Συνοπτικά     Προφίλ     Χώρα    Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική      Καθημερινότητα        Φαγητά        Παιδιά και σχολείο    Χαρακτηριστικά     Χριστούγεννα

Η πρώιμη ιστορία

Η χώρα που σήμερα είναι γνωστή ως Νορβηγία αναδύθηκε από την τελευταία εποχή των παγετώνων χάρη στη θερμαντική επίδραση του ρεύματος του Κόλπου. Η παγετώδης γη έγινε κατοικήσιμη από το 12.000 π.Χ. περίπου. Η μεγάλη ακτογραμμή και οι καλές συνθήκες για το ψάρεμα και το κυνήγι προσέλκυσαν πολλούς ανθρώπους. Αν και πιστεύεται ότι οι άνθρωποι έφτασαν νωρίτερα, ο παλαιότερος ανθρώπινος σκελετός που βρέθηκε στη Νορβηγία χρονολογήθηκε με άνθρακα το 6.600 π.Χ. Κάποια στιγμή, γύρω στο 2.500 π.Χ., η γεωργία εξαπλώθηκε γρήγορα προς τα βόρεια της χώρας. Οι ομιλητές των ουραλικών γλωσσών έφτασαν στο βορρά και αναμείχθηκαν με τον ιθαγενή πληθυσμό, με αποτέλεσμα να γίνουν οι σημερινοί Σαάμι.

Καθώς οι άνθρωποι στο βορρά άρχισαν να ταξιδεύουν με βασικά ξύλινα σκι και να χρησιμοποιούν εργαλεία από σχιστόλιθο, η περιοχή του φιόρδ του Όσλο έγινε κατάλληλη για γεωργία χάρη σε εργαλεία και τεχνικές που προέρχονταν από νοτιότερα. Κοινότητες αγροτικές δημιουργήθηκαν και κοντά στα άλλα φιόρδ, αλλά και δίπλα από τις λίμνες.

Εποχή του Χαλκού στη Νορβηγία

Όπως και σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης, στην Εποχή του Χαλκού οι κοινωνίες αναπτύχθηκαν ραγδαία. Όσον αφορά τη Σκανδιναβία, η Σκανδιναβική Εποχή του Χαλκού διήρκεσε από το 1750 έως το 500 π.Χ. περίπου.

Τα χάλκινα εργαλεία ήταν πολύ ισχυρότερα και ισχυρότερα από τα λίθινα και χάλκινα εργαλεία της Εποχής του Λίθου. Αυτό επέτρεψε την πολύ ευκολότερη και καλύτερη κατασκευή μόνιμων κτιρίων.Πριν από την Εποχή του Χαλκού, οι πολιτισμοί στη Σκανδιναβία ήταν είτε νομαδικοί είτε ημινομαδικοί. Αντίθετα, κατά την Εποχή του Χαλκού οι άνθρωποι έμεναν σε έναν συγκεκριμένο τόπο. Αναπτύχθηκε η γεωργία και η κτηνοτροφία, αν και η αλιεία παρέμεινε ισχυρή.

Η Νορβηγία στην Εποχή του Σιδήρου

Η Εποχή του Σιδήρου οδήγησε σε καλύτερα εργαλεία και ευκολότερη καλλιέργεια. Νέες περιοχές εκχερσώθηκαν καθώς ο πληθυσμός αυξανόταν με τις αυξημένες σοδειές. Αναπτύχθηκε μια εντελώς νέα κοινωνική δομή. Όταν οι γιοι παντρεύονταν, παρέμεναν στο ίδιο σπίτι δημιουργώντας μια διευρυμένη οικογένεια γνωστή ως φυλή. Αυτό το κοινωνικό σύστημα προσέφερε προστασία στα μέλη της οικογένειας από άλλες φυλές. Εάν και όταν προέκυπταν συγκρούσεις, τα ζητήματα επιλύονταν στο Πράγμα, έναν ιερό τόπο όπου συγκεντρώνονταν όλοι οι ελεύθεροι άνδρες από τις γύρω περιοχές και μπορούσαν να καθορίσουν τις τιμωρίες για τα αδικήματα. Οι συνήθεις τιμωρίες για πιο μικρά αδικήματα περιλάμβαναν πρόστιμα, πληρωτέα σε τρόφιμα. Η λέξη "πράγμα" χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα για να αναφέρεται στην αίθουσα συνεδριάσεων του συμβουλίου. Η νορβηγική μετάφραση του νορβηγικού κοινοβουλίου, Stortinget, μεταφράζεται κυριολεκτικά ως "Το μεγάλο πράγμα".

Από τον πρώτο αιώνα μ.Χ., η επεκτεινόμενη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άρχισε να ασκεί σημαντική πολιτιστική επιρροή. Οι Νορβηγοί δημιούργησαν ένα ρουνογραφικό αλφάβητο (Ρούνοι ονομάζεται το αρχαίο αλφαβητικό σύστημα γραφής των βόρειων λαών της Ευρώπης, το οποίο η μυθολογική παράδοση αποδίδει στους θεούς και είναι αμφίβολης καταγωγής. Το χρησιμοποιούσαν οι γερμανικοί λαοί, όπως οι Τεύτονες και οι Βίκινγκς, πριν υιοθετήσουν το λατινικό αλφάβητο) και άρχισαν να εμπορεύονται γούνες και δέρματα για είδη πολυτελείας από άλλες χώρες.

Ορισμένοι από τους πιο ισχυρούς αγρότες έγιναν οπλαρχηγοί και η δύναμή τους αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της Μεταναστευτικής Περιόδου μεταξύ 400 και 550, καθώς άλλες γερμανικές φυλές μετανάστευσαν προς τα βόρεια και οι ντόπιοι αγρότες ήθελαν προστασία.

Νορβηγία των Βίκινγκς

Κατά τη διάρκεια του 9ου αιώνα οι Βίκινγκς από τη Νορβηγία έκαναν επιδρομές στη Σκωτία, την Αγγλία, την Ιρλανδία και τη Γαλλία. Έκαναν ακόμη και επιδρομές μέχρι την Ισπανία, η οποία εκείνη την εποχή βρισκόταν σε μουσουλμανικά χέρια. Αλλά οι Νορβηγοί δεν ήταν απλώς επιδρομείς. Εγκαταστάθηκαν στις Εβρίδες (νησιά δυτικά της Σκωτίας). Και στα νησιά Σέτλαντ και Όρκνεϊ. Οι Νορβηγοί εγκαταστάθηκαν επίσης στη Νήσο Μαν (μεταξύ Αγγλίας και Ιρλανδίας).

Ωστόσο, τον 9ο αιώνα, η Νορβηγία χωρίστηκε σε διάφορα βασίλεια. Η Νορβηγία χρειάστηκε περισσότερο χρόνο από τα άλλα σκανδιναβικά κράτη για να ενωθεί. Στα τέλη του 9ου αιώνα, ο Χάραλντ Α΄ ο Καλλίκομος απέκτησε τον έλεγχο των δυτικών ακτών και αυτοαποκαλείτο βασιλιάς της Νορβηγίας, αλλά στην πραγματικότητα κυβερνούσε μόνο ένα μέρος της. Τον ακολούθησε ο Έρικ Α΄ Χάραλντσον (900-935). Ο επόμενος βασιλιάς της Νορβηγίας ήταν ο Χάακον ο Αγαθός (935-960). Προσπάθησε να προσηλυτίσει τη Νορβηγία στον χριστιανισμό αλλά δεν τα κατάφερε.

Ο Όλαφ που κυβέρνησε από το 995-1000 προσηλύτισε στον χριστιανισμό την παράκτια περιοχή της Νορβηγίας. Ο Όλαφ Χάραλντσον 1015-1030 ήταν ο πρώτος αποτελεσματικός βασιλιάς ολόκληρης της Νορβηγίας και προσηλύτισε τις εσωτερικές περιοχές στον χριστιανισμό.

Μετά τον θάνατο του Όλαφ, ο γιος του Μάγκνους εξελέγη βασιλιάς της Νορβηγίας. Τον ακολούθησε ο Χάραλντ Σίγκουρντσον (στον οποίο δόθηκε το επίθετο Hardråde στη σκανδιναβική σάγκα) το 1047. Το 1066 ο Χάραλντ προσπάθησε να γίνει βασιλιάς της Αγγλίας. Ωστόσο, σκοτώθηκε στη μάχη της γέφυρας Στάμφορντ στο Γιορκσάιρ. Ο στρατός του Χάραλντ κατατροπώθηκε. Αυτό έθεσε τέλος σε κάθε νορβηγική πολιτική ανάμειξη με την Αγγλία.

Η νορβηγική κοινωνία χωριζόταν σε 3 τάξεις. Στη βάση βρίσκονταν οι δούλοι ή σκλάβοι. Το να είσαι σκλάβος ήταν, χωρίς αμφιβολία, φρικτό, καθώς τους ανάγκαζαν να κάνουν την πιο σκληρή και δυσάρεστη δουλειά. Πάνω από τους δούλους ήταν οι ελεύθεροι. Ένας ελεύθερος μπορούσε να είναι αρκετά πλούσιος ή πολύ φτωχός, ανάλογα με το πόση γη κατείχε. Πάνω από αυτούς ήταν οι ευγενείς ή jarls.

Η Νορβηγία προσηλυτίστηκε στον χριστιανισμό τον 11ο αιώνα. Το 995 ο Όλαφ Α΄ Τρίγκβασον αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς της Νορβηγίας (εκτός από τα νοτιοανατολικά που ήταν στα χέρια της Δανίας).

Η Νορβηγία στον Μεσαίωνα

Παρά το θάνατο του Χάραλντ Σίγκουρντσον το 1066, η οικογένειά του κυβέρνησε τη Νορβηγία μέχρι το 1130. Ωστόσο, μετά τον θάνατο του Σίγκουρντ του Σταυροφόρου η Νορβηγία υπέστη μια μακρά σειρά εμφύλιων πολέμων.

Η ειρήνη και η σταθερότητα επέστρεψαν στη Νορβηγία υπό τον Χάακον Δ΄ (1217-1263). Υπό τον Χάακον η Νορβηγία μεγαλούργησε. Η Νορβηγία προσάρτησε την Ισλανδία και τη Γροιλανδία. Τον Χάακον ακολούθησε ο γιος του Μάγκνους, γνωστός ως Lawmender. Το 1266 ο Μάγκνους συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν εφικτή η υπεράσπιση των Εβρίδων από την επίθεση της Σκωτίας. Έτσι πούλησε τις Εβρίδες και τη Νήσο Μαν στον βασιλιά της Σκωτίας. (Τα Σέτλαντς και τα Όρκνεϊ δόθηκαν στη Σκωτία το 1468).

Το 1319 η Νορβηγία ενώθηκε προσωρινά με τη Σουηδία. Ο βασιλιάς Έρικ της Νορβηγίας εξελέγη βασιλιάς της Σουηδίας. Τα 2 βασίλεια παρέμειναν ενωμένα μέχρι το 1355.

Εν τω μεταξύ, το 1349-1350 ο μαύρος θάνατος έπληξε τη Νορβηγία. Ερήμωσε τη χώρα και πιθανώς σκότωσε τον μισό πληθυσμό. Αργότερα τον 14ο αιώνα, η Νορβηγία ενώθηκε τόσο με τη Δανία όσο και με τη Σουηδία. Η Μαργαρίτα Α΄ ήταν η βασίλισσα της Δανίας και της Σουηδίας. Οι Νορβηγοί αναγνώρισαν τον ανιψιό της ως νόμιμο διάδοχο του νορβηγικού θρόνου. Το 1397 στέφθηκε βασιλιάς και των 3 βασιλείων στο Κάλμαρ. Η Σουηδία αποσχίστηκε το 1523, αλλά η Νορβηγία παρέμεινε ενωμένη με τη Δανία μέχρι το 1814.

Νορβηγία 1500-1800

Τη δεκαετία του 1530 η Μεταρρύθμιση έφτασε στη Νορβηγία. Οι Νορβηγοί ακολούθησαν τους Δανούς στην αποδοχή των λουθηρανικών δογμάτων.

Κατά τη διάρκεια του 16ου, 17ου και 18ου αιώνα, το εμπόριο και οι συναλλαγές στη Νορβηγία αυξήθηκαν. Στις αρχές του 17ου αιώνα οι νορβηγικές πόλεις μεγάλωσαν. Το 1624 το Όσλο καταστράφηκε από πυρκαγιά, αλλά ο Δανός βασιλιάς Κρίστιαν το ανοικοδόμησε και το μετονόμασε σε Κριστιάνια. (Το παλιό όνομα του Όσλο αποκαταστάθηκε το 1924). Τον 17ο αιώνα, η Νορβηγία εξήγαγε ψάρια, ξυλεία, σιδηρομεταλλεύματα και χαλκό. Τον 18ο αιώνα, ιδρύθηκαν σιδηρουργεία στη νότια Νορβηγία και κατασκεύαζαν όλα τα είδη σιδερένιων προϊόντων. Το νορβηγικό εμπορικό ναυτικό αναπτύχθηκε επίσης σημαντικά.

Το 1769 μια απογραφή έδειξε ότι η Νορβηγία είχε πληθυσμό 728.000 κατοίκων. Η μεγαλύτερη πόλη ήταν το Μπέργκεν με πληθυσμό 14.000 κατοίκων.

Ωστόσο, η ανάπτυξη του εμπορίου και της βιομηχανίας δεν πρέπει να υπερβάλλει. Τον 18ο αιώνα, η συντριπτική πλειονότητα των Νορβηγών ήταν αγρότες και ψαράδες.

Η Νορβηγία τον 19ο αιώνα

Το 1813 οι σουηδικές δυνάμεις εισέβαλαν στη Δανία. Τον Ιανουάριο του 1814 η Δανία αναγκάστηκε να παραδώσει τη Νορβηγία στη Σουηδία. Ωστόσο, ορισμένοι από τους Νορβηγούς

επαναστάτησαν κατά της κίνησης αυτής. Επικεφαλής τους ήταν ο πρίγκιπας διάδοχος Κρίστιαν Φρειδερίκος. Κάλεσε συνέλευση Στις 17 Μαΐου 1814 η νορβηγική συνέλευση συνέταξε σύνταγμα. Ο Κρίστιαν Φρειδερίκος εξελέγη βασιλιάς. Ωστόσο, τον Ιούλιο του 1814 οι Σουηδοί εισέβαλαν στη Νορβηγία. Ο Κρίστιαν Φρειδερίκος παραιτήθηκε και οι Νορβηγοί αποδέχθηκαν τον Σουηδό βασιλιά. Ωστόσο, εκείνος συμφώνησε να αποδεχθεί το σύνταγμα. Παρόλο που ο Σουηδός βασιλιάς ήλεγχε τις εξωτερικές υποθέσεις, η Νορβηγία είχε σημαντική αυτονομία.

Το 1816 ιδρύθηκε η Τράπεζα της Νορβηγίας και το 1821 καταργήθηκε η νορβηγική αριστοκρατία. Ωστόσο, τα χρόνια μετά το 1815 ήταν οικονομικά δύσκολα για τη Νορβηγία, εν μέρει επειδή η βρετανική αγορά ξυλείας χάθηκε από τον Καναδά.

Ωστόσο, τα πράγματα βελτιώθηκαν από τη δεκαετία του 1840 και μετά. Στα τέλη του 19ου αιώνα η νορβηγική γεωργία και η ξυλοβιομηχανία της άκμασαν. Ο νορβηγικός εμπορικός στόλος αναπτύχθηκε ραγδαία και στο τέλος του αιώνα ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος στον κόσμο μετά τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς.

Ο πληθυσμός της Νορβηγίας αυξήθηκε επίσης ραγδαία τον 19ο αιώνα. Στις αρχές του αιώνα ήταν μόλις 883.000, αλλά στο τέλος του αιώνα είχε φτάσει τους 2.240.000. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι πολλοί Νορβηγοί μετανάστευσαν στις ΗΠΑ στα τέλη του 19ου αιώνα.

Εν τω μεταξύ, ο εθνικισμός στη Νορβηγία αυξήθηκε τον 19ο αιώνα. Τα πράγματα κορυφώθηκαν το 1882. Το νορβηγικό κοινοβούλιο ή Storting ψήφισε νόμο, ο οποίος όριζε ότι τα μέλη της κυβέρνησης έπρεπε να συμμετέχουν στις συζητήσεις στο Storting. Το Στόρτινγκ ψήφισε τον νόμο 3 φορές, αλλά κάθε φορά ο Σουηδός βασιλιάς Όσκαρ Β' ασκούσε βέτο.

Τελικά, οι Νορβηγοί αποφάσισαν να ασκήσουν δίωξη κατά ολόκληρης της κυβέρνησης. Το 1884 κατηγορήθηκαν και καταδικάστηκαν και αναγκάστηκαν να παραιτηθούν. Στη συνέχεια, ο βασιλιάς αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Από τότε η Νορβηγία ήταν κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το 1898 δόθηκε η δυνατότητα ψήφου σε όλους τους άνδρες (εκτός από εκείνους που λάμβαναν βοήθεια για τους φτωχούς).

Η Νορβηγία στον 20ό αιώνα

Νορβηγική Ανεξαρτησία

Από το 1891 οι Νορβηγοί ζήτησαν ξεχωριστή προξενική υπηρεσία. Ωστόσο, οι Σουηδοί αρνήθηκαν. Πραγματοποιήθηκαν διαπραγματεύσεις, αλλά κατέρρευσαν στις αρχές του 1905. Το Storting ανέλαβε μονομερή δράση. Ψήφισε νόμο για τη δημιουργία προξενικής υπηρεσίας της Νορβηγίας. Ο Σουηδός βασιλιάς άσκησε βέτο στο νομοσχέδιο. Η νορβηγική κυβέρνηση παραιτήθηκε. Ο βασιλιάς δεν μπορούσε να σχηματίσει νέα κυβέρνηση. Τον Ιούνιο του 1905 ο πολιτικός Κρίστιαν Μίχελσεν υποστήριξε ότι ο Σουηδός βασιλιάς είχε ουσιαστικά παραιτηθεί, καθώς δεν διόρισε νέα κυβέρνηση. Δεν ενεργούσε πλέον ως βασιλιάς της Νορβηγίας. Έτσι, το Storting δήλωσε ότι η ένωση με τη Σουηδία διαλύθηκε επειδή "ο βασιλιάς έπαψε να λειτουργεί ως Νορβηγός βασιλιάς". Στις 13 Αυγούστου 1905, οι Νορβηγοί ψήφισαν σε δημοψήφισμα και ενέκριναν με συντριπτική πλειοψηφία την ανεξαρτησία της Νορβηγίας.

Πραγματοποιήθηκαν διαπραγματεύσεις με τους Σουηδούς και επιτεύχθηκε συμφωνία στις 23 Σεπτεμβρίου 1905. Ο Σουηδός βασιλιάς παραιτήθηκε επισήμως από κάθε αξίωση για τον νορβηγικό θρόνο στις 26 Οκτωβρίου 1905. Το ερώτημα ποιος θα έπρεπε να είναι αρχηγός του κράτους στη Νορβηγία απαντήθηκε με δημοψήφισμα στις 12-13 Νοεμβρίου 1905. Οι Νορβηγοί ψήφισαν υπέρ της μοναρχίας. Ο πρίγκιπας Καρλ της Δανίας έγινε βασιλιάς Χάακον Ζ΄.

Οι γυναίκες έλαβαν δικαίωμα ψήφου στις τοπικές εκλογές το 1907 και στις εθνικές εκλογές το 1913.

Μετά την ανεξαρτησία, η νορβηγική οικονομία άνθισε. Η υδροηλεκτρική ενέργεια άνθισε και το 1915 καθιερώθηκε το δεκάωρο.

Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου η Νορβηγία παρέμεινε ουδέτερη. Ωστόσο, ως αποτέλεσμα του απεριόριστου γερμανικού υποβρυχίου πολέμου, ο μισός νορβηγικός στόλος βυθίστηκε και περίπου 2.000 Νορβηγοί ναυτικοί έχασαν τη ζωή τους.

Στις δεκαετίες του 1920 και 1930 η ανεργία ήταν υψηλή στη Νορβηγία. Ωστόσο, η ύφεση της δεκαετίας του 1930 ήταν λιγότερο σοβαρή στη Νορβηγία από ό,τι σε πολλά μέρη της Ευρώπης.

Εν τω μεταξύ, το 1925 η Νορβηγία προσάρτησε τη Σπιτσβέργη ( το μεγαλύτερο και το μόνο με μόνιμο πληθυσμό νησί στο αρχιπέλαγος Σβάλμπαρντ στον Αρκτικό ωκεανό).

Όταν ξεκίνησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος το 1939, η Νορβηγία παρέμεινε ουδέτερη. Ωστόσο, στις 9 Απριλίου 1940, οι Γερμανοί εισέβαλαν στη Νορβηγία. Γρήγορα κατέλαβαν το Νάρβικ, το Τρόντχαϊμ, το Μπέργκεν και το Όσλο. Οι Γάλλοι και οι Βρετανοί έστειλαν βοήθεια. Στις 26 Μαΐου ανακατέλαβαν το Νάρβικ. Ωστόσο, η στρατιωτική κατάσταση στη Γαλλία επιδεινωνόταν και οι Βρετανοί και οι Γάλλοι αναγκάστηκαν να αποσύρουν τις δυνάμεις τους στις 7 Ιουνίου. Επίσης στις 7 Ιουνίου ο βασιλιάς και η κυβέρνηση κατέφυγαν στη Βρετανία. Παρά τη γενναία αντίστασή τους, οι Νορβηγοί αναγκάστηκαν να συνθηκολογήσουν στις 10 Ιουνίου. Η Νορβηγία κατελήφθη για το υπόλοιπο του πολέμου.

Ένας προδότης, ο Βίντκουν Κουίσλιγκ , συνεργάστηκε με τους Γερμανούς, αλλά πολλοί Νορβηγοί αντιστάθηκαν. Περίπου 35.000 από αυτούς συνελήφθησαν από τους Γερμανούς. Επιπλέον, ο νορβηγικός εμπορικός στόλος κατέφυγε στη Βρετανία. Τα νορβηγικά εμπορικά πλοία αποτέλεσαν σημαντική βοήθεια για τη Βρετανία, αλλά τα μισά από αυτά βυθίστηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου.

Μετά το 1945 η Νορβηγία εγκατέλειψε την πολιτική της ουδετερότητας και το 1949 εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ. Η Νορβηγία ανέκαμψε σύντομα από τον πόλεμο και οι δεκαετίες του 1950, 1960 και 1970 ήταν χρόνια ευημερίας. Υπήρχε πλήρης απασχόληση. Ωστόσο, η ανεργία αυξήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Τη δεκαετία του 1970 η Νορβηγία άρχισε να εκμεταλλεύεται τα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρέθηκαν στη Βόρεια Θάλασσα. Εν τω μεταξύ, ο αριθμός των θέσεων εργασίας στις παραδοσιακές βιομηχανίες, όπως η γεωργία και η ξυλεία, μειώθηκε, ενώ ο αριθμός των ατόμων που απασχολούνταν στις βιομηχανίες παροχής υπηρεσιών αυξήθηκε.

Το 1962 εκτοξεύθηκε ο πρώτος πύραυλος από το Διαστημικό Κέντρο Αντόγια στη Νορβηγία.

Το 1972 οι Νορβηγοί ψήφισαν με ποσοστό 53% έναντι 47% υπέρ της ένταξης στην Κοινή Αγορά (πρόδρομος της ΕΕ). Το 1994 οι Νορβηγοί ψήφισαν κατά της ένταξης στην ΕΕ σε ένα άλλο δημοψήφισμα.

Η Νορβηγία στον 21ο αιώνα

Σήμερα η Νορβηγία είναι μια ευημερούσα χώρα και οι κάτοικοί της έχουν υψηλό βιοτικό επίπεδο. Η Νορβηγία ξέφυγε επίσης σχετικά αλώβητη από την ύφεση του 2009. Η ανεργία στη Νορβηγία ήταν μόλις 3,1% το 2012 πολύ χαμηλότερη από ό,τι στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Το 2017 ήταν 4%. Το 2021 ο πληθυσμός της Νορβηγίας ήταν 5,4 εκατομμύρια.

Γλυπτό πλοίο των Βίκινγκ στην Ila