Month: Μάρτιος 2021

Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 11 Μαΐου 1771 και μεταφέρθηκε στις Σπέτσες στις 22 Μαΐου 1825. Παρόλ'  αυτά είχε καταγωγή από την Ύδρα. Παντρεύτηκε δυο φορές, στην ηλικία των 17 με τον Σπετσιώτη Δημήτριο Γιάννουζα και στην ηλικία των 30 ετών με τον Σπετσιώτη πλοιοκτήτη και πλοίαρχο Δημήτριο Μπούμπουλη. Και οι δυο σκοτώθηκαν από Αλγερινούς πειρατές. Της άφησαν, ωστόσο, μια τεράστια περιουσία, την οποία ξόδεψε για να αγοράσει καράβια και εξοπλισμό για την Ελληνική Επανάσταση.  Όταν ξεκίνησε η ελληνική επανάσταση, είχε σχηματίσει δικό της εκστρατευτικό σώμα από Σπετσιώτες, τους οποίους αποκαλούσε «γενναία μου παλικάρια». Είχε αναλάβει να αρματώνει, να συντηρεί και να πληρώνει τον στρατό αυτό μόνη της όπως έκανε και με τα πλοία της και τα πληρώματά τους, κάτι που συνεχίστηκε επί σειρά ετών και την έκανε να ξοδέψει πολλά χρήματα για να καταφέρει να περικυκλώσει τα τουρκικά οχυρά, το Ναύπλιο και την Τρίπολη. Έτσι τα δύο πρώτα χρόνια της επανάστασης είχε ξοδέψει όλη της την περιουσία.  Μετά την κατάληψη του Ναυπλίου από τους Έλληνες στις 30 Νοεμβρίου 1822, το νεοσύστατο κράτος της έδωσε κλήρο στην πόλη ως ανταμοιβή για την προσφορά της στο έθνος και η Μπουμπουλίνα εγκαταστάθηκε εκεί.

Είχε γίνει μέλος της Φιλικής εταιρίας και ήταν η µόνη γυναίκα που µυήθηκε σε αυτή, στον κατώτερο βαθµό µύησης αφού οι γυναίκες δεν γίνονταν δεκτές. Η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα συμμετείχε σε αρκετές σημαντικές μάχες. Συμμετείχε στην μάχη των Σπετσών στις 13 Μαρτίου 1821,πήρε μέρος στον ναυτικό αποκλεισμό της Μονεμβασίας, και στην μάχη του Νεοκάστρου της Πύλου, στον ανεφοδιασμό του Γαλαξιδίου όπου οι κυβερνήτες ήταν μικρά παιδιά, στην μάχη του Χάραδρου στην οποία ο αρχηγός ήταν ο γιός της Μπουμπουλίνας και σκοτώθηκε ηρωικά.

Η Λασκαρίνα Μπομπουλίνα ξεψύχησε στις 22 Μαΐου 1825. Το τέλος της Μπουμπουλίνας ήταν εντελώς απρόσμενο. Έδωσε τόσες μάχες ενάντια στον εχθρό κι όμως πέθανε εξαιτίας μιας βεντέτας.

Η βεντέτα προκλήθηκε από τον έρωτα του μικρότερου γιου της για την κουνιάδα του αδελφού της. Ο γιος της Γεώργιος Γιάννουζας κλέφτηκε με την Ευγενία Κούτση με αποτέλεσμα οι συγγενείς της, η πλούσια οικογένεια των Κουτσαίων να αρχίσει να την αναζητεί. Οι δύο νέοι είχαν κρυφτεί στο σπίτι του πρώτου άντρα της Μπουμπουλίνας, του Δημητρίου Γιάννουζα. Η Μπουμπουλίνα και οι Κουτσαίοι πήγαν στο σπίτι και ακολούθησε μια έντονη λογομαχία, που είχε ως αποτέλεσμα οι Κουτσαίοι να βγάλουν τα όπλα και να πυροβολήσουν την Ελληνίδα αγωνίστρια. Η σφαίρα τη βρήκε στο μέτωπο με αποτέλεσμα να πεθάνει ακαριαία.

Ο Ανδρέας Βώκος, γνωστότερος με το ψευδώνυμο Ανδρέας Μιαούλης , ήταν Έλληνας καραβοκύρης, πολιτικός και ναύαρχος που διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 Ασχολήθηκε με τη ναυτιλία αποκτώντας σημαντική περιουσία ενώ κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 ανέλαβε την αρχηγία του ελληνικού στόλου συμμετέχοντας με επιτυχία σε πλήθος ναυμαχιών. Υπό την διοίκησή του ο ελληνικός στόλος συμμετείχε νικηφόρα στις ναυμαχίες των Πατρών, των Σπετσών, της Σάμου κλπ… ενώ ιδιαίτερα σημαντική κρίνεται η συμβολή του στον εφοδιασμό της πόλεως του Μεσολογγίου κατά την πολιορκία της τελευταίας. Ο Ανδρέας Μιαούλης δεν τα κατάφερε και πέθανε στις 11 Ιουνίου του 1835 στον Πειραιά.

Ο Δημήτριος Υψηλάντης ήταν Έλληνας στρατιωτικός, αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και πολιτικός. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1793 και πέθανε το 1832. Ήταν δεύτερος γιος του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας και γόνου εύπορης και ισχυρής φαναριώτικης οικογένειας Κωνσταντίνου Υψηλάντη και της δεύτερης συζύγου του Ελισάβετ Βακαρέσκου. Αδελφός του ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ο αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας. Το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία. Από τον Οκτώβριο του 1820 και ως την έναρξη της Επανάστασης στις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες, υπηρετούσε στο Κίεβο ως υπασπιστής του στρατηγού Ργέφσκυ.

by  CaptainSotos © 

Ο Οδυσσἑας Ανδροὑτσος γνωστὀς και ως καπετἁν Ανδροὐτσος γεννἡθηκε στην Ιθἀκη το 1.788.

Ἠταν γνωστὀς οπλαρχηγὀς και πολεμιστἡς της επανἁστασης συμμετἑχοντας σε αρκετἑς σημαντικἐς μἀχες.                                                          Πρὠτα, πολἐμησε μἑχρι το 1820 για λογαριασμὀ του Αλἠ Πασἁ και αγωνἱστηκε για την ελευθερἰα της Ελλἁδας.

Ὑστερα συμμετεἰχε σε μἰα γνωστἠ μἀχη στο Χἀνι της Γραβιἀς στις 8 Μαιου του 1821. Εκεἰ κλεἰστηκε με 118 ἀντρες, ενὠ οι οπλαρχηγοἱ Πανουργιἀς και Δυοβουνιὠτης οχυρὡθηκαν στα γὑρω υψὠματα. Αργὀτερα οι οχυρωμἑνοι οπισθοχὡρησαν ὀμως οι πολεμιστἑς απἑκρουαν τις τουρκικἑς επιθἐσεις. Η μἁχη ἐληξε το βρἀδυ με τους Τοὐρκους να χἁνουν περισσὀτερους απὀ 800 στρατιὡτες και τους Ἐλληνες να χἀνουν μὀνο 6.

Επἱσης, η μἁχη στο Χἀνι της Γραβιἀς ανἐκοψε την πορεἱα των Τοὑρκων προς την Πελοπὀννησο.                                                                        Τἐλος, ο Ανδροὐτσος συμμετεἱχε και σε ἀλλες μἀχες ὀπως στα Βασιλικἀ, στη Φθιὠτιδα και στο Δἁδι.

https://video.link/w/5B0ec

Ο Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος) γεννήθηκε το 1757 στο Βελεστίνο της Μαγνησίας. Το θεωρούμενο ως πραγματικό του επώνυμο Αντώνιος Κυριαζής ή Κυρίτζης δεν επιβεβαιώνεται από τη σύγχρονη έρευνα. Ο ίδιος προτιμούσε να χρησιμοποιεί ως επώνυμο αυτό της γενέτειράς του, ενώ οι Έλληνες διανοούμενοι που ζούσαν στην εξορία τον αποκαλούσαν Φεραίο, επειδή στην αρχαιότητα η πόλη του ονομαζόταν Φεραί.

Ο νεαρός Ρήγας εγκατέλειψε το Βελεστίνο πολύ νωρίς, αφού πρώτα πήρε τη βασική του μόρφωση. Το 1785 πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνέχισε τις σπουδές του κι εντάχθηκε στο περιβάλλον των Φαναριωτών, ενώ το 1788 εγκαταστάθηκε στη Βλαχία ως διοικητικός υπάλληλος.                                                   

 Αθανάσιος Διάκος

Σύμφωνα με μια εκδοχή, το πραγματικό του όνομα ήταν Αθανάσιος Γραμματικός ή Αθανάσιος Μασσαβέτας, αλλά έμεινε γνωστός ως  Αθανάσιος Διάκος.

Πολέμησε στη μάχη της Αλαμάνας, όπου είχε ειδοποιηθεί να εγκαταλήψει την θέση του, αλλά αυτός συνέχισε να πολεμά. Τραυματίστηκε όμως και πιάστηκε αιχμάλωτος. Εκτιμώντας την ανδρεία του ο Ομέρ Βρυώνης, του πρότεινε να του χαρίσει τη ζωή του με αντάλλαγμα να προσχωρήσει στον στρατό του. Ο Διάκος αρνήθηκε και θανατώθηκε με φριχτό τρόπο.

Ο Αθανάσιος Διάκος είναι ένας από τους γενναιότερους και τιμιότερους αγωνιστές της Επανάστασης, επειδή πολέμησε και θυσιάστηκε στον Αγώνα για την ελευθερία.

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

• Γεννήθηκε το 1770 στη Μεσσηνία

• Ο πατέρας του και δύο αδέλφια του σκοτώθηκαν από τους Τούρκους

• Από μκρός έγινε κλέφτης και στα 15 του καπετάνιος

• Πολέμησε στο ρωσοτουρκικό πόλεμο

• Το 1810 εντάχθηκε στον αγγλικό στρατό με το βαθμό του ταγματάρχη

• Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία

• Στις 23 Μαρτίου 1821 ύψωσε τη σημαία της επανάστασης στην Καλαμάτα

• Πήρε μέρος σε όλες σχεδόν τις μάχες της επανάστασης με αποκορύφωμα την Άλωση της Τριπολιτσας αλλά και την καταστοφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια σώζοντας την επανάσταση

• Ονομάστηκε αρχιστράτηγος των ελλήνικών δυνάμεων

• Κατά τη διάρκεια του πρώτου εμφύλιου προσπάθησε να συνετίσει τις δύο πλευρές, δεν τα κατάφερε και τάχθηκε με το μέρος των οπλαρχηγών

• Αποτέλεσμα ήταν σκοτωθεί ο γιός του Πάνος και ο ίδιος να φυλακιστεί μαζί με άλλους οπλαρχηγούς στο Ναύπλιο

• Μετά από λαϊκή απαίτηση η κυβέρνηση τον ελευθερώνει

• Δεν φοβήθηκε ποτέ κατά τη διάρκεια της επανάστασης, παρά μόνο όταν είδε Έλληνες να προσκυνούν

• Υποστήριξε τον Καποδίστρια και αργότερα το Όθωνα

• Το 1833 μετά τις διαφωνίες του για ασυδοσία την αντιβασιλείας συνελήφθη και φυλακίστηκε στο Ναύπλιο για εσχάτη προδοσία

• Καταδικάστηκε σε θάνατο

• Το 1835 έλαβε χάρη και πήρε το βαθμό του στρατηγού

• Πέθανε στην Αθήνα το 1843

  Σε όλη του τη ζωή δεν έπαψε να αγωνίζετε για το καλό της πατρίδας

Ήταν ο πρώτος κυβερνήτης του νεοελληνικού κράτους και είναι σίγουρο ότι ήταν ένα πρόσωπο που απέπνεε δύναμη. Γεννήθηκε στην Κέρκυρα το 1776. Οι οικογένεια του καταγόταν από την Ίστρια της Αδριατικής και είχε πάρει τον τίτλο του κόμη. Μετά τις πρώτες του σπουδές στην Κέρκυρα ο Ιωάννης Καποδίστριας συνέχισε στην Πάδουα της Ιταλίας, όπου σπούδασε ιατρική. Επέστρεψε στην Κέρκυρα και άσκησε το ιατρικό επάγγελμα. Από τα τέλη όμως του 1798 αφοσιώθηκε στην πολιτική. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως έκτακτος επίτροπος της τοπικής κυβέρνησης, εργάστηκε για την εφαρμογή του νέου πολιτεύματος των Επτανήσων, που ήταν ανεξάρτητα αλλά φόρου υποτελή στον Σουλτάνο. Αργότερα έγινε υπουργός και τέλος γραμματέας της Επικρατείας για τις υποθέσεις εξωτερικών, ναυτικών και εμπορίου. Απέκτησε δεσμούς με τη ρωσική αυλή και μετά την πρόσκτηση των Επτανήσων από την Αγγλία έφυγε για την Πετρούπολη. Εκεί μπήκε στην υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας και από τότε μέχρι το 1822 συμμετείχε ενεργά στη διαμόρφωση της εξωτερικής πολιτικής της Ρωσίας. Ικανότατος, αναδείχθηκε σε θαυμάσιο διπλωμάτη και έγινε υπουργός των Εξωτερικών του τσάρου. Συνδέθηκε στενά με τον Αλέξανδρο τον Α' και συναναστρέφονταν τους επηρεασμένους από τις ιδέες του Διαφωτισμού αριστοκράτες της αυλής.

Το 1827 του προτάθηκε από την Φιλική Εταιρία να αναλάβει την αρχηγία της οργάνωσης και της επαναστάσεως στην Ελλάδα, αλλά δεν δέχτηκε. Όταν ξέσπασε η Επανάσταση προσπάθησε να διαθέσει ευνοϊκά τον τσάρο Αλέξανδρο Α' υπέρ αυτής, ανεπιτυχώς όμως. Η Ελληνική  Επανάσταση καταδικάστηκε στο Συνέδριο του  Λάιμπαχ , το Μάιο του 1821, από την ιερά Συμμαχία. Ο Καποδίστριας αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την ενεργό υπηρεσία και έφυγε για την Ελβετία, όπου ιδιώτευσε για μία πενταετία. Μετά από μία αλληλουχία γεγονότων  και την αλλαγή πολιτικής της Ιεράς Συμμαχίας, η Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας αποφάσισε να ονομάσει τον Καποδίστρια Κυβερνήτη της Ελλάδας το 1827.

Λίγο μετά τη ναυμαχία του Ναυαρίνου ήρθε στην Ελλάδα, στην Αίγινα, και επί δύο χρόνια, μέχρι την υπογραφή του Πρωτόκολλου του Λονδίνου το 1830, ήταν  κυβερνήτης χωρίς τη διεθνή αναγνώριση.

Η διακυβέρνηση του ήταν σύντομη και οι προσπάθειες του για τον εκσυγχρονισμό της χώρας ερχόταν σε σύγκρουση με τους προεστούς και τους γαιοκτήμονες. Τέλος στις 9 Οκτωβρίου 1831 δολοφονήθηκε από τους Γεώργιο και Κωσταντίνο Μαυρομιχάλη στο Ναύπλιο.

Ο Κωσταντίνος Κανάρης γεννήθηκε το 1793 στα Ψαρά από μεγάλη ναυτική οικογένεια. Από μικρή ηλικία έμεινε ορφανός από πατέρα και δούλεψε σε πλοία άλλων συγγενών του κυρίως του θείου του Δημήτρη Μπουρέκα, όπου και του έμαθε τα μυστικά της θάλασσας.

Σε ηλικία 20 ετών ανέλαβε καπετάνιος στο πλοίο του θείου του, όταν εκείνος πέθανε. Παντρεύτηκε τη Δέσποινα Μανιάτη, κόρη γνωστής ναυτικής οικογένειας των Ψαρών, με την οποία έκανε έξι αγόρια και ένα κορίτσι.

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 που ξεχώρισε για το θάρρος του και την αποφασιστικότητά του, κάνοντας επιδρομές κατά του τουρκικού στόλου.

Το μεγαλύτερό του ανδραγάνθημα ήταν να πυρπολήσει την τουρκική ναυαρχίδα του πασά Καρά Αλή στη Χίο, τον Ιούνιο του 1822, ως αντίποινα για τη σφαγή που προκάλεσε ο πασάς στο νησί. Τον Οκτώβριο του 1822, καταφέρνει να πυρπολήσει την αντιναυαρχίδα του τουρκικού στόλου που ήταν αγκυροβολημένη στο λιμάνι της Τενέδου, και να καταστρέψει μια τουρκική φρεγάτα στη Σάμο το 1824. Καταφέρει να πλήξει σημαντικά τον αιγυπτιακό στόλο στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας παραπλανώντας τον εχθρό με την ύψωση της Ρώσικης σημαίας στο πλοίο του, με αποτέλεσμα να μη γίνει αρχικά αντιληπτός και να επιφέρει σοβαρές ζημιές στον εχθρό.

Η φήμη των επιτυχιών του ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα και ξένοι λογοτέχνες και συγγραφείς ανέδειξαν την ηρωική του στάση ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Βίκτωρ Ουγκώ, ο Λόρδος Βύρωνας αλλά και ο ιστορικός Τόμας Γκόρντον.

Η συμβολή του στην επιτυχία της ελληνικής επανάστασης στάθηκε αναμφισβήτητη κάτι που έγινε αντιληπτό και μετά το τέλος της, όταν κατάφερε να αναλάβει σημαντικά πολιτικά αξιώματα ως Ναύαρχος, Υπουργός Ναυτικών, ενώ διετέλεσε πέντε φορές Πρωθυπουργός. Στις 2 Σεπτεμβριου 1877, πεθαίνει ως εν ενεργεία πρωθυπουργός της Ελλάδος.