Ποιητική γραφή |
|
Παραδοσιακή ποίηση | · Παλαιότερη μορφή της ποίησης, έως το 1940 περίπου
· Χαρακτηριστικά μορφής: μέτρο, ομοιοκαταληξία, στροφές με ορισμένο αριθμό στίχων και συλλαβών, ποιητικές λέξεις, κανονική στίξη · Χαρακτηριστικά στο περιεχόμενο: Λογική οργάνωση της ποιητικής γραφής, νοηματική συνοχή, λογική αλληλουχία |
Μοντέρνα ποίηση | · Βασικό της χαρακτηριστικό η ρευστότητα των νοημάτων
· Το θέμα μπορεί να αποκρύπτεται · Συνηθισμένος τρόπος οργάνωσης η δημιουργία εικόνων και η μεταξύ τους σχέση · Σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι εικόνες, οι φωνές, οι σιωπές και οι μεμονωμένες λέξεις · Οι λέξεις συνήθως ξεπερνούν τα αρχικά τους νοήματα και αποκτούν ιδιαίτερη δύναμη (μπορεί και να αποτελούν ένα στίχο) |
Κυριότερα χαρακτηριστικά
μοντέρνας ποίησης |
· Ελεύθερος στίχος (χωρίς σταθερό μέτρο, ομοιοκαταληξία, ίσο αριθμό συλλαβών κλπ.)
· Πεζολογία (χρήση καθημερινών, μη λυρικών εκφράσεων) · Διαδοχή ελλειπτικών, χαλαρά συνδεδεμένων εικόνων · Στοιχεία παραλόγου, παραβίαση της χωροχρονικής διαδοχής · Ασύμβατα λεκτικά ζεύγη · Χαλαρές συνειρμικές συνδέσεις · Παράβαση των συντακτικών κανόνων και των κανόνων στίξης · Ελλειπτικός λόγος (υπαινικτικός) · Πολυσημία · Υποχώρηση του λυρισμού και ανάπτυξη δραματικότητας · Παραμένει ο ρυθμός, που προκύπτει από την ηχητική αξία των λέξεων και την εναλλαγή άτονων και τονισμένων συλλαβών. (Ρυθμός = ηχητική και μουσική αρμονία του στίχου)
|
Δημοτικά
τραγούδια |
· Ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος ανομοιοκατάληκτος στίχος
· Γλώσσα δημοτική με πλούσια ιδιωματικά στοιχεία · Λόγος λιτός και πυκνός · Το νόημα περιέχεται στο πρώτο ημιστίχιο, το δεύτερο ή επαναλαμβάνει ή λέει το αντίθετο · Το θέμα του αδυνάτου · Ο νόμος των τριών · Τολμηρές προσωποποιήσεις, εμψύχωση της φύσης · Υπερβολή |