Συνοπτικά     Προφίλ      Χώρα     Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική      Καθημερινότητα        Φαγητά        Παιδιά και σχολείο    Χαρακτηριστικά     Χριστούγεννα

Οι πρώτοι άνθρωποι στην Αυστρία

Τα αρχαιότερα ίχνη ανθρώπων στη σημερινή Αυστρία βρέθηκαν στο σπήλαιο Repolusthöhle στη Στυρία. Τα ίχνη αυτά χρονολογούνται από την παλαιολιθική περίοδο. Πρόκειται για ίχνη φωτιάς ηλικίας 300.000 ετών.

Τα δύο παλαιότερα αντικείμενα είναι σημαντικά νεότερα. Χρονολογούνται από τη νεολιθική περίοδο. Πρόκειται για την Αφροδίτη του Γκάλγκενμπεργκ ή Φάνυ και την Αφροδίτη του Βίλλεντορφ. Τα δύο ειδώλια απεικονίζουν γυναίκες.

Ο Ötzi είναι ακόμη νεότερος. Αυτό ήταν το όνομα που δόθηκε σε μια μούμια παγετώνα που βρέθηκε στις Άλπεις Ötztal στα σύνορα μεταξύ Αυστρίας και Ιταλίας. Ο Ötzi έζησε γύρω στο 3300 π.Χ. Η ανακάλυψή του έφερε πολλές νέες γνώσεις στην επιστήμη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μια περίοδος της Εποχής του Σιδήρου, ο πολιτισμός Hallstatt (πρώιμος πολιτισμός της εποχής του σιδήρου από το 800 έως το 400 π. Χ.), πήρε το όνομά της από την πόλη Hallstatt. Το Hallstatt είναι κάτι περισσότερο από μια όμορφη πόλη. Στην πραγματικότητα είναι το παλαιότερο κατοικημένο χωριό της Ευρώπης, που χρονολογείται από την εποχή του σιδήρου.

Ρωμαϊκές επαρχίες

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία συνέχισε να επεκτείνεται. Το 15 π.Χ., οι Ρωμαίοι κατέκτησαν τελικά την περιοχή της σημερινής Αυστρίας. Ίδρυσαν εδώ τρεις επαρχίες: τη Ραιτία στα δυτικά, το Nόρικουμ στο κέντρο και την Παννονία στα ανατολικά.

Φυσικά, οι επαρχίες αυτές δεν βρίσκονταν εντός των σημερινών συνόρων. Η Παννονία, για παράδειγμα, εκτεινόταν επίσης στις σημερινές χώρες της Ουγγαρίας, της Σερβίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας. Στην επαρχία της Ραιτίας, οι Ρωμαίοι ίδρυσαν αμέσως μια πόλη, την οποία ονόμασαν Brigantium. Πρόκειται για το σημερινό Bregenz. Μια πόλη ιδρύθηκε επίσης στα ανατολικά: Vindobona. Έγινε αργότερα Βιέννη

Η Περίοδος των Μεταναστεύσεων

Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία άρχισε σιγά σιγά να παρακμάζει. Όταν οι Ούννοι (νομαδικός λαός που έζησε στην Κεντρική Ασία, τον Καύκασο και την Ανατολική Ευρώπη μεταξύ του 4ου και του 6ου αιώνα μ.Χ) εισέβαλαν στην Κεντρική Ευρώπη από την ανατολή το 375 μ.Χ., οι γερμανικές φυλές κατέφυγαν στα δυτικά και νότια. Αυτό είναι επίσης γνωστό ως μετανάστευση των λαών.

Οι Γότθοι (γερμανικό νομαδικό φύλο) και άλλοι λαοί εισέβαλαν αρχικά στην επαρχία Nόρικουμ . Στη συνέχεια, οι Βαυαροί (ένα γερμανικό φυλετικό σύνολο που ζούσε στην περιοχή της Βαυαρίας, μιας περιοχής που καλύπτει κυρίως τη σημερινή νοτιοανατολική Γερμανία) εγκαταστάθηκαν εδώ από τον 6ο αιώνα. Δημιουργήθηκε ένα δουκάτο, το οποίο κυβερνούσε η οικογένεια Agilofinger. Οι Αλαμάνιοι ( ομάδα γερμανικών φυλών στον Άνω Ρήνο) εγκαταστάθηκαν στα δυτικά, στο σημερινό Vorarlberg.

 

Φραγκική Αυτοκρατορία και Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία

Το Δουκάτο των Βαυαρών περιήλθε υπό την κυριαρχία των Φράγκων (ένα σύνολο γερμανικών φύλων, το όνομα του οποίου αναφέρεται για πρώτη φορά σε ρωμαϊκές πηγές του 3ου αιώνα, συνδεδεμένο με φυλές στον Ρήνο) τον 8ο αιώνα. Όταν η Φραγκική Αυτοκρατορία διαιρέθηκε το 843, η Βαυαρία ανήκε στην Ανατολική Φραγκική Αυτοκρατορία. Το Ostland ιδρύθηκε στα ανατολικά του Δουκάτου της Βαυαρίας (στη σημερινή Κάτω Αυστρία). Ως συνοριακή περιοχή, προοριζόταν για την προστασία της Φραγκικής Αυτοκρατορίας. Αυτή η περιοχή έγινε αργότερα ο πυρήνας της Αυστρίας.

Ωστόσο, οι Ούγγροι εισέβαλαν για πρώτη φορά το 907. Το 955, οι Ανατολικοί Φράγκοι νίκησαν τους Ούγγρους, ανακατέλαβαν το Ostland και προχώρησαν ανατολικά, όπου ιδρύθηκαν νέοι οικισμοί.

Το 976 δημιουργήθηκε το Δουκάτο της Καρινθίας. Ο Όθων Β΄, ρωμαιογερμανός αυτοκράτορας, θέλησε να περιορίσει τη δύναμη του βαυαρού δούκα, αφού ο τελευταίος είχε στήσει ίντριγκες εναντίον του. Έτσι, διαχώρισε την Καρινθία.

Το ίδιο έτος, το 976, ο Όθωνας Β' μεταβίβασε το Ostmark σε έναν Βαυαρό κόμη: τον Λεοπόλδο. Το Μαργαριτάτο (αυτό που διοικείται από Μαρκήσιο, πριγκιπάτο)  της Αυστρίας υπήρχε πλέον. Ο Λεοπόλδος έγινε ο γενάρχης της οικογένειας Babensberg, η οποία κυβέρνησε την Αυστρία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το όνομα Ostarrichi αναφέρεται  για πρώτη φορά το 996. Το 1156, το Μαργαριτάτο αναβαθμίστηκε στη συνέχεια σε ανεξάρτητο δουκάτο εντός της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ανεξάρτητο από τη Βαυαρία.

Από το 1251,ο Οίκος των Πρεμυσλιδών κυβέρνησαν την Αυστρία, ενώ από το 1282 ακολούθησαν οι Αψβούργοι. Επέκτειναν την επικράτειά τους ενσωματώνοντας στο δουκάτο τους την Καρινθία, το Τιρόλο και άλλα εδάφη. Επίσης, αύξησαν την εξουσία τους, παρέχοντας σχεδόν αδιάλειπτα από το 1438 τους Ρωμαίους-Γερμανούς αυτοκράτορες.

Τον 17ο αιώνα, η Αυστρία βρισκόταν υπό συνεχή επίθεση από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Το 1683, οι Τούρκοι πολιόρκησαν τη Βιέννη για δύο μήνες, αλλά απωθήθηκαν με επιτυχία. Αναφέρεται ως η δεύτερη τουρκική πολιορκία της Βιέννης, επειδή είχε ήδη προηγηθεί μια (εξίσου ανεπιτυχής) το 1529.

Η Αυστρία αναδείχθηκε σε σημαντική ευρωπαϊκή δύναμη τις επόμενες δεκαετίες. Η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και οι σύμμαχοί της προχώρησαν με επιτυχία προς τα ανατολικά στον Μεγάλο Τουρκικό Πόλεμο και εκδίωξαν τους Τούρκους από την Ουγγαρία.

Το 1713, ο Κάρολος ΣΤ' ψήφισε νόμο που κατέστησε την επικράτεια των Αψβούργων αδιαίρετη και αδιαίρετη, τη λεγόμενη Πραγματική Κύρωση. Αυτό επέτρεπε πλέον τη γυναικεία διαδοχή στον θρόνο σε περίπτωση που η αρσενική ηγετική γραμμή πέθαινε.

Πράγματι, ο νέος αυτός νόμος εφαρμόστηκε σύντομα όταν η κόρη του Καρόλου Μαρία Θηρεσία διεκδίκησε τον θρόνο μετά τον θάνατό του το 1740. Έγινε έτσι αρχιδούκισσα της Αυστρίας. Το 1745 πέτυχε να γίνει ο σύζυγός της Φραγκίσκος Α΄ Στέφανος Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Μαζί του ίδρυσε τη νέα δυναστεία των Αψβούργων-Λωραίνης.

 

 

Ιστορία της Αυστρίας από τον 19ο αιώνα έως τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο Φραγκίσκος Β' ανέβηκε στον ρωμαιογερμανικό θρόνο το 1792. Ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους. Το 1804, ο Ναπολέων στέφθηκε αυτοκράτορας των Γάλλων. Απαίτησε από την Αυστρία να αναγνωρίσει τον τίτλο του αυτοκράτορα. Σε αντάλλαγμα, ο Φραγκίσκος θα μπορούσε τότε να γίνει αυτοκράτορας της Αυστρίας. Ο Φραγκίσκος το αποδέχθηκε αυτό. Ίδρυσε έτσι την Αυστριακή Αυτοκρατορία, την οποία κυβέρνησε ως Φραγκίσκος Α΄. Ως εκ τούτου, μερικές φορές αναφέρεται ως Φραγκίσκος ΙΙ/Ι.

Ο γιος του Φερδινάνδος τον διαδέχθηκε στο θρόνο ως Φερδινάνδος Α΄ το 1835. Παρέμεινε άτεκνος και, αδύναμος στην ηγεσία, παρέδωσε τον θρόνο στον ανιψιό του, γιο του αδελφού του, το 1848. Ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ έγινε έτσι αυτοκράτορας της Αυστρίας. Παντρεύτηκε την Ελισάβετ της Βαυαρίας (Σίσι), η οποία έγινε γνωστή ως Σίσι μέσω της μεταγενέστερης κινηματογραφικής εκδοχής με μια διάσημη ηθοποιό ονόματι Ρόμι Σνάιντερ.

Η Αυστρία ήταν ένα πολυεθνικό κράτος στο οποίο ομιλούνταν πολλές γλώσσες. Από το 1815 ανήκε στη Γερμανική Συνομοσπονδία. Ο πρίγκιπας φον Μέτερνιχ έγινε υπουργός Εξωτερικών της Αυστρίας ήδη από το 1809 και εξελίχθηκε σε έναν από τους ισχυρότερους άνδρες της Ευρώπης. Στόχος του ήταν η αποκατάσταση - ήθελε να αποκαταστήσει την παλιά τάξη πραγμάτων και να διατηρήσει την απόλυτη μοναρχία.

Κατά την επανάσταση του 1848/49, η οποία έλαβε χώρα και στην Αυστρία, ο Μέτερνιχ εκδιώχθηκε. Ο λαός απαίτησε δημοκρατία και ανεξαρτησία. Η επανάσταση έληξε όταν ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ ανέβηκε στο θρόνο.

Η Πρωσία και η Αυστρία πάλευαν τώρα για την κυριαρχία στη Γερμανική Συνομοσπονδία. Το 1866 ξέσπασε ο Γερμανικός Πόλεμος. Η Πρωσία και οι σύμμαχοί της νίκησαν και η Γερμανική Συνομοσπονδία διαλύθηκε. Υπό την ηγεσία της Πρωσίας, σχηματίστηκε η Βόρεια Γερμανική Συνομοσπονδία βόρεια της γραμμής Μάιν. Αυτή έγινε η Γερμανική Αυτοκρατορία το 1871. Αυτό σήμαινε ότι η "μικρή γερμανική λύση" είχε θριαμβεύσει, δηλαδή μια Γερμανική Αυτοκρατορία χωρίς την Αυστρία.

Διπλή Μοναρχία Αυστροουγγαρίας (1867-1918)

Η Αυστρία στράφηκε τώρα περισσότερο στα εδάφη της στα νοτιοανατολικά και ανατολικά. Το 1867 συγχωνεύθηκε με την Ουγγαρία για να σχηματίσει τη διπλή μοναρχία της Αυστροουγγαρίας. Αυτό έκαμψε τη μακροχρόνια αντίσταση των Ούγγρων στην κυριαρχία των Αψβούργων. Ταυτόχρονα, ο Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ διεκδίκησε τη θέση του στην ευρωπαϊκή δομή εξουσίας, αφού δεν είχε υπάρξει λύση για τη Μεγάλη Γερμανία. Οι κοινοί θεσμοί των δύο χωρών έλαβαν πλέον την κατάληξη k.u.k. για "αυτοκρατορικός και βασιλικός".

Η Αυστροουγγαρία ήταν πλέον το δεύτερο μεγαλύτερο κράτος στην Ευρώπη από άποψη μεγέθους και το τρίτο μεγαλύτερο από άποψη πληθυσμού. Πολλοί λαοί ζούσαν εδώ. Αυτό έφερε μαζί του και προβλήματα.

 

Το 1878, η Αυστροουγγαρία κατέλαβε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, η οποία τελικά ενσωματώθηκε πλήρως στο κράτος το 1908. Πριν από αυτό, η περιοχή ανήκε επίσημα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η προσάρτηση αυτή προκάλεσε διαμαρτυρίες όχι μόνο από τους Οθωμανούς, αλλά και από τη Ρωσία και το Βασίλειο της Σερβίας, καθώς η Βοσνία-Ερζεγοβίνη κατοικείτο κυρίως από νότιους Σλάβους. Η κρίση που προέκυψε στη Βοσνία σήμαινε αυξημένο κίνδυνο πολέμου. Το ξέσπασμά του αποτράπηκε τελικά, επειδή η Ρωσία δεν έβλεπε τον εαυτό της σε θέση να πολεμήσει εναντίον της Διπλής Συμμαχίας (Αυστροουγγαρία και Γερμανική Αυτοκρατορία) και η Γαλλία δεν προσέφερε καμία υποστήριξη. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποζημιώθηκε με μια χρηματική πληρωμή.

Μια μυστική οργάνωση στο Βασίλειο της Σερβίας ήθελε να απελευθερώσει τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και να την ενώσει με τη Σερβία και το Μαυροβούνιο. Γι' αυτό το λόγο ο Αυστριακός διάδοχος του θρόνου Φραγκίσκος Φερδινάνδος (ανιψιός του Φραγκίσκου Ιωσήφ Α') δολοφονήθηκε στη δολοφονία του Σεράγεβο. Αυτό ήταν το έναυσμα για τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο: η Αυστροουγγαρία ζήτησε από τη Γερμανική Αυτοκρατορία υποστήριξη και κήρυξε πόλεμο στη Σερβία. Η Ρωσία υποστήριξε τώρα τη Σερβία και κήρυξε πόλεμο στην Αυστροουγγαρία. Η ίδια η Ρωσία είχε συμμαχήσει με τη Γαλλία και τη Μεγάλη Βρετανία, και έτσι καθορίστηκαν τα πρώτα από τα εμπόλεμα μέρη.

Ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ Α΄ πέθανε το 1916. Καθώς δεν είχε δικούς του γιους, ο δισέγγονος του Κάρολος Α΄ έγινε αυτοκράτορας της Αυστρίας.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε το 1918 με τη νίκη της Αντάντ και των συμμάχων της. Ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης άλλαξε πάρα πολύ ως αποτέλεσμα. Η Ουγγαρία αποχώρησε από την Πραγματική Ένωση μαζί με την Αυστρία. Αυτό ήταν το τέλος της διπλής μοναρχίας. Ο αυτοκράτορας δεν παραιτήθηκε επισήμως, αλλά παραιτήθηκε από τα κυβερνητικά του καθήκοντα και τελικά ταξίδεψε στην Ελβετία. Δεν του επετράπη να επιστρέψει στην Αυστρία.

 

 

 

Ιστορία της Αυστρίας από το 1918 έως σήμερα

(Πρώτη) Δημοκρατία της Αυστρίας (1918-1933)

Στο τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η Αυστρία διαιρέθηκε. Η νεοσύστατη Τσεχοσλοβακία έλαβε τη Βοημία και τη Μοραβία. Το υπόλοιπο έδαφος έγινε η Δημοκρατία της Γερμανικής Αυστρίας. Η Γερμανική Αυστρία έπρεπε επίσης να παραιτηθεί από εδάφη που έγιναν στη συνέχεια μέρος της Ιταλίας (για παράδειγμα το Νότιο Τιρόλο και η Ίστρια) και από εκείνα που έγιναν μέρος νεοσύστατων χωρών, δηλαδή της Πολωνίας (Γαλικία) και του Βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων. Το κρατίδιο, το οποίο ανήκε προηγουμένως στην Ουγγαρία, αποδόθηκε στην Αυστρία. Στις συνθήκες που συνήψαν οι νικήτριες δυνάμεις με τις ηττημένες χώρες το 1919, ορίστηκε επίσης ότι η Γερμανική Αυστρία θα ονομαζόταν πλέον Δημοκρατία της Αυστρίας.

Μετά τον πόλεμο η οικονομία της χώρας είχε καταστραφεί. Υπήρχαν πολλοί άνεργοι και ο πληθωρισμός είχε αρχίσει να εξαπλώνεται. Μόνο μια νομισματική μεταρρύθμιση θα μπορούσε να βοηθήσει. Η "Κορώνα" αντικαταστάθηκε από το "Σίλλινγκ" το 1925. Υπήρξαν πολυάριθμοι νέοι νόμοι, συμπεριλαμβανομένου του νόμου περί κατάργησης της αριστοκρατίας. Με αυτόν καταργήθηκε η αριστοκρατία και ο αριστοκρατικός τίτλος "von" δεν μπορούσε πλέον να χρησιμοποιείται στο όνομα (σε αντίθεση με τη Γερμανία).

Πολιτικά, όπως και στη Γερμανία, η περίοδος δεν ήταν σταθερή. Η πορεία ήταν ασαφής και υπήρξαν εξεγέρσεις και από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος. Ο Ένγκελμπερτ Ντόλφας έγινε ομοσπονδιακός καγκελάριος το 1932.

Εταιρικό κράτος (1933-1938)

Ο Dollfuß κατήργησε το κοινοβούλιο τον Μάρτιο του 1933 και κυβέρνησε πλέον με δικτατορικό τρόπο. Ήταν κοντά στον ιταλικό φασισμό, αλλά απέρριπτε τον εθνικοσοσιαλισμό στη Γερμανία. Ο ίδιος και το κόμμα του, το Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα, ζητούσαν την εγκαθίδρυση ενός εταιρικού κράτους. Το κράτος αυτό θα οργανωνόταν σύμφωνα με επαγγελματικές ομάδες- δεν θα υπήρχαν πολιτικά κόμματα και κοινοβούλιο.

Οι Σοσιαλδημοκράτες αντιτάχθηκαν σε αυτό. Τον Φεβρουάριο του 1934 έλαβαν χώρα ένοπλες μάχες μεταξύ των δύο ομάδων, στις οποίες έχασαν τη ζωή τους αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι. Το SPD απαγορεύτηκε. Την 1η Μαΐου ο Ντόλφας ανακήρυξε το σωµατειακό κράτος. Ο Dollfuß δολοφονήθηκε από τους εθνικοσοσιαλιστές τον Ιούλιο του 1934, αλλά το εταιρικό κράτος συνέχισε να υφίσταται.

 

Μέρος του Γερμανικού Ράιχ (1938-1945)

Τον Μάρτιο του 1938, η Γερμανία εισέβαλε στην Αυστρία. Αυτό σηματοδότησε την προσάρτηση της Αυστρίας στο Γερμανικό Ράιχ. Οι διώξεις των Εβραίων άρχισαν αμέσως. Η αυθαίρετη διακυβέρνηση υποστηρίχθηκε από πολυάριθμους υποστηρικτές του εθνικοσοσιαλισμού, όπως ο Άρθουρ Σέις-Ινκουάρ.

Με την προέλαση του Κόκκινου Στρατού τον Απρίλιο του 1945, η εθνικοσοσιαλιστική κυριαρχία στην Αυστρία έλαβε τέλος. Στις 27 Απριλίου 1945, η Αυστρία ανακήρυξε και πάλι την ανεξαρτησία της. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος έληξε τον Μάιο με την παράδοση του Γερμανικού Ράιχ.

 

Μεταπολεμική περίοδος στην Αυστρία (1945-1955)

Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αυστρία επανήλθε στα σύνορά της του 1938. Όπως και η Γερμανία, η Αυστρία χωρίστηκε σε τέσσερις ζώνες κατοχής από τις νικήτριες δυνάμεις. Η Βιέννη διαιρέθηκε επίσης.

Η πρώτη κυβέρνηση σχηματίστηκε από τα τρία κόμματα ÖVP, SPÖ και KPÖ και ο πρώτος ομοσπονδιακός καγκελάριος ήταν ο Leopold Figl του ÖVP. Η Αυστρία ανέκτησε τελικά την πλήρη κυριαρχία της το 1955. Η χώρα δεσμεύτηκε για ουδετερότητα και δεσμεύτηκε να μην επιδιώξει νέα προσάρτηση από τη Γερμανία.

Το υπόλοιπο του 20ού αιώνα

Το Νότιο Τιρόλο, το οποίο ανήκε στην Αυστρία μέχρι το 1918 και στη συνέχεια κατελήφθη από την Ιταλία μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, έλαβε εκτεταμένη αυτονομία εντός της Ιταλίας το 1969. Αυτό το αυτόνομο καθεστώς παρατάθηκε και πάλι το 1972. Η διαμάχη για το Νότιο Τιρόλο διευθετήθηκε τότε.

Το χριστιανοδημοκρατικό ÖVP κυβέρνησε από το 1966 και το SPÖ από το 1970 έως το 1983 υπό τον ομοσπονδιακό καγκελάριο Μπρούνο Κρέισκι. Σε δημοψήφισμα του 1978 απορρίφθηκε η χρήση της πυρηνικής ενέργειας. Ως αποτέλεσμα, η πυρηνική ενέργεια δεν χρησιμοποιείται στην Αυστρία.

Από το 1983, το SPÖ κυβέρνησε μαζί με το FPÖ. Ο συνασπισμός αυτός τερματίστηκε το 1986 μετά την εκλογή του δεξιού πολιτικού Jörg Haider ως αρχηγού. Ο Κουρτ Βάλντχαϊμ εξελέγη νέος ομοσπονδιακός πρόεδρος το 1986. Η εκλογή αυτή ήταν ιδιαίτερα αμφιλεγόμενη, καθώς υπήρχαν υποψίες ότι ο Βάλντχαϊμ είχε εμπλακεί σε ναζιστικά εγκλήματα πολέμου (υπόθεση Βάλντχαϊμ).

Από το 1987 έως το 2000, το SPÖ και το ÖVP σχημάτισαν και πάλι μεγάλο συνασπισμό. Η Αυστρία προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 1995.

21ος αιώνας στην Αυστρία

Το 2002, το ευρώ αντικατέστησε το στίλλινγκ ως μέσο πληρωμής.

Μεταξύ 2000 και 2007, το ÖVP κυβέρνησε μαζί με το FPÖ, ένα δεξιό λαϊκιστικό κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι το κόμμα αυτό είναι πολιτικά δεξιό και αντιτίθεται στους ξένους και τους αλλοδαπούς. Τα άλλα κράτη της ΕΕ αντέδρασαν αρχικά με το πάγωμα των διπλωματικών σχέσεων. Φοβήθηκαν ότι οι ξενοφοβικές και ρατσιστικές δηλώσεις των πολιτικών του FPÖ θα μπορούσαν να επηρεάσουν το έργο της αυστριακής κυβέρνησης. Ωστόσο, τα μέτρα αυτά άρθηκαν και πάλι τον Σεπτέμβριο του 2009, καθώς ο φόβος αυτός δεν επαληθεύτηκε.

Από το 2007 ισχύει και πάλι ένας μεγάλος συνασπισμός του ÖVP και του SPÖ. Οι ομοσπονδιακοί καγκελάριοι ήταν ο Wolfgang Schüssel (ÖVP), ο Alfred Gusenbauer (SPÖ) και ο Werner Faymann (SPÖ).

Ο Faymann παραιτήθηκε τον Μάιο του 2016 λόγω των κακών εκλογικών αποτελεσμάτων του κόμματός του. Ο διάδοχός του ήταν ο Christian Kern. Τον Δεκέμβριο του 2017, ο Σεμπάστιαν Κουρτς έγινε ο νέος ομοσπονδιακός καγκελάριος της Αυστρίας. Ο Καρλ Νεχάμερ από το ÖVP είναι ομοσπονδιακός καγκελάριος της Αυστρίας από το 2021.