Συνοπτικά Προφίλ Χώρα Άνθρωποι Ζώα και φυτά Οικονομία Ιστορία και πολιτική Καθημερινότητα Φαγητά Παιδιά και σχολείο Χαρακτηριστικά Παραδόσεις και Γιορτές Χριστούγεννα
Οι πρώτες ημέρες στην Κύπρο
Στην Κύπρο έχουν βρεθεί απομεινάρια νεολιθικού οικισμού. Οι άνθρωποι άφησαν εκεί τα πρώτα τους ίχνη πριν από 9000 χρόνια. Πιστεύεται ότι το όνομα του νησιού προέρχεται από τη λέξη Cyprium, που σημαίνει "χαλκός". Το εμπόριο χαλκού άκμασε μέχρι το 1000 π.Χ. περίπου, τόσο με τη Μέση Ανατολή όσο και με ολόκληρη την περιοχή του Αιγαίου.
Κρητικός-Μινωικός πολιτισμός στην Κύπρο
Από το 1400 π.Χ., οι Έλληνες άρχισαν να αποικίζουν διάφορα μέρη κατά μήκος της Μεσογείου. Σε αυτό συμπεριλαμβανόταν και η Κύπρος. Εδώ έχτισαν νέες πόλεις. Στην Κύπρο ανακαλύφθηκε η κρητική μινωική γραφή Γραμμική Α, μια γραφή που δεν έχει ακόμη αποκρυπτογραφηθεί με ακρίβεια. Κατά την πρώτη χιλιετία π.Χ., το νησί χτυπήθηκε από σεισμούς που κατέστρεψαν επανειλημμένα πόλεις.
Ασσύριοι (μια εθνοτική ομάδα με καταγωγή από τη Μεσοποταμία, μια περιοχή στη Μέση Ανατολ), Αιγύπτιοι, Πέρσες και τελικά ο Μέγας Αλέξανδρος ήρθαν στο νησί και ανέλαβαν την κυριαρχία του. Τους ακολούθησαν οι Ρωμαίοι, οι οποίοι έκαναν την Κύπρο ρωμαϊκή επαρχία. Μετά από αυτούς ήρθαν οι Βυζαντινοί, καθώς η Κύπρος περιήλθε στο Βυζάντιο μετά τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Οι πρώτοι χριστιανοί ιεραπόστολοι εμφανίστηκαν στο νησί από νωρίς. Ο εκχριστιανισμός που ξεκίνησε τότε ολοκληρώθηκε τον 4ο αιώνα. Ειδικότερα ο απόστολος Βαρνάβας (πέθανε το 61 μ.Χ.) άρχισε από πολύ νωρίς να διαδίδει τον χριστιανισμό στην Κύπρο.
Ενετοί και Οθωμανοί
Ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κατέκτησε το νησί το 1191 κατά τη διάρκεια μιας από τις σταυροφορίες του. Τον ακολούθησε ένας άλλος σταυροφόρος, ο Guy de Lusignan (Ο Γκυ των Λουζινιάν ή Γουΐδων των Λουζινιάν), ο οποίος έχτισε επίσης πολλά χριστιανικά κτίρια, όπως μοναστήρια και εκκλησίες. Η Ορθόδοξη Εκκλησία υποτάχθηκε στην Καθολική Εκκλησία κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Το 1489, η Κύπρος έγινε μέρος της Βενετίας. Η χήρα του τελευταίου βασιλιά Λουζινιάν πούλησε την Κύπρο στους Βενετούς. Ωστόσο, δεν επρόκειτο να κυβερνήσουν εκεί για έναν ολόκληρο αιώνα. Από την περίοδο αυτή χρονολογούνται τεράστιες οχυρώσεις, οι οποίες προορίζονταν να χρησιμεύσουν ως προπύργιο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ωστόσο, ακόμη και αυτά τα οχυρά δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα απέναντι στη δύναμη των Οθωμανών. Η μία μετά την άλλη, οι πόλεις της Κύπρου καταλαμβάνονταν από τους Οθωμανούς. Μετά την εκδίωξη των Βενετών το 1571, άρχισε η οθωμανική κυριαρχία που διήρκεσε 300 χρόνια. Οι εκκλησίες μετατράπηκαν σε τζαμιά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Όλο και περισσότεροι Τούρκοι έποικοι έρχονταν στο νησί. Επειδή η Μεγάλη Βρετανία είχε βοηθήσει τους Οθωμανούς στον πόλεμο κατά της Ρωσίας, της παραχωρήθηκε το δικαίωμα να διοικεί την Κύπρο το 1878, αν και το νησί παρέμεινε στα χέρια των Οθωμανών.
Βρετανική κυριαρχία στην Κύπρο
Η θέση της Κύπρου στην ανατολική Μεσόγειο ήταν σημαντική για το εμπόριο, αλλά και για το στρατό. Όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία ένωσε τις δυνάμεις της με τη Γερμανική Αυτοκρατορία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βρετανοί προσάρτησαν την Κύπρο.
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Έλληνες της Κύπρου θέλησαν να ενωθούν με την Ελλάδα, κάτι που συνάντησε την αντίσταση της τουρκικής μειονότητας. Ελληνικά και τουρκικά κινήματα αντίστασης σχηματίστηκαν κατά της βρετανικής κυριαρχίας στην Κύπρο.
Το 1960, η Κύπρος απέκτησε την ανεξαρτησία της από τη Μεγάλη Βρετανία. Ένας άνδρας με το όνομα Μακάριος εξελέγη πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όμως η ειρήνη δεν επρόκειτο να επικρατήσει για πολύ. Ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής εθνότητας, η καθεμία υποστηριζόμενη από τις "μητέρες χώρες" της. Ήδη από το 1964, στρατεύματα του ΟΗΕ έφτασαν στην Κύπρο με αποστολή την εγκαθίδρυση της ειρήνης. Οι στρατιώτες βρίσκονται εκεί ακόμη και σήμερα.
Διχοτόμηση της Κύπρου
Τον Ιούλιο του 1974, ο αρχηγός του κράτους ανατράπηκε και συνωμότες σκότωσαν Έλληνες και Τούρκους. Η Τουρκία το πήρε ως ευκαιρία για να στείλει στρατεύματα και να καταλάβει το βορρά. Ακολούθησε ένα μεγάλο πρόγραμμα επανεγκατάστασης. Ο ελληνικής καταγωγής πληθυσμός από το βορρά μετακόμισε στο νότο και το αντίστροφο. Έκτοτε, τα σύνορα σχημάτισαν την "Πράσινη Γραμμή", η οποία ελέγχεται ακόμη και σήμερα από στρατιώτες του ΟΗΕ.
Το 2004 διεξήχθη δημοψήφισμα στην Κύπρο, στο οποίο οι Κύπριοι ψήφισαν υπέρ της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ωστόσο, αποφάσισαν κατά της ενοποίησης με το βόρειο τμήμα. Την 1η Μαΐου 2004, η Κύπρος έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ωστόσο, το ευρωπαϊκό δίκαιο δεν εφαρμόζεται στο βόρειο τμήμα. Η Τουρκία, από την άλλη πλευρά, δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Αντίθετα, η "Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου" αναγνωρίζεται μόνο από την Τουρκία.
Τα σύνορα μεταξύ του βορρά και του νότου έχουν πλέον ανοίξει, αλλά οι διαφορές παραμένουν. Δεν είναι ακόμη σαφές πώς θα επιλυθεί η σύγκρουση μακροπρόθεσμα.