Συνοπτικά     Προφίλ     Χώρα    Άνθρωποι    Ζώα και φυτά     Οικονομία      Ιστορία και πολιτική      Καθημερινότητα      Φαγητά        Παιδιά και σχολείο    Χαρακτηριστικά 

Αρχαιότητα και Μεσαίωνας

Η ιστορία των Κάτω Χωρών δεν πάει πολύ πίσω, τουλάχιστον δεν υπάρχουν σχεδόν καθόλου ευρήματα που να το δείχνουν αυτό. Ωστόσο, μεγαλιθικοί τάφοι υποδηλώνουν ότι η χώρα κατοικήθηκε ήδη κατά την Εποχή των Παγετώνων. Στην αρχαιότητα και στις αρχές της χριστιανικής εποχής, οι νότιες Κάτω Χώρες ανήκαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Από τον 4ο αιώνα και μετά, κυβέρνησε η Δυναστεία των Μεροβίγγειων (Οι Μεροβίγγειοι ή Δυναστεία των Μεροβίγγειων ήταν η βασιλική οικογένεια που κυβέρνησε τους Φράγκους από τα μέσα του 5ου αιώνα μέχρι το 751. Ο όρος "Βασιλιάς των Φραγκων" εμφανίζεται για πρώτη φορά στη βόρεια Γαλατία, όλοι οι Φράγκοι ενώθηκαν από την εξουσία τους (509)) και άρχισε ο εκχριστιανισμός, δηλαδή η εξάπλωση του χριστιανισμού στη χώρα. Αργότερα οι Κάτω Χώρες πέρασαν στον αυτοκράτορα Καρλομάγνο και τον 9ο αιώνα στην Ανατολική Φραγκική Αυτοκρατορία. Η Ανατολική Φραγκική Αυτοκρατορία είναι ο πρόδρομος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τον 15ο αιώνα, η περιοχή πέρασε από τον Οίκο των Βαλουά-Βουργουνδίας στη δυναστεία των Αψβούργων.

Δημιουργία της Δημοκρατίας των Ηνωμένων Κάτω Χωρών

Στα μέσα του 16ου αιώνα, η αυτοκρατορία των Αψβούργων διαιρέθηκε και υπό τον νέο ηγεμόνα Φίλιππο Β΄ έγιναν προσπάθειες καταστολής της προτεσταντικής πίστης. Ο Γουλιέλμος του Νασσάου-Ντίλενμπουργκ και ο πρίγκιπας της Οράγγης αρχικά εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι οι θρησκείες θα μπορούσαν να συμβιώσουν ειρηνικά. Ωστόσο, οι καθολικοί πιστοί στην Ισπανία στη χώρα ήθελαν να απαλλαγούν από τους Προτεστάντες. Υπήρξαν διαμαρτυρίες εναντίον αυτού και τελικά οι βόρειες (προτεσταντικές) επαρχίες ίδρυσαν την ανεξάρτητη "Δημοκρατία των Ηνωμένων Κάτω Χωρών". Το 1648, η δημοκρατία αναγνωρίστηκε και από την Ισπανία και επισήμως δεν ανήκε πλέον στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Μανία της τουλίπας

Τον 17ο αιώνα επικράτησε στις Κάτω Χώρες η λεγόμενη Χρυσή Εποχή, κατά την οποία η χώρα ευημερούσε οικονομικά και πολιτιστικά. Εκείνη την εποχή, οι τουλίπες αποτελούσαν ένα είδος συμβόλου κύρους και θεωρούνταν πολύ ευγενείς. Η δημοτικότητα του φυτού αυξήθηκε και όλοι αγόραζαν το λουλούδι, η τιμή του οποίου συνέχισε να αυξάνεται. Ήλπιζαν ότι η πώληση θα έφερνε ακόμη περισσότερα χρήματα. Στη δεκαετία του 1630, ωστόσο, η τιμή των τουλίπων έπεσε και πάλι και η αγορά κατέρρευσε. Το φαινόμενο αυτό είναι επίσης γνωστό ως κερδοσκοπική φούσκα. Επειδή οι άνθρωποι αγόραζαν τουλίπες σαν τρελοί εκείνη την εποχή, τα γεγονότα είναι επίσης γνωστά ως τουλίπικη μανία.

Θαλάσσια ταξίδια

Κατά τη διάρκεια του 16ου αιώνα χτίστηκαν όλο και περισσότερα λιμάνια στις μεγάλες ακτές των Κάτω Χωρών. Από εκεί, οι Ολλανδοί ταξίδευαν προς τη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία. Επιπλέον, ιδρύθηκε το Νέο Άμστερνταμ στις ακτές της Βόρειας Αμερικής, η σημερινή Νέα Υόρκη. Αργότερα, επισκέφθηκαν επίσης τη Νότια Αφρική.

Η αυξανόμενη υπεροχή των Κάτω Χωρών ως ναυτική δύναμη τις έφερνε όλο και περισσότερο σε σύγκρουση με την Αγγλία, με αποτέλεσμα τρεις ναυτικούς πολέμους, οι οποίοι τερματίστηκαν μόνο με τον γάμο του Γουλιέλμου Γ΄ της Οράγγης και της Αγγλίδας πριγκίπισσας Μαίρης Στιούαρτ. Τον 18ο αιώνα, οι Κάτω Χώρες κατακτήθηκαν από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη και μετονομάστηκαν σε Βασίλειο της Ολλανδίας.

Οι Κάτω Χώρες τον 19ο αιώνα

Μετά το τέλος της κυριαρχίας του Ναπολέοντα, το μέλλον της χώρας αποφασίστηκε στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815. Μαζί με το σημερινό Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, οι Κάτω Χώρες τέθηκαν υπό την κυριαρχία του Γουλιέλμου Α. Ωστόσο, υπήρξαν συγκρούσεις στο εσωτερικό αυτής της αυτοκρατορίας, κυρίως θρησκευτικής φύσης. Ο προτεσταντικός βορράς, δηλαδή οι Κάτω Χώρες, ήταν προτεσταντική και ο νότος ήταν καθολικός.

Μετά την εξέγερση των Βρυξελλών, οι βελγικές επαρχίες και οι ολλανδικές επαρχίες απέκτησαν την ανεξαρτησία τους η μία από την άλλη. Ένα μεγάλο μέρος του Λουξεμβούργου πέρασε στο Βέλγιο. Λίγο αργότερα, οι ολλανδικές αποικίες εξεγέρθηκαν, γεγονός που οδήγησε σε λιγότερη επιρροή από τους Ολλανδούς αποικιοκράτες και περισσότερη αυτοδιοίκηση για τις αποικιοκρατούμενες χώρες.

Οι Κάτω Χώρες κατά τη διάρκεια των παγκόσμιων πολέμων

Κατά τη διάρκεια των ευρωπαϊκών συγκρούσεων, οι Κάτω Χώρες κατάφεραν συνήθως να διατηρήσουν την ουδετερότητά τους, μεταξύ άλλων και κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, κατελήφθησαν από γερμανικά στρατεύματα. Υπό την κυριαρχία των Γερμανών εθνικοσοσιαλιστών, υπήρξαν λεηλασίες, απελάσεις πολιτικών αντιπάλων και Εβραίων και φρικτές δολοφονίες.

Διεθνείς ενώσεις

Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Κάτω Χώρες ίδρυσαν τα Ηνωμένα Έθνη μαζί με άλλες 49 χώρες. Η ολλανδική πόλη της Χάγης ορίστηκε ως έδρα του Διεθνούς Δικαστηρίου. Τέσσερα χρόνια αργότερα, οι Κάτω Χώρες προσχώρησαν στο ΝΑΤΟ και ίδρυσαν τελωνειακή ένωση με το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο, η οποία αργότερα μετατράπηκε σε οικονομική ένωση.

Οι Κάτω Χώρες ήταν επίσης συνιδρυτές της ΕΟΚ (Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα) και έτσι συνέβαλαν σημαντικά στην ενοποιημένη Ευρώπη. Στη δεκαετία του 1970, οι Κάτω Χώρες παραχώρησαν ανεξαρτησία σε όλες τις αποικίες τους, με εξαίρεση τα νησιά της Καραϊβικής, τα οποία εξακολουθούν να αποτελούν μέρος της εθνικής επικράτειας μέχρι σήμερα.

Σήμερα, οι Κάτω Χώρες είναι συνταγματική μοναρχία. Η κυβέρνηση αποτελείται από τον βασιλιά και τους υπουργούς. Ο βασιλιάς έχει ορισμένη εξουσία στις Κάτω Χώρες, σε αντίθεση με την Αγγλία, για παράδειγμα, όπου η βασίλισσα είναι περισσότερο υπεύθυνη για την εκπροσώπηση της χώρας. Ο Βίλεμ-Αλεξάντερ είναι βασιλιάς των Κάτω Χωρών από το 2013. Ανέλαβε τη θέση του από τη μητέρα του, τη βασίλισσα Βεατρίκη.

Πολιτική σήμερα

Από τις αρχές του 21ου αιώνα, παρατηρείται μια αξιοσημείωτη μετατόπιση προς τα δεξιά στις Κάτω Χώρες. Η μετατόπιση προς τα δεξιά είναι ένας πολιτικός όρος που χρησιμοποιείται όταν κόμματα ή πολιτικοί από το δεξιό φάσμα κερδίζουν ξαφνικά, δηλαδή απότομα, δημοτικότητα. Αυτό συνέβη ιδιαίτερα στις Κάτω Χώρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001.

Στις 2 Νοεμβρίου 2004, ένας Ολλανδός κινηματογραφιστής, ο οποίος ήταν πολύ επικριτικός και σε κάποιο βαθμό εχθρικός προς το Ισλάμ, πυροβολήθηκε από έναν Ολλανδό με μαροκινές ρίζες. Μετά από τέτοια περιστατικά, οι δεξιές συμπεριφορές έχουν γίνει όλο και πιο συνηθισμένες στη χώρα.

Από την άλλη πλευρά, οι Κάτω Χώρες έχουν επίσης συχνά δείξει ότι είναι φιλελεύθερες. Για παράδειγμα, οι Κάτω Χώρες ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε επίσημα τον γάμο μεταξύ ομοφυλόφιλων συντρόφων.