Συνοπτικά     Προφίλ      Χώρα     Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική      Καθημερινότητα        Φαγητά        Παιδιά και σχολείο    Χαρακτηριστικά     Χριστούγεννα

Προ- και πρώιμη ιστορία του Λουξεμβούργου

Στην περιοχή του σημερινού Λουξεμβούργου, υπάρχουν ενδείξεις πρωτόγονων κατοίκων που χρονολογούνται από την Παλαιολιθική περίοδο πριν από περισσότερα από 35.000 χρόνια. Μια από τις παλαιότερες τοποθεσίες εγκατάστασης είναι το Etranger, όπου βρέθηκαν οστά που χρονολογούνται πριν από 15.000 χρόνια. Ωστόσο, οι πρώτες πραγματικές ενδείξεις πολιτισμού χρονολογούνται από τη Νεολιθική ή την 5η χιλιετία π.Χ., από την οποία έχουν βρεθεί στοιχεία κατοίκησης.

Το σημερινό Λουξεμβούργο κατοικήθηκε από τους Κέλτες κατά την Εποχή του Σιδήρου. Αυτοί οι Κέλτες ήταν της φυλής Treveri.Οι Treveli έχτισαν μια σειρά από οχυρωμένους οικισμούς της Εποχής του Σιδήρου κοντά στην κοιλάδα του Moselle στο σημερινό νότιο Λουξεμβούργο, τη δυτική Γερμανία και την ανατολική Γαλλία.Τα περισσότερα αρχαιολογικά στοιχεία από αυτή την περίοδο έχουν βρεθεί σε τάφους, πολλά από τα οποία συνδέονται στενά με το Τίτελμπεργκ.

Η περιοχή έγινε μέλος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όταν ο Καίσαρας νίκησε τους Γαλάτες την περίοδο 54-52 π.Χ.. Η περιοχή έγινε τελικά μέρος της ρωμαϊκής επαρχίας Gallia Belgica, με έδρα το Τρίερ. Παρέμενε υπό ρωμαϊκή κατοχή μέχρι τις αρχές του 5ου αιώνα, όταν μια νέα γερμανική φυλή κατέλαβε την περιοχή: οι Φράγκοι.

Μέρος της Φραγκικής Αυτοκρατορίας

Τον 5ο αιώνα, οι Φράγκοι (ένα σύνολο γερμανικών φύλων, το όνομα του οποίου αναφέρεται για πρώτη φορά σε ρωμαϊκές πηγές του 3ου αιώνα, συνδεδεμένο με φυλές στον Ρήνο) απώθησαν τους Ρωμαίους και το Λουξεμβούργο έγινε μέρος της Φραγκικής Αυτοκρατορίας.Οι κάτοικοι της περιοχής προσηλυτίστηκαν στον χριστιανισμό και γύρω στο 700 ιδρύθηκε ένα αβαείο στο Echternach, στο σημερινό ανατολικό Λουξεμβούργο.

Με τη διαίρεση της Αυτοκρατορίας των Φράγκων το 843, η επικράτεια του Λουξεμβούργου έγινε αρχικά μέρος της Μέσης Αυτοκρατορίας των Φράγκων του Λοθάρου και στη συνέχεια, το 925, μέρος της Ανατολικής Αυτοκρατορίας των Φράγκων. Αυτή έγινε τελικά η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ο όρος Lucilinburhuc αναφέρεται για πρώτη φορά το 963. Αναφερόταν σε ένα παλιό ρωμαϊκό παρατηρητήριο ή οχύρωση με θέα τον ποταμό Αλζέτ που ανήκε στο αβαείο του Αγίου Μαξίμιν στο Τριέρ. Ο Siegfried απέκτησε τη γη στην οποία βρισκόταν το οχυρό σε αντάλλαγμα για κάποια εδάφη που κατείχε  και με την άδεια του Όθωνα Α΄, του Άγιου Ρωμαίου Αυτοκράτορα, έχτισε ένα κάστρο στην περιοχή, το οποίο σύντομα προσέλκυσε αγρότες και τεχνίτες να ζήσουν στους πρόποδές του στην κοιλάδα Alzette. Από το 1083, οι απόγονοί του αυτοαποκαλούνταν κόμητες του Λουξεμβούργου, από αυτό ακριβώς το κάστρο.

Δουκάτο του Λουξεμβούργου

Το 1308, ο Ερρίκος Ζ΄ από τον Οίκο του Λουξεμβούργου έγινε βασιλιάς της Γερμανίας και το 1312 αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ο γιος του Ιωάννης έγινε βασιλιάς της Βοημίας το 1310. Με τον τρόπο αυτό, διεύρυναν τη θέση ισχύος των Λουξεμβούργων. Το 1354, η κομητεία έγινε δουκάτο. Ο Βενσέσλας Α΄ έγινε ο πρώτος δούκας. Με τον θάνατο του Σιγισμούνδου, η κύρια γραμμή των Λουξεμβούργων έσβησε το 1437. Το δουκάτο πέρασε στον Οίκο της Βουργουνδίας και αργότερα στον Οίκο των Αψβούργων. Η κυριαρχία άλλαξε χέρια αρκετές φορές.

Τον 17ο αιώνα, το Λουξεμβούργο έχασε τμήματα της επικράτειάς του, η οποία εκείνη την εποχή ήταν μεγαλύτερη από τη σημερινή επικράτεια, από τη Γαλλία. Στη συνέχεια, το ίδιο το Λουξεμβούργο περιήλθε επανειλημμένα υπό γαλλική κυριαρχία, από το 1684 έως το 1697 και ξανά στις αρχές του 19ου αιώνα.

Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου τον 19ο αιώνα

Όταν η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έληξε το 1806, το Λουξεμβούργο έπεσε αρχικά στη Γαλλία. Το Συνέδριο της Βιέννης το 1815, μετά από τους Ναπολεόντειους Πολέμους.  αποφάσισε ότι το Λουξεμβούργο θα έπρεπε να γίνει μέρος της Γερμανικής Συνομοσπονδίας (συνομοσπονδία ως επί το πλείστον γερμανόφωνων κρατιδίων μεταξύ του 1815 και του 1866, ανάμεσά τους και οι Κάτω Χώρες.). Επίσης, αναβαθμίστηκε στο καθεστώς του Μεγάλου Δουκάτου. Παράλληλα, ο Ολλανδός βασιλιάς κυβερνούσε σε προσωπική ένωση ως Μεγάλος Δούκας του Λουξεμβούργου (Ο όρος προσωπική ένωση στην πολιτική, είναι μια πολιτική ένωση δύο ή περισσότερων κρατικών οντοτήτων, τα οποία θεωρούνται διεθνώς ως χωριστά κράτη, αλλά μοιράζονται τον ίδιο αρχηγό κράτους, συνήθως έναν μονάρχη.). Αυτό αποφασίστηκε επίσης από το Συνέδριο της Βιέννης. Η κυριαρχία επί του Λουξεμβούργου αποσκοπούσε στην αποζημίωση των Κάτω Χωρών για την απώλεια άλλων εδαφών.

Η Γερμανική Συνομοσπονδία διαλύθηκε το 1866. Ένα χρόνο αργότερα ξέσπασε η κρίση του Λουξεμβούργου. Ο Ναπολέων Γ΄ της Γαλλίας ήθελε να αγοράσει το Λουξεμβούργο από τις Κάτω Χώρες. Στο Λουξεμβούργο υπήρξαν έντονες διαμαρτυρίες εναντίον αυτού του σχεδίου. Τελικά, το Λουξεμβούργο κηρύχθηκε "για πάντα ουδέτερο" σε μια συνάντηση των μεγάλων δυνάμεων.

Το 1890, ο Ολλανδός βασιλιάς Γουλιέλμος Γ' πέθανε χωρίς άρρενες απογόνους και έτσι οι στενότεροι συγγενείς του, οι δούκες του Νασσάου-Βέιλμπουργκ, ανέβηκαν στον δουκικό θρόνο του Λουξεμβούργου. Ο Αδόλφος του Νασσάου έγινε Μέγας Δούκας.

Οι Μεγάλες Δούκισσες Μαρία και Σαρλότ

Το 1912, η γενεαλογική γραμμή Νασσάου-Βάιλμπουργκ εξαφανίστηκε, καθώς ο Βίλχελμ Δ΄ δεν είχε αρσενικούς απογόνους. Η κόρη του Μαρία τον διαδέχθηκε αρχικά στο θρόνο μετά από μια αλλαγή στο νόμο. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, το Λουξεμβούργο κατελήφθη από τα γερμανικά στρατεύματα. Η Μαρία κατηγορήθηκε ότι ήταν πολύ φιλογερμανή.

Η Μαρία παραιτήθηκε το 1919 και όρισε την αδελφή της Σαρλότ ως διάδοχό της. Ένα δημοψήφισμα επιβεβαίωσε αυτή την απόφαση. Η Σαρλότ παντρεύτηκε τον Φελίξ των Βουρβόνων-Παρμά. Ωστόσο, το όνομά της καθόρισε την κληρονομική δυναστεία, η οποία ήταν πλέον ο Οίκος του Λουξεμβούργου-Νασσάου. Όταν το Λουξεμβούργο κατελήφθη και πάλι από τα γερμανικά στρατεύματα το 1940, η Σαρλότ και η οικογένειά της κατέφυγαν στην εξορία. Από εκεί, έγινε σύμβολο ελευθερίας και ανεξαρτησίας για τη χώρα της. Το 1944, το Λουξεμβούργο απελευθερώθηκε από τα αμερικανικά στρατεύματα και η οικογένεια επέστρεψε. Το 1948, η "αιώνια ουδετερότητα" που υπήρχε από το 1867 καταργήθηκε επίσημα.

Η Σαρλότ παρέμεινε Μεγάλη Δούκισσα μέχρι το 1964, όταν παραιτήθηκε υπέρ του γιου της Ζαν.

Μεγάλος Δούκας Ιωάννης και Μεγάλος Δούκας Ερρίκος του Λουξεμβούργου

Το 1964, ο γιος της Σαρλότ, ο Ιωάννης, έγινε Μέγας Δούκας. Το Λουξεμβούργο εξελίχθηκε από γεωργική και βιομηχανική χώρα σε κέντρο υπηρεσιών. Διεθνείς τράπεζες και άλλες εταιρείες εγκαταστάθηκαν στο Λουξεμβούργο.

Το Λουξεμβούργο σχημάτισε τελωνειακή και οικονομική ένωση με τις Κάτω Χώρες και το Βέλγιο (χώρες Μπενελούξ). Το Λουξεμβούργο ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας το 1957.

Το 1985 υπογράφηκε η Συμφωνία του Σένγκεν στην πόλη Σένγκεν του Λουξεμβούργου στον ποταμό Μοζέλ. Ρυθμίζει την κατάργηση των συνοριακών ελέγχων στα συμμετέχοντα κράτη. Σήμερα, το Λουξεμβούργο είναι η έδρα του Συμβουλίου Υπουργών της ΕΕ, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, της Επιτροπής της ΕΕ και του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου. Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την ΕΕ!

Ο Μέγας Δούκας Ιωάννης παρέμεινε στο αξίωμα μέχρι το 2000, όταν παραιτήθηκε υπέρ του γιου του Ερρίκου. Το πλήρες όνομά του είναι Ερρίκος Αλβέρτος Γαβριήλ Φέλιξ Μαρία Γουλιέλμος..Είναι παντρεμένος με τη Μεγάλη Δούκισσα Μαρία Τερέζα και έχουν πέντε παιδιά.

Το ευρώ χρησιμοποιείται στο Λουξεμβούργο από το 2002.

Πολιτικό Σύστημα

Το Μεγάλο Δουκάτο του Λουξεμβούργου είναι κοινοβουλευτική συνταγματική μοναρχία (Μεγάλο Δουκάτο) με αρχηγό κυβέρνησης —τον πρωθυπουργό— και αρχηγό κράτους —τον Μεγάλο Δούκα— ο οποίος έχει μόνο τυπικά καθήκοντα. Η κυβέρνηση ασκεί την εκτελεστική εξουσία. Κάθε 5 χρόνια διεξάγονται βουλευτικές εκλογές, κατά τις οποίες εκλέγονται 60 μέλη για τη Βουλή των Αντιπροσώπων, η οποία αποτελείται από ένα μόνο νομοθετικό σώμα.