Ο Λούντβιχ ΛΕίζερ Ζαμένχοφ ήταν Πολωνός-Εβραίος οφθαλμολόγος, φιλόλογος και ο εμπνευστής της Εσπεράντο, της πλέον δημοφιλούς τεχνητής γλώσσας μέχρι σήμερα. Πρόκειται για μια γλώσσα ισότιμη και ουδέτερη, δηλαδή γλώσσα κοινή, που ανήκει το ίδιο σε όλους τους λαούς, σε όλα τα έθνη των ανθρώπων

Η γλώσσα Εσπεράντο:

Είναι γλώσσα τεχνητή που έχει σχεδιαστεί με βάση τις φυσικές γλώσσες. Είναι γλώσσα λατινογενής, χρησιμοποιεί το λατινικό αλφάβητο και αντλεί το μεγαλύτερο μέρος του λεξιλογίου της από το λατινικό ριζολόγιο, ενώ χρησιμοποιεί επιλεκτικά και στοιχεία άλλων γλωσσών, όπως και πολλά της Ελληνικής.

Είναι γλώσσα απλή, προσιτή σε όλους τους ανθρώπους, οποιασδήποτε ηλικίας και επιπέδου μόρφωσης, πλήρης και εκφραστική όσο όλες οι γλώσσες του κόσμου. Διαθέτει όλα τα πλεονεκτήματα οποιασδήποτε εθνικής γλώσσας,  χωρίς το μειονέκτημα των ιδιωματισμών και παρόμοιων ιδιαιτεροτήτων ορθογραφίας και προφοράς. Είναι, τέλος, γλώσσα πλούσια, όπως κάθε εθνική γλώσσα, με αξιοθαύμαστη πρωτότυπη και μεταφραστική λογοτεχνία

«Αριστούργημα λογικής και απλότητας» τη χαρακτήρισαν 40 μέλη της Γαλλικής Ακαδημίας των Επιστημών το 1924, «απλή και ευκολομάθητη» 20 Κινέζοι πανεπιστημιακοί σε διακήρυξή τους το 1951.

Ένα τραγούδι στη γλώσσα αυτή:

Ο Ερρίκος Ντυνάν (Jean-Henri Dunant, 8 Μαΐου 1828 – 30 Οκτωβρίου 1910) ήταν ιδρυτής του Ερυθρού Σταυρού και ο πρώτος αποδέκτης του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης το 1901 μαζί με τον Φρεντερίκ Πασσύ.

Η ιστορία της σοκολάτας στην Ευρώπη ξεκινάει με την ανακάλυψη της Αμερικής. Μέχρι τότε οι Ευρωπαίοι δεν ήξεραν τίποτα για το συναρπαστικό αυτό προϊόν. Οι πρώτες πληροφορίες που έχουμε για την καλλιέργεια κακαόδεντρων είναι από την εποχή του πολιτισμού των Μάγια κάπου στο 600 μ.Χ.

Στην εποχή των Αζτέκων το είδος ήταν σπάνιο και άξιζε όσο και το χρυσάφι. Οι καρποί προσφέρονταν συνήθως στους Θεούς και τους βασιλιάδες και χρησίμευαν ακόμα ως μέσο εμπορικών συναλλαγών, ως χρήμα. H σοκολάτα όμως δεν ήταν τότε γνωστή με τη σημερινή στερεά μορφή της. Οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν τους καρπούς του κακάο - αφού πρώτα τους έτριβαν μεταξύ τους και τους έκαναν σκόνη - για την παρασκευή ενός ροφήματος που το ονόμαζαν "Choclatl". Το ρόφημα αυτό, στο οποίο πρόσθεταν και άλλα μπαχαρικά, το έπιναν ζεστό και θεωρούσαν ότι ήταν χωνευτικό, δυναμωτικό και το καλύτερο φάρμακο της εποχής εκείνης, που μπορούσε να γιατρέψει κάθε αρρώστια.

O πρώτος Ευρωπαίος που Θεωρείται ότι ανακάλυψε και έφερε το κακάο στην Ευρώπη είναι o Hernando Cortez, o οποίος το 1519 προσάραξε με το στόλο του στη χερσόνησο Γιουκατάν. Εκεί τον υποδέχτηκε ο βασιλιάς των Αζτέκων, Μοντεζούμα, που του πρόσφερε χρυσάφι, πολύτιμους λίθους και ένα καλάθι γεμάτο με κόκκους κακάο. Κατά την επιστροφή του στην Ισπανία έφερε μαζί του τους πρώτους καρπούς του κακάο και τα απαραίτητα σύνεργα για την προετοιμασία του ροφήματος "Choclatl". Το νέο αυτό ρόφημα κατέκτησε αμέσως τη Βασιλική Αυλή της Ισπανίας και απέκτησε σύντομα πιστούς φίλους μεταξύ της Ισπανικής αριστοκρατίας. Στα επόμενα χρόνια το ρόφημα έγινε μόδα της εποχής, που απλώθηκε σιγά - σιγά σε όλη την Ευρώπη.

Για πρώτη φορά σοκολάτα σε στερεά μορφή παρασκεύασε το παραδοσιακό μαγαζί του Λονδίνου "Ο Μύλος του Καφέ", που το 1674 παρουσίασε σοκολατένια ραβδάκια "αλά ισπανικά" και ένα γλύκισμα σοκολάτας σε συμπαγή μορφή.

Πόσο δύσκολο είναι να μάχεσαι ενάντια στην ίδια τη χώρα, ενάντια στην ίδια σου την οικογένεια, να υπερασπίζεις το φύλο σου, τους αδύναμους, τα δάση και τη δημοκρατία; Η Ουανγκάρι Μούτα Μαατάϊ (Wangari Muta Maathai) γνώριζε από δυσκολίες, πόνο και αγώνες. Είναι η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με Νόμπελ στην Αφρική, η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια πανεπιστημίου στην Κένυα. Πολέμησε για τη διάσωση των δασών του πλανήτη, για τα δικαιώματα των γυναικών, για τη δημοκρατία και την ελεύθερη διεξαγωγή εκλογών.

Γεννημένη (1940) στη δασώδη περιοχή της Κένυας, η Ουανγκάρι Μούτα Μαατάι, έμαθε από μικρή ηλικία να αγαπά τη φύση. Ανήκε στη μεγαλύτερη σε μέγεθος φυλή, την Kikuyu. Την περίοδο εκείνη, η Κένυα βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Βρετανών. Αν και οι γυναίκες ήταν σε υποδεέστερη θέση σε σχέση με τους άνδρες, στη χώρα της, είχε την τύχη να πάει σε Καθολικό σχολείο, όπου βαπτίστηκε με το όνομα Μαρία Ζοζεφίνα. Φιλομαθής και εργατική, η Μαατάι, ήταν πάντα ανάμεσα στους καλύτερους μαθητές. Μετά την αποφοίτηση της, οι ευνοϊκές πολιτικές συγκυρίες τη βοήθησαν να συνεχίσει τις σπουδές της στη Δύση στο αντικείμενο της Βιολογίας, στο οποίο απέκτησε μεταπτυχιακό τίτλο. Όσο βρισκόταν στο εξωτερικό η Μαατάι είχε την ευκαιρία να ενημερωθεί σε ότι αφορούσε τη μόλυνση του περιβάλλοντος και την οικολογία.

Η Μαατάι επέστρεψε στην πατρίδα της, όντας επιτυχημένη επιστήμονας, για να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Απέκτησε θέση στο πανεπιστήμιο του Ναϊρόμπι ως καθηγήτρια ζωολογίας. Εκεί διαπιστώνει, πως τα όνειρά της δεν χωρούσαν σε μια κοινωνία όπου επικρατούσε ο νόμος του δυνατού, τα οικονομικά συμφέροντα, η αδιαφορία και η αδικία. Οι συνάδελφοί της δεν την αποδέχονται και χάνει τη θέση της. Αναζητά εργασία και ο Γερμανός καθηγητής Χόφμαν, της προσφέρει θέση στο κτηνιατρικό τμήμα της Ιατρικής Πανεπιστημιακής Σχολής και της συμπαραστέκεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει καθώς, εκτός της ανδροκρατούμενης ακαδημαϊκής κοινότητας, θα αρχίσει να δέχεται και τα βέλη του πολιτικού κατεστημένου. Ο καθηγητής Χόφμαν, την προτρέπει να συνεχίσει τις σπουδές της στη Γερμανία και, το 1971, η Μαατάι είναι η πρώτη γυναίκα στην Ανατολική Αφρική που κατέχει διδακτορικό δίπλωμα. Παράλληλα με τις σπουδές της παντρεύεται τον Μουάνγκι Ματάι, αποκτά το πρώτο της παιδί ενώ ο σύζυγός της αποφασίζει να πολιτευτεί.

Ο Μοχάντας Καραμτσάντ Γκάντι ήταν Ινδός πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης ακτιβιστής. Υπήρξε η κεντρική μορφή του εθνικού κινήματος για την ινδική ανεξαρτησία και εμπνευστής της μεθόδου παθητικής αντίστασης χωρίς τη χρήση βίας έναντι των καταπιεστών.

Η ιστορία της εξέλιξης των αυτοκινήτων μέσα από τους χώρους του Μουσείου Αυτοκινήτων:

Καινούριο εργαστήριο ξεκινήσαμε σήμερα και το θέμα μας είναι "Πόσο δίκαιη είναι η σοκολάτα σου;"

Εσύ τι σοκολάτα προτιμάς;

Τι ξέρεις για τη σοκολάτα;

Ερωτήσεις για σκέψη: «Γιατί το κακάο δεν καλλιεργείται εκεί που καταναλώνεται;» , «Στην Ευρώπη ή στην Ελλάδα ευδοκιμούν τα κακαόδεντρα; ναι ή όχι και γιατί;

Μία γνωστή ιστορία που αναφέρεται στο ενδέκατο κεφάλαιο του βιβλίου της «Γένεσης» είναι αυτή του Πύργου της Βαβέλ.

Οι απόγονοι του Νώε με την ευλογία του Θεού πολλαπλασιάστηκαν γρήγορα και ζούσαν με αγάπη και ειρήνη. Άλλοι από αυτούς έγιναν γεωργοί και ζούσαν με την καλλιέργεια της γης και άλλοι έτρεφαν κοπάδια από βόδια, πρόβατα και κατσίκια και ζούσαν από τα προϊόντα της κτηνοτροφίας, άλλοι έγιναν κυνηγοί και άλλοι εξασκούσαν κάποια τέχνη από αυτές που σιγά-σιγά επινοούσαν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι έμαθαν επίσης να κατασκευάζουν πλίθινα σπίτια και η ζωή τους συνεχώς βελτιωνόταν.

Ωστόσο, καθώς ο πληθυσμός συνεχώς αυξανόταν, δεν χωρούσαν πια στον τόπο όπου είχαν εγκατασταθεί ο Νώε και τα παιδιά του μετά τον κατακλυσμό. Έπρεπε να μετακινηθούν προς άλλα μέρη, να αναζητήσουν αλλού εύφορα εδάφη, να φτιάξουν καινούρια σπίτια και να ζήσουν πιο άνετα. Τράβηξαν λοιπόν δυτικά κι έφτασαν σε μια πολύ εύφορη και μεγάλη πεδιάδα, που την ονόμασαν Σεναάρ. Εκεί εγκαταστάθηκαν. Μετά από αρκετά χρόνια και η νέα τους εγκατάσταση δεν επαρκούσε, γιατί είχαν πάλι αυξηθεί πολύ. Αποφάσισαν να χωριστούν σε ομάδες και να σκορπιστούν προς διάφορες κατευθύνσεις, μα, πριν χωρίσουν, αποφάσισαν να δημιουργήσουν στη Σεναάρ κάτι ξεχωριστό και μοναδικό, που θα θύμιζε στις επόμενες γενιές το πέρασμά τους. Αποφάσισαν να χτίσουν μια μεγάλη πολιτεία με πολλά και ωραία σπίτια και στη μέση αυτής της πολιτείας έναν πύργο πολύ ψηλό, τόσο ψηλό που η κορυφή του να φτάνει στον ουρανό. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα γίνονταν ξακουστοί και στους σύγχρονους λαούς και στους απογόνους τους και όλοι θα θαύμαζαν το εντυπωσιακό έργο τους.

Αυτά ήταν τα σχέδια των ανθρώπων. Κατέβηκε όμως ο Θεός να δει τα έργα τους και είπε: «Τώρα όλοι αυτοί αποτελούν έναν λαό με κοινή γλώσσα. Αυτό το έργο είναι η αρχή των αλαζονικών τους πράξεων. Από δω και πέρα ό,τι σκέφτονται θα μπορούν να το πραγματοποιούν. Εμπρός, ας επιφέρουμε σύγχυση στη γλώσσα τους, ώστε να μην καταλαβαίνει ο ένας τι του λέει ο άλλος». Πράγματι, από εκείνη τη στιγμή προκλήθηκε σύγχυση γλωσσών. Όσοι εργάζονταν στον πανύψηλο πύργο της Σεναάρ δεν μπορούσαν πια να συνεννοηθούν. Το έργο δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Οι άνθρωποι απογοητευμένοι διασκορπίσθηκαν προς πολλές κατευθύνσεις σ’ όλη τη γη και δημιούργησαν ξεχωριστά έθνη και λαούς.

Ο πύργος που προσπαθούσαν να υψώσουν ως τον ουρανό ονομάστηκε Πύργος της Βαβέλ, δηλαδή της συγχύσεως, και από τότε συμβολίζει την αλαζονεία των ανθρώπων, αλλά και την αδυναμία συνεννόησης που συχνά επιδεικνύουν οι άνθρωποι, όταν πρέπει να συνεργασθούν για κάποιο πολύ σπουδαίο θέμα.

Καθώς σήμερα θυμηθήκαμε τα ποτάμια, σας στέλνω ένα ωραίο βιντεάκι....

Το νερό κάνει τον κύκλο του, προσφέροντας ζωή. Εμείς κάνουμε οικονομία στη χρήση του και το απολαμβάνουμε. Μια ταινία μικρού μήκους της Virginia Curiá: