Συνοπτικά     Προφίλ     Χώρα    Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική      Καθημερινότητα      Φαγητά        Παιδιά και σχολείο    Χαρακτηριστικά 

Αρχαιότητα και Μεσαίωνας

Έχουν βρεθεί αρχαιολογικά στοιχεία ηλικίας περίπου 250.000 ετών που υποδηλώνουν ότι στην περιοχή που είναι σήμερα οι Κάτω Χώρες τριγυρνούσαν νομάδες κυνηγοί-συλλέκτες. Όμως, πιθανότατα λόγω των δυσκολιών της διαβίωσης σε μια γιγαντιαία πλάκα πάγου, που ήταν οι Κάτω Χώρες τότε, φαίνεται ότι οι άνθρωποι εγκατέλειψαν την περιοχή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και οι άνθρωποι δεν επέστρεψαν παρά μόνο περίπου 100.000 χρόνια αργότερα, γύρω στο 37.000 π.Χ.

Η πρώτη μεγάλη μετανάστευση θα ερχόταν τελικά από την Κεντρική Ευρώπη, ξεκινώντας ίσως πριν από περίπου 7000 χρόνια. Κατά τη μετανάστευση αυτή, οι κοινωνίες των κυνηγών-τροφοσυλλεκτών εισήχθησαν στις αρχές της νεολιθικής επανάστασης.Δημιουργήθηκαν δύο διαφορετικοί πολιτισμοί, ένας από τους οποίους δημιούργησε μεγάλους πέτρινους τάφους που ονομάζονται Ντόλμεν, ή Hunebedden.

Από το 6.000 π.Χ. περίπου, οι άνθρωποι στην περιοχή μεταπήδησαν στη λεγόμενη "Εποχή του Χαλκού" και, στη συνέχεια, στην "Εποχή του Σιδήρου" από το 750 π.Χ. περίπου.Ποιο σπουδαίο εύρημα αυτής της εππχής είναι ο τάφος του βασιλιά που βρέθηκε στη σημερινή πόλη Oss. Ο τάφος ,που πιστεύεται ότι κατασκευάστηκε μεταξύ του 2000 και του 700 π.Χ., είχε πολλά σιδερένια αντικείμενα, όπως αυτό το καμπύλο σιδερένιο σπαθί που είναι στην αριστερή εικόνα.

Οι διάφοροι άνθρωποι και πολιτισμοί που ζούσαν στις πεδινές περιοχές διέφεραν, αλλά εκείνοι που ζούσαν σε εκτεθειμένες περιοχές κατά μήκος των ακτών και των ποταμών μοιράζονταν ένα κοινό στοιχείο ζωής, την απειλή των πλημμυρών. Χρειάστηκε κοινοτική προσπάθεια των ανθρώπων για να κατασκευάσουν αντιπλημμυρικά έργα και να αναπτύξουν τεχνολογία για να προστατευτούν. Όπως μας αρέσει να υποστηρίζουμε, οι κάτοικοι των πεδινών περιοχών ξεκίνησαν τη μεγαλύτερη και πιο διαρκή συλλογική άσκηση στον κόσμο για να μην πνιγούν. Η διαχείριση των υδάτων θα γινόταν ένα σταθερό θέμα της ολλανδικής ιστορίας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η γη που κατείχαν έπρεπε να ληφθεί, να ανακτηθεί και να δανειστεί από τη θάλασσα και τα ποτάμια. Αυτό δεν μπορούσε ποτέ να είναι μια ατομική προσπάθεια, αλλά έπρεπε να είναι μια κοινοτική προσπάθεια.

Από το 500 π.Χ διάφορα γερμανικά και κέλτικα φύλα ήρθαν να εποικίσουν την περιοχή. Μια από τις πρώτες αναφορές στους ανθρώπους που ζούσαν στις πλημμυρικές πεδιάδες προέρχεται από έναν Έλληνα εξερευνητή που ονομαζόταν Πυθέας ο Μασσαλιώτης. Πραγματοποίησε ένα ταξίδι ανακάλυψης γύρω στο 320 π.Χ., κάνοντας τον περίπλου της Βρετανίας και φτάνοντας μέχρι τη Βαλτική. Για τις πεδινές περιοχές είπε: "περισσότεροι άνθρωποι πέθαναν στον αγώνα ενάντια στο νερό παρά στον αγώνα ενάντια στους ανθρώπους".

Ρωμαϊκή περίοδος (1 π.Χ. - 400 π.Χ.)

Οι Ρωμαίοι δεν αποίκισαν το βόρειο τμήμα των Κάτω Χωρών. Το νότιο κομμάτι των Κάτω Χωρών θα γίνουν κομμάτι της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τα χρόνια το Ιουλίου Καίσαρα, ο οποίος είχε εισβάλει στην Ολλανδία κατά τη διάρκεια του 59 - 52 π.Χ..Και από τα μέσα του 1ου αιώνα π.Χ., ο ρωμαϊκός πολιτισμός είχε αρχίσει να παίζει ρόλο στη ζωή των ανθρώπων που ζούσαν στις βόρειες επαρχίες της αυτοκρατορίας. Στο σημερινό Ναϊμέχεν κατασκευάστηκαν διάσημα οδικά δίκτυα και φρουρές. Την καθιστούσαν ισχυρό στρατιωτικό φυλάκιο για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καθώς και σημαντικό μέρος των μελλοντικών εμπορικών δικτύων. Και από τον 3ο αιώνα π.Χ., η ρωμαϊκή ισχύς άρχισε να φθίνει σταθερά στις Κάτω Χώρες. Τελικά, τα οχυρά εγκαταλείφθηκαν λόγω εισβολών από γερμανικές φυλές που εισέβαλαν το 406 - 405 π.Χ..

Η Φραγκική Αυτοκρατορία (400 π.Χ. - 800 π.Χ.)

Καθώς το ρωμαϊκό κράτος αποδυναμώθηκε, βάρβαρες γερμανικές φυλές άρχισαν να εισβάλλουν στη χώρα. Οι ισχυρότεροι από αυτούς, οι Φράγκοι, εισέβαλαν στην περιοχή τον 5ο αιώνα και έφεραν μαζί τους τον χριστιανισμό. Μέχρι το 800 οι σημερινές Κάτω Χώρες αποτελούσαν μέρος της ισχυρής αυτοκρατορίας των Φράγκων του Καρλομάγνου. Στο Ναϊμέχεν ο Καρλομάγνος έχτισε ένα από τα παλάτια του. Η παράδοση λέει ότι το Ναϊμέχεν ήταν η αγαπημένη του κατοικία, ενώ το Άαχεν  (σήμερα στη Γερμανία) ήταν η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας.

Από τον 9ο αιώνα οι Κάτω Χώρες ανήκαν στην Ανατολική Φραγκική Αυτοκρατορία. Η Ανατολική Φραγκική Αυτοκρατορία είναι ο πρόδρομος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τον 15ο αιώνα, η περιοχή πέρασε από τον Οίκο των Βαλουά-Βουργουνδίας στη δυναστεία των Αψβούργων.

Δημιουργία της Δημοκρατίας των Ηνωμένων Κάτω Χωρών

Στα μέσα του 16ου αιώνα, η αυτοκρατορία των Αψβούργων διαιρέθηκε και υπό τον νέο ηγεμόνα Φίλιππο Β΄ έγιναν προσπάθειες καταστολής της προτεσταντικής πίστης. Ο Γουλιέλμος του Νασσάου-Ντίλενμπουργκ και ο πρίγκιπας της Οράγγης αρχικά εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι οι θρησκείες θα μπορούσαν να συμβιώσουν ειρηνικά. Ωστόσο, οι καθολικοί πιστοί στην Ισπανία στη χώρα ήθελαν να απαλλαγούν από τους Προτεστάντες. Υπήρξαν διαμαρτυρίες εναντίον αυτού και τελικά οι βόρειες (προτεσταντικές) επαρχίες ίδρυσαν την ανεξάρτητη "Δημοκρατία των Ηνωμένων Κάτω Χωρών". Το 1648, η δημοκρατία αναγνωρίστηκε και από την Ισπανία και επισήμως δεν ανήκε πλέον στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Μανία της τουλίπας

Τον 17ο αιώνα επικράτησε στις Κάτω Χώρες η λεγόμενη Χρυσή Εποχή, κατά την οποία η χώρα ευημερούσε οικονομικά και πολιτιστικά. Εκείνη την εποχή, οι τουλίπες αποτελούσαν ένα είδος συμβόλου κύρους και θεωρούνταν πολύ ευγενείς. Η δημοτικότητα του φυτού αυξήθηκε και όλοι αγόραζαν το λουλούδι, η τιμή του οποίου συνέχισε να αυξάνεται. Ήλπιζαν ότι η πώληση θα έφερνε ακόμη περισσότερα χρήματα. Στη δεκαετία του 1630, ωστόσο, η τιμή των τουλίπων έπεσε και πάλι και η αγορά κατέρρευσε. Το φαινόμενο αυτό είναι επίσης γνωστό ως κερδοσκοπική φούσκα. Επειδή οι άνθρωποι αγόραζαν τουλίπες σαν τρελοί εκείνη την εποχή, τα γεγονότα είναι επίσης γνωστά ως τουλίπικη μανία.

Θαλάσσια ταξίδια

Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα χτίστηκαν όλο και περισσότερα λιμάνια στις μεγάλες ακτές των Κάτω Χωρών. Από εκεί, οι Ολλανδοί ταξίδευαν προς τη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία. Επιπλέον, ιδρύθηκε το Νέο Άμστερνταμ στις ακτές της Βόρειας Αμερικής, η σημερινή Νέα Υόρκη. Αργότερα, επισκέφθηκαν επίσης τη Νότια Αφρική.

Η αυξανόμενη υπεροχή των Κάτω Χωρών ως ναυτική δύναμη τις έφερνε όλο και περισσότερο σε σύγκρουση με την Αγγλία, με αποτέλεσμα τρεις ναυτικούς πολέμους, οι οποίοι τερματίστηκαν μόνο με τον γάμο του Γουλιέλμου Γ΄ της Οράγγης και της Αγγλίδας πριγκίπισσας Μαίρης Στιούαρτ. Τον 18ο αιώνα, οι Κάτω Χώρες κατακτήθηκαν από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και μετονομάστηκαν σε Βασίλειο της Ολλανδίας.

Οι Κάτω Χώρες τον 19ο αιώνα

Μετά το τέλος της κυριαρχίας του Ναπολέοντα, το μέλλον της χώρας αποφασίστηκε στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815. Μαζί με το σημερινό Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες τέθηκαν υπό την κυριαρχία του Γουλιέλμου Α. Ωστόσο, υπήρξαν συγκρούσεις στο εσωτερικό αυτής της αυτοκρατορίας, κυρίως θρησκευτικής φύσης. Ο προτεσταντικός βορράς, δηλαδή οι Κάτω Χώρες, ήταν προτεσταντική και ο νότος ήταν καθολικός.

Μετά την εξέγερση των Βρυξελλών, οι βελγικές επαρχίες και οι ολλανδικές επαρχίες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους η μία από την άλλη. Ένα μεγάλο μέρος του Λουξεμβούργου πέρασε στο Βέλγιο. Λίγο αργότερα, οι ολλανδικές αποικίες εξεγέρθηκαν, γεγονός που οδήγησε σε λιγότερη επιρροή από τους Ολλανδούς αποικιοκράτες και περισσότερη αυτοδιοίκηση για τις αποικιοκρατούμενες χώρες.

Οι Κάτω Χώρες κατά τη διάρκεια των παγκόσμιων πολέμων

Κατά τη διάρκεια των ευρωπαϊκών συγκρούσεων, οι Κάτω Χώρες κατάφεραν συνήθως να διατηρήσουν την ουδετερότητά τους, μεταξύ άλλων και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, κατελήφθησαν από γερμανικά στρατεύματα. Υπό την κυριαρχία των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών, υπήρξαν λεηλασίες, απελάσεις πολιτικών αντιπάλων και Εβραίων και φρικτές δολοφονίες.

Διεθνείς ενώσεις

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Κάτω Χώρες ίδρυσαν τα Ηνωμένα Έθνη μαζί με άλλες 49 χώρες. Η ολλανδική πόλη της Χάγης ορίστηκε ως έδρα του Διεθνούς Δικαστηρίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, οι Κάτω Χώρες προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ και ίδρυσαν τελωνειακή ένωση με το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, η οποία αργότερα μετατράπηκε σε οικονομική ένωση.

Οι Κάτω Χώρες ήταν επίσης συνιδρυτές της ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) και έτσι συνέβαλαν σημαντικά στην ενοποιημένη Ευρώπη. Στη δεκαετία του 1970, οι Κάτω Χώρες παραχώρησαν ανεξαρτησία σε όλες τις αποικίες τους, με εξαίρεση τα νησιά της Καραϊβικής, τα οποία εξακολουθούν να αποτελούν μέρος της εθνικής επικράτειας μέχρι σήμερα.

Σήμερα, οι Κάτω Χώρες είναι συνταγματική μοναρχία. Η κυβέρνηση αποτελείται από τον βασιλιά και τους υπουργούς. Ο βασιλιάς έχει ορισμένη εξουσία στις Κάτω Χώρες, σε αντίθεση με την Αγγλία, για παράδειγμα, όπου η βασίλισσα είναι περισσότερο υπεύθυνη για την εκπροσώπηση της χώρας. Ο Βίλεμ-Αλεξάντερ είναι βασιλιάς των Κάτω Χωρών από το 2013. Ανέλαβε τη θέση του από τη μητέρα του, τη βασίλισσα Βεατρίκη.

Πολιτική σήμερα

Από τις αρχές του 21ου αιώνα, παρατηρείται μια αξιοσημείωτη μετατόπιση προς τα δεξιά στις Κάτω Χώρες. Η μετατόπιση προς τα δεξιά είναι ένας πολιτικός όρος που χρησιμοποιείται όταν κόμματα ή πολιτικοί από το δεξιό φάσμα κερδίζουν ξαφνικά, δηλαδή απότομα, δημοτικότητα. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στις Κάτω Χώρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001.

Στις 2 Νοεμβρίου 2004, ένας Ολλανδός κινηματογραφιστής, ο οποίος ήταν πολύ επικριτικός και σε κάποιο βαθμό εχθρικός προς το Ισλάμ, πυροβολήθηκε από έναν Ολλανδό με μαροκινές ρίζες. Μετά από τέτοια περιστατικά, οι δεξιές συμπεριφορές έχουν γίνει όλο και πιο συνηθισμένες στη χώρα.

Από την άλλη πλευρά, οι Κάτω Χώρες έχουν επίσης συχνά δείξει ότι είναι φιλελεύθερες. Για παράδειγμα, οι Κάτω Χώρες ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε επίσημα τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων συντρόφων.