Φ.Ε.4

Διαβάζοντας το κείμενο «Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος» της Ελένης Βακαλό, μπορώ να αντλήσω διάφορα συμπεράσματα, και να καταλάβω το νόημα του κειμένου.

• Ποια είναι η στάση του κόσμου απέναντι σε αυτούς;

Διαβάζοντας το κείμενο, φαίνεται πως η στάση του ανθρώπου απέναντι στον χτυπημένο, δεν ήταν σωστή. Αρχικά, την στιγμή που τον είδε έσπευσε να τον βοηθήσει, πηγαίνοντας όμως προς το μέρος του άρχισε να σκέφτεται πως δεν ήταν δικό του το φταίξιμο, και πως εάν τον βοηθούσε, μπορεί να έμπλεκε και αυτός. Το πιο άσχημο πράγμα όμως που σκέφτηκε, ήταν πως κάποιος άλλος θα τον βοηθήσει τελικά, και αυτό δείχνει πως τα αφήνουμε όλα για τους άλλους, και με τον τρόπο αυτό, θεωρούμε πως έχουμε καθαρή συνείδηση.

• Ποια είναι η δική μας στάση;

Η δική μας στάση απέναντι στους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη, πολλές φορές είναι ίδια με αυτή που περιγράφει η Βακαλό. Δηλαδή, βλέποντας έναν τέτοιο άνθρωπο, σκεφτόμαστε από μέσα μας σε αρχικό στάδιο σε πόσο κακή κατάσταση βρίσκετε ο συνάνθρωπός μας, και θέλουμε να τον βοηθήσουμε. Μόλις όμως φτάνουμε κοντά του, διστάζουμε, σκεπτόμενοι πως κάποιος άλλος θα περάσει μετά από εμάς, και θα τον βοηθήσει. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει, καθώς εάν συνεχιστεί, δεν θα υπάρχει ανθρωπιά στον κόσμο, και αγάπη και σεβασμός σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.

Δέσποινα Τζόλα, γ2

Φ.Ε. 3

Άσκηση 1.

Στην εικόνα του δημιουργού Marc Chagall, ο σταυρωμένος Χριστός να αγκαλιάζει ένα πολύ μεγάλο πλήθος. Το πλήθος αυτό αποτελούνταν από όσο μπορούμε να συμπεράνουμε από την εικόνα από πολλούς ανθρώπους, όχι κάποιας ανώτερης τάξης και εξουσίας, ιερείς, πολλές μητέρες με τα παιδιά τους στην αγκαλιά τους, διάφορα ζώα, και κάποιες γυναικείες μορφές που φαίνεται σαν να πετούν, ή να τις τραβάει κάτι προς το έδαφος. Όλες οι μορφές που παρουσιάζονται στον πίνακα φαίνονται θλιμμένες, και την αίσθηση αυτή μας την δίνουν και τα χρώματα του πίνακα, που είναι όλα πολύ σκούρα. Βλέποντας την εικόνα αυτή μπορούμε να συμπεράνουμε πως όλα τα πλάσματα, οποιασδήποτε τάξης ή μορφής ή είδους, ήταν πολύ θλιμμένα λόγω της σταύρωση του Χριστού, και πως ο Χριστός, παρόλο που πέθανε ποτέ δεν σταμάτησε να τα αγαπάει όλα το ίδιο, σαν παιδιά του.

Στον πίνακα αυτό ο Marc Chagall έδωσε τον τίτλο Exodus. Στον πίνακα αυτό ίσως να έδινα τον τίτλο “Endless”.

Άσκηση 2.

Στο ποίημα ‘Για τον όρο μετανάστες’ του γερμανού συγγραφές Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο συγγραφέας αναλύει τον λόγω που ο όρος ‘μετανάστες’, είναι λανθασμένους για την περίπτωσή τους. Αναφέρει πως μετανάστες λέγονται αυτοί που με την θέλησή τους πηγαίνουν να μείνουν μόνιμα σε μία ξένη χώρα, χωρίς να κινδυνεύουν για την ζωή τους. Για εκείνους όπως μας διηγείται ίσχυαν ακριβώς τα αντίθετα πράγματα. Αυτό το καταλαβαίνουμε από όλο το ποίημα, αλλά εντονότερα το εκδηλώνουν κάποιοι συγκεκριμένοι στίχοι. Οι στίχοι αυτοί είναι:

«Εμείς, ωστόσο, δε φύγαμε γιατί το θέλαμε, λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη», που μας δείχνει πως δεν ήταν επιλογή τους το να φύγουν από την πατρίδα τους

«Ούτε και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν» , «Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία», πράγμα που σημαίνει πως δεν μετανάστευσαν σε ξένη χώρα, και δεν ήταν κάτι μόνιμο

«Εμείς φύγαμε στα κρυφά. Μας κυνήγησαν, μας προγράψανε» μας δείχνει την επικινδυνότητα αυτού που έκαναν.

Εκτός από αυτούς τους στίχους, είναι φυσικά και άλλοι πολλοί εξίσου σημαντικοί που δικαιολογούν την λάθος χρήση του όρου ‘μετανάστες’ και αφηγούνται την δυσκολία των συνθηκών στις οποίες ζούσαν.

TΖΟΛΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, γ2