Συνοπτικά Προφίλ Χώρα Άνθρωποι Ζώα και φυτά Οικονομία Ιστορία και πολιτική Καθημερινότητα Φαγητά Παιδιά και σχολείο Χαρακτηριστικά
Από πού προέρχεται το όνομα "Μονακό";
Ήδη από το 1000 π.Χ., ναυτικοί από τη μακρινή Φοινίκη ήρθαν επίσης στις ακτές της Μεσογείου, όπου βρίσκεται σήμερα το μικρό κράτος του Μονακό, και οχύρωσαν εκεί οικισμούς για να κάνουν εμπόριο με την πατρίδα τους.
Τους Φοίνικες ακολούθησαν οι Έλληνες, οι οποίοι επίσης αναγνώρισαν την ευνοϊκή θέση της τοποθεσίας. Ανέγειραν ναό προς τιμήν του Ηρακλή Μονοίκου, που μεταφράζεται ως "ο μοναδικός" (Σύμφωνα με τον μύθο, ο Ηρακλής πέρασε από την περιοχή του Μονακό και έδιωξε τους προηγούμενους θεούς, εγκαθιδρύοντας την λατρεία του Ελληνικού Δωδεκαθέου. Ως αποτέλεσμα, χτίστηκε ένας ναός εκεί, ο ναός του «Ηρακλή Μονοίκου»).
Μια ερμηνεία είναι ότι αυτό χρησιμοποιήθηκε αργότερα ως βάση για την ονομασία. Μια άλλη ερμηνεία είναι ότι μια ομάδα Μονοϊκών από τη Λιγουρία εγκαταστάθηκε εδώ τον 6ο αιώνα π.Χ. και το όνομα προήλθε αργότερα από αυτή την ομάδα.
Ίδρυση 1215
Οι Έλληνες αντικαταστάθηκαν από τους Ρωμαίους και ακολούθησε μια περίοδος που χαρακτηρίστηκε από διάφορους κατακτητές. Οι Σαρακηνοί νικήθηκαν το 972, αλλά η ειρήνη δεν επανήλθε. Το Μονακό έγινε τελικά μέρος της Δημοκρατίας της Γένοβας και ενεπλάκη στις μάχες μεταξύ των Γκελφικών, που υποστήριζαν τον Πάπα, και των Γιβελλίνων, που υποστήριζαν τον αυτοκράτορα, στα τέλη του 12ου και τον 13ο αιώνα.
Ως ημερομηνία ίδρυσης του Μονακό αναφέρεται επανειλημμένα η 10η Ιουνίου 1215. Ο θεμέλιος λίθος για ένα φρούριο τέθηκε την ημέρα αυτή. Το παλάτι του ηγεμόνα βρίσκεται ακόμη και σήμερα σε αυτή τη θέση. Από το 1297, μια αριστοκρατική οικογένεια που ονομάζεται Γκριμάλντι ήρθε στην εξουσία στο Μονακό. Το 1489, η Γαλλία και η Σαβοΐα αναγνώρισαν τελικά το Μονακό ως ανεξάρτητο κράτος.
Το Μονακό ανεξαρτητοποιείται
Η Γαλλική Επανάσταση αποτέλεσε σημαντικό σημείο καμπής για την περαιτέρω ανάπτυξη του Μονακό, καθώς το Μονακό έχασε την ανεξαρτησία του το 1793 και περιήλθε στη Γαλλία. Οι Γκριμάλντι έχασαν την περιουσία τους και χρειάστηκε να κάνουν υπομονή για αρκετό καιρό.
Μόνο μετά την εποχή του Ναπολέοντα ανέκτησαν την περιουσία τους στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815, αλλά στη συνέχεια βρέθηκαν υπό την προστασία του Βασιλείου της Σαρδηνίας. Μόνο όταν η Σαρδηνία προσαρτήθηκε στην Ιταλία, ο τότε πρίγκιπας κατάφερε να πείσει τη Γαλλία να αναγνωρίσει το Μονακό ως ανεξάρτητο κράτος. Το Μονακό απέκτησε πλήρη ανεξαρτησία το 1861.
Το 1918, επιτεύχθηκε συμφωνία με τη Γαλλία στην οποία επιβεβαιώθηκε η ανεξαρτησία του Μονακό, αλλά ταυτόχρονα ορίστηκε ότι το Μονακό θα περιέλθει στη Γαλλία σε περίπτωση που η δυναστεία των Γκριμάλντι εκλείψει.
Πολιτική
Ως ανεξάρτητο Πριγκιπάτο, το Μονακό έχει πολίτευμα Συνταγματικής Μοναρχίας από το 1911, με έναν Πρίγκηπα, επικεφαλής του Κράτους. Η εκτελεστική εξουσία αποτελείται από έναν Κρατικό Υπουργό, ο οποίος προεδρεύει ενός Κυβερνητικού Συμβουλίου το οποίο αποτελείται από έξι μέλη (τον ίδιο, καθώς και πέντε Κυβερνητικούς Συμβούλους, οι οποίοι αντιστοιχούν σε Υπουργούς).
Ύστερα από μια συμφωνία με τη Γαλλία, η οποία υπεγράφη το 1930, ο Κρατικός Υπουργός υποχρεούνταν να είναι Γάλλος υπήκοος (γενικώς ένας Νομάρχης ή ένας Πρέσβης) ορισμένος από τον Πρίγκιπα, με βάση μια λίστα που του παρουσίαζε το Γαλλικό Κράτος. Το 2002, η συμφωνία αυτή τροποποιήθηκε ώστε να μην υπάρχει παρέμβαση της Γαλλίας σε αυτή την επιλογή. Από εκείνη την τροποποίηση και μετά, λοιπόν, ο Κρατικός Υπουργός δεν ήταν, πλέον, απαραίτητο να είναι γαλλικής εθνικότητας. Η αλλαγή αυτή έδωσε, μεταξύ άλλων, τη δυνατότητα στο Μονακό να ικανοποιήσει τα κριτήρια εισόδου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.