούς.