Συνοπτικά Προφίλ Χώρα Άνθρωποι Ζώα και φυτά Οικονομία Ιστορία και πολιτική Χαρακτηριστικά Καθημερινότητα Προβλήματα Παιδιά και σχολείο Φαγητά
Από τη μια αυτοκρατορία στην άλλη
Γύρω στο 1000 π.Χ., οι Ιλλύριοι ζούσαν, μεταξύ άλλων, στο σημερινό αλβανικό έδαφος.
Οι Ιλλύριοι ήταν ένα αρχαίος λαός που κατοικούσε κυρίως στην περιοχή των Βαλκανίων, σε μια περιοχή που καλύπτει σημερινές χώρες όπως η Αλβανία, η Κροατία, η Βόρεια Μακεδονία και μέρος του Μαυροβουνίου. Οι Ιλλύριοι είχαν τη δική τους γλώσσα, η οποία ωστόσο δεν έχει διασωθεί σε γραπτή μορφή. Η γνώση για τους Ιλλυρίους προέρχεται κυρίως από τις αρχαίες γραφές, τα έργα των ιστορικών και τις αναφορές στην αρχαία λογοτεχνία.
Μετά την κυριαρχία τους, οι Μακεδόνες κυβέρνησαν ολόκληρη τη βαλκανική χερσόνησο.
Γύρω στο 167 π.Χ., τα αλβανικά εδάφη πέρασαν στους Ρωμαίους και, μετά τη διαίρεση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Μετά από αυτό, οι ηγεμόνες άλλαξαν και πάλι.
Από το 600 και μετά κυβέρνησαν σλαβικές φυλές και τον 9ο αιώνα ανέλαβαν οι Βούλγαροι. Δύο αιώνες αργότερα, το νότιο τμήμα της σημερινής Αλβανίας κατακτήθηκε από τους Νορμανδούς και τον επόμενο αιώνα τα δυτικά πέρασαν στο βασίλειο της Σικελίας.Οι Νορμανδοί ήταν γερμανική εθνοτική ομάδα που προήλθε από τη Βόρεια Γαλλία και τη Σκανδιναβία. Η γη μοιράστηκε επανειλημμένα μεταξύ ηγεμόνων και βασιλείων. Τον 13ο αιώνα, το βόρειο τμήμα της Αλβανίας περιήλθε στη Βενετία, ενώ το νότιο ανήκε στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Πρώτες ανεξάρτητες ηγεμονίες
Γύρω στο 1400 άρχισαν να ιδρύονται μικρότερες ηγεμονίες στο σημερινό αλβανικό έδαφος, οι οποίες ενώθηκαν εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1443 από τον πρίγκιπα Γεώργιο Καστριότη. Ο Γεώργιος Καστριώτης, ο οποίος έγινε γνωστός ως εθνικός ήρωας με το όνομα «Σκεντέρμπεης» , ηγήθηκε των πριγκιπάτων εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με μια πολύ παρόμοια σημαία.
Παρ' όλα αυτά, η σημερινή Αλβανία κατακτήθηκε από τους Οθωμανούς το 1468 μετά το θάνατο του Σκεντέρμπεη. Η κυριαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας διαμόρφωσε τον πολιτισμό της χώρας και πολλοί Αλβανοί ασπάστηκαν το Ισλάμ εκείνη την εποχή.
Πρώτες προσπάθειες ανεξαρτησίας
Στα τέλη του 18ου αιώνα, η Οθωμανική Αυτοκρατορία άρχισε να παραπαίει. Υπήρξαν επίσης εξεγέρσεις στην Αλβανία επειδή οι Οθωμανοί ήθελαν να προωθήσουν αντιδημοφιλείς μεταρρυθμίσεις. Η Ένωση του Πρίζρεν σχημάτισε το πρώτο εθνικό κίνημα και σύντομα οι αλβανικές επαρχίες ζήτησαν ανεξαρτησία. Η Ένωση του Πρίζρεν ήταν ένα ιστορικό γεγονός που συνέβη στην πόλη Πρίζρεν του Κοσσυφοπεδίου στις 10 Ιουνίου 1878, κατά τη διάρκεια του Βαλκανικού Πολέμου και της διάσκεψης του Βερολίνου. Στη συγκεκριμένη διάσκεψη, οι μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις αποφάσισαν για τη μετατροπή του Οθωμανικού Κράτους και την αναδιοργάνωση των βαλκανικών περιοχών.
Η Αλβανία γίνεται ανεξάρτητη
Γύρω στο 1900, η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν είχε πλέον την Αλβανία υπό τον έλεγχό της. Η τότε κυβέρνηση προσπάθησε να θέσει υπό έλεγχο το χάος και άρχισε να καταστέλλει κάθε εθνικό κίνημα των Αλβανών. Ωστόσο, όλο και περισσότεροι άνθρωποι επαναστατούσαν εναντίον αυτού και απαιτούσαν το δικό τους αλβανικό κράτος.
Το 1906 ιδρύθηκε η "Μυστική Επιτροπή για την Απελευθέρωση της Αλβανίας". Όταν ο Πρώτος Βαλκανικός Πόλεμος έληξε το 1912, το τότε Βασίλειο της Αλβανίας έγινε ανεξάρτητο και αναγνωρίστηκε από τις μεγάλες δυνάμεις το 1913. Καθώς η Σερβία ήταν σύμμαχος της Ρωσίας και της Γαλλίας, τμήματα της αλβανικής επικράτειας αποδόθηκαν στο κράτος της Σερβίας.
Η Αλβανία κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου
Η Αλβανία ανακήρυξε την ανεξαρτησία της με την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου το 1914. Παρ' όλα αυτά, η χώρα παρασύρθηκε σε κάποιο βαθμό στον πόλεμο. Υπήρχαν πολλές αναταραχές στη χώρα. Ο στρατός ανέλαβε τον έλεγχο ενός μέρους της Αλβανίας. Από το 1915, η Αλβανία κατελήφθη από τα αυστροουγγρικά στρατεύματα στο βορρά και στο κέντρο, από τα ιταλικά στρατεύματα στο νότο και από τους Γάλλους στην πόλη Κορυτσά. Η πόλη αυτή καταλήφθηκε από τους Έλληνες το 1918. Στην Ιταλία και την Ελλάδα είχαν υποσχεθεί τμήματα της Αλβανίας στην αρχή του πολέμου. Η διαίρεση αυτή είχε μάλιστα αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1919. Ωστόσο, η αντίσταση ορισμένων Αλβανών το απέτρεψε στο Συνέδριο της Λούσνια και η Αλβανία ανακηρύχθηκε ξανά ανεξάρτητη το 1920. Το Συνέδριο της Λούσνια πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 1920 στην πόλη Λούσνια στην Αλβανία. Κατά τη διάρκεια αυτού του ιστορικού συνεδρίου, Αλβανοί εκπρόσωποι συναντήθηκαν για να συζητήσουν τη μελλοντική οργάνωση της χώρας. Η συνάντηση οδήγησε στην επιλογή του Αλεξάντερ Ιωάννη (Αχμέτ Μπει Ζογκου) ως πρωθυπουργού της Αλβανίας, συνεισφέροντας στην οργάνωση της νεοσύστατης αλβανικής κυβέρνησης.
Η Αλβανία πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου
Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξαν αρκετές αλλαγές κυβερνήσεων στην Αλβανία και κανένας κυβερνήτης δεν είχε πραγματικά υπό τον έλεγχό του τη χώρα. Ο πολιτικός με επιρροή Ahmet Zogu εγκαθίδρυσε αυταρχική διακυβέρνηση το 1924, παραχωρώντας κάποιες εξουσίες στην Ιταλία. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο ίδιος ανακηρύχθηκε "βασιλιάς των Αλβανών". Ωστόσο, ο Ιταλός δικτάτορας Μουσολίνι κατέλαβε τη χώρα. Από την Αλβανία, ο Μουσολίνι οδήγησε τα στρατεύματά του εναντίον της Ελλάδας. Ωστόσο, οι Έλληνες αμύνθηκαν με επιτυχία και κατέλαβαν τμήματα της Αλβανίας.
Το 1941, η Ελλάδα καταλήφθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα μαζί με τη Γιουγκοσλαβία. Το Κόσοβο, τμήματα του Μαυροβουνίου και της Μακεδονίας ενώθηκαν από τους κατακτητές και ανακηρύχθηκαν Μεγάλη Αλβανία. Η Αλβανία βρέθηκε και πάλι υπό φασιστική κυριαρχία.
Ο δυσαρεστημένος και καταπιεσμένος πληθυσμός κλήθηκε από τον Ενβέρ Χότζα, μεταξύ άλλων, να ενωθεί με τον ίδιο και το κομμουνιστικό "Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο" του σε αντίσταση. Ήθελε να εγκαθιδρύσει ένα σοσιαλιστικό κράτος κατά το πρότυπο της Σοβιετικής Ένωσης.
Επαναπροσέγγιση με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας
Το 1955, η Αλβανία έγινε μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας και του ΟΗΕ. Οι σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση συνέχισαν να επιδεινώνονται. Αυτό συνδέθηκε με την αποσταλινοποίηση. Υπό τον Χότζα, η Αλβανία πλησίαζε όλο και περισσότερο στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, η οποία ήταν επίσης κομμουνιστική.
Αυτό βοήθησε την αλβανική οικονομία, αλλά είχε συνέπειες. Το 1967, οι θρησκείες απαγορεύτηκαν στην Αλβανία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την καταστροφή τζαμιών και εκκλησιών. Πολλοί κληρικοί δολοφονήθηκαν ή συνελήφθησαν. Η Αλβανία αποκόπηκε όλο και περισσότερο από τις γειτονικές χώρες και αποχώρησε επίσης από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Η Αλβανία άρχισε επίσης να απομονώνεται από την Κίνα. Μόνο ο θάνατος του Ενβέρ Χότζα οδήγησε σε ένα προσεκτικό άνοιγμα της χώρας προς άλλα κράτη.
Μετά το τέλος της κομμουνιστικής κυριαρχίας
Όπως σε πολλά κομμουνιστικά κράτη, μια βαθιά οικονομική κρίση εξαπλώθηκε σύντομα στην Αλβανία. Πολλοί άνθρωποι υπέφεραν από την πείνα και τη φτώχεια. Η κυριαρχία του κομμουνιστικού καθεστώτος έληξε τη δεκαετία του 1990, όχι όμως και τα οικονομικά παράπονα.
Αυτό οδήγησε σε μαζική μετανάστευση Αλβανών προς την Ελλάδα και την Ιταλία. Η νέα, δημοκρατικά εκλεγμένη κομμουνιστική κυβέρνηση επεδίωκε απεγνωσμένα να ενταχθεί στις γειτονικές χώρες και στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Αλβανία έγινε δεκτή στο Συμβούλιο της Ευρώπης το 1995.
Κακή οικονομία και άσχημες συνθήκες στην Αλβανία
Το 1997, πολλοί Αλβανοί έχασαν τις αποταμιεύσεις τους λόγω απάτης. Η κυβέρνηση θεωρήθηκε υπεύθυνη γι' αυτό. Αναταραχές και ταραχές ξέσπασαν μεταξύ του πληθυσμού. Αναφέρεται επίσης ως η "εξέγερση της λοταρίας". Όταν η κυβέρνηση αρνήθηκε να παραιτηθεί, η κατάσταση κορυφώθηκε. Πολλοί Αλβανοί έχασαν τη ζωή τους σε οδομαχίες ή εγκατέλειψαν τη χώρα. Διεξήχθησαν νέες εκλογές και ένα σοσιαλιστικό κόμμα ανέλαβε την ηγεσία της χώρας.
Λόγω της κακοδιαχείρισης, η Αλβανία ήταν η φτωχότερη και πιο καθυστερημένη χώρα της Ευρώπης το 1998. Μόλις το 2000 άρχισε σιγά σιγά να αναγνωρίζεται η οικονομική ανάπτυξη. Η πρόοδος αυτή επιτεύχθηκε κυρίως χάρη στη στήριξη των δυτικών βιομηχανικών χωρών. Το 2003 δημιουργήθηκε ζώνη ελεύθερου εμπορίου μεταξύ της Αλβανίας, της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, της Βουλγαρίας, της Κροατίας, της ΠΓΔΜ και της Ρουμανίας. Οι συνθήκες στην Αλβανία βελτιώθηκαν και οι σχέσεις με τις γειτονικές χώρες βελτιώθηκαν επίσης αργά αλλά σημαντικά. Το 2009, η Αλβανία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ και υπέβαλε αίτηση ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η χώρα είναι υποψήφια για ένταξη στην Ένωση από το 2014.
Διαπραγματεύσεις προσχώρησης με την ΕΕ
Ωστόσο, η ΕΕ αποφάσισε τον Οκτώβριο του 2019 ότι δεν θα διεξάγει πλέον ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Αλβανία. Το ίδιο ισχύει και για τη Βόρεια Μακεδονία. Ορισμένες χώρες της ΕΕ δεν το επιθυμούσαν αυτό. Είχαν τη γνώμη ότι και οι δύο χώρες δεν είχαν καταβάλει ακόμη επαρκείς προσπάθειες για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων.
Ποιος είναι ο πρόεδρος της Αλβανίας;
Μέχρι το 2017, Πρόεδρος της Αλβανίας ήταν ο Bujar Nishani (βλ. διπλανή φωτογραφία). Το 2017, ο Ilir Rexhep Meta ανέλαβε την προεδρία της Αλβανίας και έγινε ο έβδομος πρόεδρος της χώρας. Ήταν ήδη πρόεδρος του Κοινοβουλίου μεταξύ 2013 και 2017.
Ο Μπαϊράμ Μπεγκάι είναι αρχηγός του κράτους της Αλβανίας από το 2022
Το 2022 αντικαταστάθηκε από τον Bajram Begaj. Προηγουμένως ήταν αρχηγός του στρατού της χώρας. Παραιτήθηκε από το αξίωμα αυτό πριν από την εκλογή του. Το αλβανικό σύνταγμα απαγορεύει σε μέλος του στρατού να κατέχει υψηλό κρατικό αξίωμα.