Συνοπτικά Προφίλ Χώρα Άνθρωποι Ζώα και φυτά Οικονομία Ιστορία και πολιτική Καθημερινότητα Φαγητά Παιδιά και σχολείο
Θρυλικό ξεκίνημα
Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άγιος Μαρίνος ιδρύθηκε το 301 μ.Χ. από έναν χριστιανό ονόματι Μαρίνο, ο οποίος διέφυγε από τους διωγμούς των χριστιανών υπό τον αυτοκράτορα Διοκλητιανό. Ο Μαρίνος, λιθοξόος από την περιοχή του Ρίμινι, αναζήτησε καταφύγιο στο Μόντε Τιτάνο, ένα βουνό στο σημερινό έδαφος της Δημοκρατίας του Αγίου Μαρίνου.
Ο Μαρίνος ίδρυσε μια εκκλησία στο βουνό, η οποία ήταν αφιερωμένη στην Αγία Μαρίνα. Ο Μαρίνος διέδιδε τον χριστιανισμό και με τους οπαδούς του άρχισαν να οικοδομούν μια μικρή κοινότητα. Μετά το τέλος του διωγμού των χριστιανών ο Μαρίνος διορίστηκε το 311 διάκονος από τον επίσκοπο του Ρίμινι Γαουδέντιο. Έλαβε το όρος Τιτάνο ως δώρο από τον νόμιμο ιδιοκτήτη του. Μετά τον θάνατο του Μαρίνου , το 366, ιδρύθηκε η Δημοκρατία του Αγίου Μαρίνου.
*Υπάρχει μια ασάφεια ως προς τις ημερομηνίες. Οι παραπάνω είναι οι κυρίαρχες. Κατά άλλες πηγές ο Άγιος Μαρίνος πέθανε το 301.
Η άνοδος της Δημοκρατίας και οι Capitani Reggenti
Η κοινότητα ζούσε ανενόχλητη στο βουνό της για τους επόμενους αιώνες κυρίως λόγω της σχετικά δυσπρόσιτης θέσης της και της φτώχειας.
Τον 13ο αιώνα, ο Άγιος Μαρίνος ήταν μια ακμάζουσα πόλη-δημοκρατία.Η τοποθεσία του Αγίου Μαρίνου, στους πρόποδες του βουνού Τιτάνο, την έκανε ένα στρατηγικά σημαντικό μέρος και η κοινότητα προσέλκυσε πολλούς νέους κατοίκους και έτσι ο πληθυσμός αυξήθηκε. Αγοράστηκαν και εκτάσεις γύρω από το βουνό. Τα νομικά βιβλία ρύθμιζαν ακόμη και τη διάθεση των απορριμμάτων. Υπήρχε επίσης ένας μικρός στρατός. Διοικούνταν από μία συνέλευση, γνωστή ως Arengo, η οποία αποτελούνταν από τους αρχηγούς κάθε οικογένειας (όπως στην αρχική ρωμαϊκή σύγκλητο, τους Patres). Η εκτελεστική εξουσία ανήκε στον πρύτανη (Rector) και τον καπετάνιο (Captain).
Το 1243, υιοθέτησε το πρώτο της Σύνταγμα, το οποίο καθόριζε ένα σύστημα κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με δύο αρχηγούς κράτους, τους Capitani Reggenti.( αυτό σε μετάφραση σημαίνει "κυβερνώντες καπετάνιοι"), και μόνο για έξι μήνες κάθε φορά. Αυτό ακολούθησε το παράδειγμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με δύο κυβερνώντες ύπατους. Οι δύο Capitani είναι οι αρχηγοί του κράτους του Αγίου Μαρίνου. Η αρχή αυτή έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα.
Αγώνες για ανεξαρτησία: Ghibellines εναντίον Guelphs
Σε πολλές ιταλικές πόλεις, η αντιπαράθεση μεταξύ του αυτοκράτορα και του πάπα έπαιξε σημαντικό ρόλο. Πολλές συγκρούσεις έλαβαν χώρα μεταξύ των υποστηρικτών τους. Χωρίστηκαν στους φιλοαυτοκρατορικούς Γκιβελλινούς και στους Γκέλφους, οι οποίοι ήταν πιστοί στον Πάπα.
Περισσότεροι Γιβελλίνιοι ζούσαν στον Άγιο Μαρίνο, ο οποίος πλέον εξόρισε τους Γκέλφους τον 13ο αιώνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο Πάπας να αφορίσει τους Σαν Μαρίνο (να τους αποβάλει από την εκκλησία) αρκετές φορές. Αν και αυτό ακυρώθηκε επανειλημμένα, η ειρήνη δεν επέστρεψε τόσο γρήγορα. Υπήρξαν επίσης αρκετές προσπάθειες να κατακτηθεί ο Άγιος Μαρίνος, για παράδειγμα από την οικογένεια των Γκελφών Μαλατέστα, η οποία κυβερνούσε στο κοντινό Ρίμινι.
Παρόλο που ο Πάπας Βονιφάτιος Η΄ αναγνώρισε τελικά την ανεξαρτησία του Αγίου Μαρίνου, έγιναν και άλλες προσπάθειες κατάκτησης του μικρού κράτους - χωρίς όμως επιτυχία. Τον 15ο αιώνα ξέσπασε και πάλι πόλεμος, τον οποίο κέρδισε ο Άγιος Μαρίνος. Αρκετά γειτονικά κάστρα, όπως το Fiorentino και το Faetano, προστέθηκαν στην επικράτεια του Αγίου Μαρίνου. Ένα νέο σύνταγμα τέθηκε σε ισχύ το 1600.
Ο Άγιος Μαρίνος παρέμεινε ελεύθερος ακόμη και κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του Ναπολέοντα στην Ιταλία από το 1796. Μετά το τέλος της κυριαρχίας του Ναπολέοντα, το Συνέδριο της Βιέννης αποφάσισε ότι η παλιά κατάσταση στην Ιταλία θα έπρεπε να αποκατασταθεί - και έτσι ο Άγιος Μαρίνος παρέμεινε ανεξάρτητος.
Ο Άγιος Μαρίνος τον 19ο και τον 20ό αιώνα
Ακόμη και όταν δημιουργήθηκε το Βασίλειο της Ιταλίας το 1861, ο Άγιος Μαρίνος παρέμεινε ανεπηρέαστος και ανεξάρτητος. Ήδη από το 1862, συνήφθησαν συνθήκες με την Ιταλία που δήλωναν ότι οι δύο χώρες ήταν ισότιμες.
Όπως και στην Ιταλία, οι φασίστες ήρθαν στην εξουσία στον Άγιο Μαρίνο το 1923, αν και η χώρα παρέμεινε ουδέτερη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το φασιστικό κόμμα του Αγίου Μαρίνου διαλύθηκε το 1943, λίγο μετά την ανατροπή και του Μουσολίνι. Η μικρή χώρα φιλοξένησε πλέον έως και 100.000 πρόσφυγες. Το 1944, οι Βρετανοί έριξαν αρκετές βόμβες στον Άγιο Μαρίνο, παρόλο που η χώρα ήταν ουδέτερη και το έδαφός της ήταν σημαδεμένο με μεγάλους λευκούς σταυρούς. 60 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Γερμανικά και συμμαχικά στρατεύματα πολέμησαν για άλλη μια φορά για το έδαφος, προτού το καταλάβουν τελικά οι Βρετανοί τον Σεπτέμβριο. Παρέμειναν μέχρι τον Νοέμβριο, επίσης για να οργανώσουν τον επαναπατρισμό των προσφύγων.
Ο Άγιος Μαρίνος σήμερα
Ο τουρισμός διαδραμάτισε όλο και πιο σημαντικό ρόλο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Παρόλο που ζουν εδώ μόνο 33.000 άνθρωποι, περίπου δύο εκατομμύρια επισκέπτες έρχονται κάθε χρόνο. Η χώρα δεν έχει χρέη και προσφέρει στους πολίτες της δωρεάν ιατρική περίθαλψη από το 1975.
Ο Άγιος Μαρίνος εξακολουθεί να έχει δύο αρχηγούς κρατών, οι οποίοι κυβερνούν για έξι μήνες ο καθένας. Με αυτόν τον τρόπο μοιράζεται η εξουσία. Αυτοί οι Capitani Reggenti εκλέγονται από το κοινοβούλιο. Ορκίζονται την 1η Απριλίου και την 1η Οκτωβρίου κάθε έτους. Επικεφαλής της κυβέρνησης είναι πάντα ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας.